Haken met Wibrawol en een praatje met een stagière

Een groot deel van de dag was ik gisteren op een afdeling waar heel goed wordt gezorgd voor oude mensen die moeten revalideren of die ziek zijn. En soms is er iemand die op die afdeling gaat overlijden. Er is ook een grote gemeenschapsruimte waar comfortabele stoelen staan en waar ik me gister even terugtrok. Daar zat ik dan tussen de rolstoelers. Ik koos een ver hoekje bij het raam en vond het niet erg als ik even door niemand werd gezien. Maar ik werd toch opgemerkt: een vrolijke en levenslustige meid zag me zitten en vroeg “Wilt u iets drinken?” En dat wou ik wel. Ze ging alles opsommen wat ze in de aanbieding had en ik mocht kiezen. Zo lief! Toen ze m’n glas fris bij me bracht begon ze al op drie meter afstand vrolijk te praten: “U bent aan het haken hè? Mag ik het even zien? Wat een mooie kleuren! Ik kan ook haken hoor!” En daarna ontspon zich een gesprek waar ik met volle teugen van genoot. Ik hoorde van haar dat ze zeventien was, dat ze stagiare was, en dat ze kan haken als de beste. Af en toe werd ze even weggepiept naar een oudere vrouw of man in een rolstoel en dan danste ze daar naartoe met de veerkracht die zeventienjarigen hebben, en dan kwam ze weer bij me terug. We praatten weer vrolijk verder waarbij ze vaktermen in de haakwereld gebruikte die illustreerden dat ze inderdaad  kon haken als de beste. Zo leuk! Na een tijdje ging ik weer terug naar de kamer waar mijn familie bijeen was. Weer fris. En niet alleen van het drinken.

En nu dacht ik dat jullie misschien ook wel even mijn sjaal-in-wording willen zien. Ik zal er ook maar wat vaktermen bij gebruiken. Ik haak met Fenna wol van de Wibra en ik ben net aan m’n tweede bol begonnen. Ik had deze sjaal op vakantie willen haken maar nu loopt het anders. En vind ik het fijn om me af en toe even te ontspannen met een haakwerkje.