Dertig jaar

Bezig zijn met bloemen heb van jongsafaan gedaan. In de tuin van m’n ouders voelde ik me gelukkig. Ik stond bij de bloemenborder en wilde weten hoe alles heette. Later wilde ik ze plukken, drogen, fotograferen, borduren en alles wat je nog meer kunt doen met bloemen. De 30-foto maakte ik een paar jaar geleden, toen mijn grote liefde en ik 30 jaar getrouwd waren. Ik fietste naar een braakliggend terrein en plukte daar boerenwormkruid en guldenroede en maakte deze foto. Toen blogde ik nog niet, dus ik kan de foto nu wel laten zien. Vanmorgen had ik weer zo’n enorme behoefte om iets met bloemen uit te drukken. Ik zag de retro-rieten-mand (die werd net besteld, dus die had ik tevoorschijn gehaald) en haalde de bloemen uit de vazen. Een gehaakt kleedje ondersteunt het geheel (en laat ook zien waarom oude gehaakte kleedjes weer zo leuk zijn). Zo fantaseerde ik deze foto bij elkaar en had ik een fijn momentje aan het begin van de dag. Een momentje om mijn emoties in bloemen uit te drukken.

Oranje rozen: die kleur past bij m’n dochter. Elk jaar wil ik bloemen in die kleur en vandaag zijn de bloemen precies ver genoeg open om de blijdschap van deze dag uit te drukken. Ik legde het beertje op het oranje haakwerkje en dat lijkt nu wel een vangnetje. We moesten ons dochtertje nog wat ‘opvangen’ toen ze werd geboren want ze was nog wat te vroeg. Zij en wij waren er nog niet helemaal klaar voor en hadden eerst nog wat moeilijke couveuse-weken. Daar denk ik ieder jaar weer aan terug. Dat doen alle moeders denk ik, in de dagen rond de verjaardag van hun kind.

En nu is ze dan dertig. Dat kleine babietje van toen is dertig! Onze opvang was ook een springplank voor verdere ontwikkeling.