Borduren, Smokwerk, Naaien, Applikeren, Haken, Frivolité, Manden vlechten, Lampekappen, Macramé, Tapijtknopen, Tapisserie, Stof en vilt, Inlijsten, Leerbewerking, Breien, Patchwork, Kollage, Sieraden, Handpoppen, Speelbeesten, Hoeden maken, Werken met vilt, Papierwerk, Koren vlechten, Sieraden maken, Kraaltjeswerk,Patchwork, Smocken, Watteren, Kaarsen maken, Knoopverven, Stenen polijsten, Riet vlechten, Werken met stof, Collages, Batikken.
Al die dingen en nog veel meer viel vroeger allemaal onder de benaming ‘Knutselen‘ of ‘Handvaardigheid‘. In veel gezinnen was het een succes als er zo’n groot dik boek aanwezig was, waar een kind eindeloos in kon bladeren en gevoed kon worden met de gedachte dat het mogelijk is om dat allemaal te maken. En nòg beter wanneer er materiaal voorhanden was om dat ook zelf allemaal uit te proberen.

Het kleine boekje Knutselen met plezier telt niet echt mee, maar de andere boeken zijn dikke en aantrekkelijke boeken waar heel veel in staat wat een creatieve aanleg verder helpt ontwikkelen. Deze boeken liggen als twijfelgeval al een tijdje op een stapeltje en ineens weet ik het: ze moeten nog even in m’n shop. Voor een creatieve decembermaand die toch al anders is dan anders en dan passen deze boeken daar vast wel bij. Uit het boek Vrije tijd Blije tijd maakte ik zelf wat, waar ik anders nooit op dat idee gekomen zou zijn maar het is nu te donker voor een foto. Dat laat ik dan later nog zien.

De meeste van deze boeken komen uit de rijke knutseltijd in de zeventiger jaren, maar bouwen voort op een lange traditie waarin gezinnen thuis zelf van alles maakten. Vooral het grote Cantecleer werkboek met de titel Maak eens is een fijn en dik boek waar heel veel basisinformatie in staat.

Op de laatste dag van november nog even een pannelappen-foto, want daar hoort een klein verhaaltje bij en dat moet nu ook nog uit m’n hoofd. Twee van deze pannelappen (de mintgroene) gingen vandaag op de post, twee zet ik dan nu nieuw in m’n shop en de rest is foto-versiering uit mijn eigen memory-doos. Dat zijn de smoezelige rode en de oranje, die mijn schoonmoeder vroeger voor mij maakte en die ik jarenlang gebruikte. Schoonmoeder was er heel bedreven in en maakte ze ook voor anderen en dat was een lief en bruikbaar kadootje.

En er zijn natuurlijk heel veel vrouwen geweest die vroeger deze karakteristieke pannelappen haakten, in allerlei variaties maar wel telkens met een gekleurde bloem in het midden en een bijpassende afwerkrand. Een paar van deze pannelappen had ik een paar maanden geleden in de kamer liggen toen de schilder hier bezig was. “Die heb ik ook! zei hij verrast, “van tante Alie!”. Hij vertelde dat z’n tante al was overleden en dat hij als aandenken een paar pannelappen van haar had meegenomen bij het opruimen van de spullen. En dat elke keer als hij ze gebruikt de goede herinneringen weer bovenkomen.

Zoiets hoor ik wel vaker. Als spullen opgeruimd moeten worden gaat er al gauw een heleboel naar de kringloop en dat lijkt op dat moment ook heel logisch. De mooie spullen worden verdeeld en het minder mooie gaat weg. Maar achteraf zijn mensen vaak blij dat ze toch ook wat ‘gewone’ spullen hebben meegenomen. Zoals pannelappen waar je blij van wordt. Waardoor elke keer die goede herinneringen van een warme keuken en een lieve tante of schoonmoeder bovenkomen. Pannelappen met liefde gehaakt, dat zie je zò!

Vier letters in vier stadia, dus dat is leuk om eens bij elkaar te zien!
Lanarte gaf vroeger kleine handwerkpakketjes uit, met voorbeeld, garen en handwerklinnen. Pakketje R werd ooit gekocht maar niks mee gedaan. Dat kan dus alsnog.
Letter E laat zien hoe jammer het is als iemand het halverwege opgeeft. Maar dat kan iemand anders natuurlijk nog afmaken. Dat is letter makkelijk.
Letter A is klaar, maar er werd niks mee gedaan.
En letter H werd netjes om een stukje karton gespannen en heeft waarschijnlijk een tijdje ter decoratie gediend.
En hopelijk is dat ook de bestemming van de andere letters, die nu in mijn shop komen.
Ik denk dat Sinterklaas ze wel kan gebruiken!

De grote uitverkoop op Black Friday is ontstaan doordat winkels hun voorraden wilden verminderen voordat die winkels vol met kerstspullen worden geladen. Later werd deze dag een koopjes-feest wat zich over meerdere dagen uitstrekte en Ciber Monday is dan het slot van dat spektakel. Ik sloeg dit jaar Black Friday in mijn shop over omdat er vorige jaren nauwelijks gebruik van werd gemaakt. Maar nu begint het te kriebelen en wil ik toch even aansluiten, en dan op de oorspronkelijke wijze. Dus iets aanprijzen waar je eigenlijk teveel van hebt en vanaf wilt.

Nou, iets aanprijzen vind ik niet zo moeilijk, dus daar ga ik dan:
Het Dolle Dwaze Breiboek is precies wat het zegt te zijn: Dol en Dwaas. Het is een typisch jaren-zeventig boek (hoewel het in 1980 werd uitgegeven) met een hoop rarigheid in de breikunst die velen de wenkbrouwen hebben doen fronsen. Oftewel: bont en dol en hip en ook een beetje gek. Maar als je dat leuk vind of je wilt nog eens iets breien uit die tijd dan is dit een apart boek.

Het boekje Borduurkunst II is geschreven door de bekende borduurkunstenares Cécile Dreesmann die veel invloed heeft gehad op het handwerkaanbod in de zestiger jaren. Zij heeft meerdere boeken geschreven en dit kleine boekje is een dagboek van haarzelf als borduurster. En dat is eigenlijk een heel leuk idee, voor iedereen die van handwerken houdt: om eens een jaar lang bij te houden wat je die dag gedaan hebt op het gebied van handwerken. Tegenwoordig doen we dat via blogs maar het is ook interessant om kennis te nemen van een good old fashioned dagboek en te lezen hoe iemand vijftig jaar geleden bijhield wat ze elke dag deed op het gebied van borduren.

Het boek Patchwork-Quilts was in 1990 een prima boek voor iedereen die wilde instappen in de (Nederlandse) quiltwereld. Het boek werd geschreven door twee quilters die toendertijd bekend en bedreven waren. Inmiddels zijn er vele andere boeken verschenen en zijn deze boeken wat in de vergetelheid geraakt.

Voor al deze boeken geldt dat het wel goede boeken zijn, maar dat ze niet vaak worden besteld en dat ik er gewoon teveel van heb. Opruiming dus! Deze boeken kun je vandaag bij mij bestellen voor slechts € 1,00 en dan komen de verzendkosten er nog bij.
Wil je naast dit koopje nog iets anders bestellen, dan kan het zijn dat de verzendkosten wat hoger worden als het te dik wordt voor de brievenbus.

Dus op het gebied van Breien, Borduren en Quilten een aanbiedingsboek. Gewoon even wat leuks voor jezelf bestellen!

Een baby verwachten is iets fantastisch! Nieuw leven voelen groeien, de verwachting om straks een ècht gezin te zijn of dat het gezin groter wordt, intense verwondering dat dit kàn, die baby in je buik, en alle veranderingen ondergaan. Wàt een wonder!

Gister was het de eerste Advents-zondag, wat inhoudt dat kerken de geschiedenis van wat er voorafging aan de geboorte van het kind Jezus nog eens vertellen. Die vier advents-zondagen zijn dan een toeleven naar kerst. Van moeder Maria zelf weten we dat ze alles wat er rondom haar gezegd werd over de bijzondere baby die zij verwachtte ‘bewaarde in haar hart.’ En zwangere vrouwen of zij die dat zijn geweest herkennen dat wel: dat alles wat je in die verwachtingsvolle periode hoort en meemaakt grote indruk maakt. Het is zò’n intense tijd!

Bij de voorbereiding op de geboorte van een kind hoort ook dat je alles gaat klaarmaken wat je straks nodig hebt. Kleertjes bijvoorbeeld! In de tijd dat ik mijn twee baby’s kreeg was de truitjes-brei-mode op een absoluut hoogtepunt. Verschillende tijdschriften gaven eens per jaar babybreiboeken cadeau die zò mooi waren dat sommigen ze wel 35 jaar bewaarden. Dat zijn deze tijdschriften die ik nu in mijn shop kan plaatsen. Sommige heb ik zelf ook gebruikt en alle herinneringen komen gelijk weer boven als ik deze foto’s weer zie. Die truitjes (èn de baby’s!) waren zò schattig! Ik heb hier zelf ook verschillende truitjes uit gebreid en dat voegde echt wat toe aan de blijde verwachting.

Ik weet dat ik niet de enige ben die deze herinneringen koestert want ik krijg vaak vragen of ik nog oude Ariadnes Baby en Peuter heb. Die heb ik helaas niet meer, maar nu dus wèl deze bijlagen van de tijdschriften Ouders van Nu en Kinderen. Dat waren twee toonaangevende tijdschriften vroeger en die truitjes zijn nog steeds heel mooi.
Moeder Maria wikkelde haar kind na de geboorte in doeken, waarbij de nadruk misschien meer blijft vallen op de baby zelf en niet op de kleertjes. En daar is natuurlijk ook wat voor te zeggen, want het was zéker een bijzondere baby!

Daar had ik me op verheugd want het kussentje lag al klaar: naar buiten op zondagmorgen om in mijn tuin een foto-momentje te hebben. Alles is nog stil, het eind-november-zonnetje komt door de nevelflarden en geeft een gouden gloed aan de mooie ochtend. Heerlijk om zo even buiten te zijn. Zonder jas even rond te kijken en alles op me in te laten werken. De tuin is in enkele weken zo veranderd en geeft nu een na-herfst-aanblik. Maar het is nog geen winter en mensen en dieren kunnen nog genieten van buiten zijn. Een foto, en dan toch maar weer naar binnen. Een groet, en dan verder genieten van een fijne zondag. Die wens ik jullie ook toe!

(Het kussentje is niet door mij gemaakt, bovenin staan de initialen van de maakster, die heeft laten zien hoe leuk je de ruimte om een kruissteek-eekhoorntje kunt opvullen. Ook de achterkant van het kussentje is op deze manier doorgeregen)

Sommige boeken komen met acht of met zestien tegelijk in een collage terecht nadat ze in m’n shop zijn gezet, en andere boeken krijgen de volle aandacht. In het begin van mijn boeken-toevoegerij deed ik het vaak op de aandacht-manier: dan vond ik het leuk om er een bijpassende foto bij te hebben en er een stukje over te schrijven. Maar na een tijdje merkte ik dat dat niet meer vol te houden was: teveel boeken! Maar nu nog eens op de oude manier: één boek wat mooi past bij de foto’s, die ik twee weken geleden op Texel maakte.

Ik hou ervan om wat handwerkjes mee te nemen en dan kijk ik wel of ik ze wel of niet kan gebruiken. En ik heb er ook geen probleem mee als een  handwerkje nat wordt. Dat droogt wel weer. Het is gewoon spelen! De auteur van het boek Knitting Lace (in het Nederlands zeggen we: Kunstbreiwerk) heeft dezelfde benadering: niet te moeilijk doen! Ze verzekert in de inleiding dat het niet moeilijk is en dat je er echt wel uitkomt als je het patroon volgt.

Deze week had ik twee keer mailcontact met mensen die een tijdschrift voor Kunstbreiwerk bestelden (dat zijn bijna altijd Burda’s). Het zijn vaak ouderen die zo’n tijdschrift bestellen, of jongeren die het voor hun tante of oma kopen. Om hen daarmee van dienst te zijn, zodat ze hun mooie hobby verder kunnen uitoefenen. Door het mailtje van deze week kwam ik op de gedachte dat die jongeren misschien hun tante of oma misschien óók van dienst kunnen zijn door misschien eens een paar foto’s te maken van de prachtige kleedjes die zij gebreid hebben. Via zo’n foto wordt er ook aandacht en waardering gecommuniceerd, en dat verdienen de maaksters van dit soort Knitted Lace of Kunstbreiwerk wel!

Mijn oude kleedje (wat ik nu ook in m’n shop plaats) was maar een ‘gewoontje’. Maar die draaiende beweging dìe zat er goed in!
Dus als je wel eens ergens een oud kleedje tegenkomt en je vraagt je af of het gehaakt is of gebreid, dan kun je aan die draaiende beweging zien dat het gebreid is, want dat is vaak wel kenmerkend.

Een vintage breimandje kan onderdeel van je brei-uitrusting zijn, waardoor je breiwerk niet in de war raakt, de poes er niet mee aan de haal kan, de zitplekken op de bank niet onnodig bezet blijven, en je altijd weet waar je breiwerk is.

Ik bewaarde in dit mandje wat handwerkjes waar ik al wel eerder over had geblogd maar die nog niet in m’n shop terecht waren gekomen. Eén voor één kwamen de oude handwerkjes er weer uit en kregen ze alsnog een shop-plekje. Het nu lege mandje mag daar ook naar toe.

Oude handwerkboeken en boekjes zijn leuk!
Het is nu eind november en dat betekent dat het op een paar dagen na zeven jaar geleden is dat ik begon met handwerkboeken in een beginnende webshop te zetten. De computer houdt voor me bij hoeveel boeken dat er inmiddels zijn en wil je eens raden? Of zal ik het maar gewoon zeggen? Het zijn er inmiddels tweeduizend achthonderd en twee-en-vijftig. Oftewel 2852.
En als deze er nog bijkomen zijn het er 2868. Veel hè?

Het criterium om een boek in mijn shop te plaatsen is dat het over handwerk moet gaan. Soms sjoemel ik er een klein beetje mee want een boekje wat er zijdelings mee te maken heeft is ook wel eens leuk. Maar verreweg het meeste zijn handwerkboeken. En dan voornamelijk Nederlandse boeken. Ook daar is er wel eens wat grensvervaging, want Duitse of Franse patronenboeken zijn helemaal prima want een patroon lezen kan ook zonder kennis van die talen.

Er zijn boeken over alle oude handwerktechnieken en die technieken worden in elke periode in nieuwe boeken opnieuw uitgelegd en aangeprezen met mooie patronen. Maar ook de oude boeken zijn nog interessant, want de handwerktechnieken zelf verouderen niet, alleen de manier waarop iets wordt uitgelegd en gepresenteerd verandert met de tijd. Ik heb in de loop der jaren heel veel hartelijke bedankjes gehad van mensen die blij waren dat ze een oud boek konden kopen en daarmee werd bewezen dat die oude boeken echt nog heel waardevol zijn.

Die boeken worden eigenlijk vanzelf een beetje aantrekkelijker wanneer je ze met een foto in een overzichtelijke webshop plaatst. Dat oogt beter dan wanneer ze ergens door elkaar liggen en je kunt niks vinden. Dus ik vond het leuk een webshop op te zetten met categorieën, zoals breien en borduren. Dan kun je inzoomen op waar je naar op zoek bent.

En ik vond het ook leuk om in een niet-aflatende stroom blogjes al die boeken onder de aandacht te brengen. Soms met acht tegelijk die gegroepeerd zijn rond een bepaald onderwerp. En soms met zestien tegelijk als ik zin had om een stapeltje weg te werken of om een jaar af te sluiten. Dus hierbij nog weer eens zestien boeken, die tegelijk ook een weerspiegeling zijn van de grote diversiteit.

Ik denk dat m’n blogje nu ‘vol’ is, dus dan is er geen ruimte meer om nog even wat te bespreken en te linken. Of nog een paar regels?
Het Engelse boekje The Stitchery is een catalogus uit 1977 en laat allerlei handwerken uit die tijd zien en dat is vast een boekje voor liefhebbers van geschiedenis: dit was er allemaal gangbaar in die tijd. Het boekje Pompondiertjes brengt me terug in de tijd, toen ik van m’n grootmoeder leerde om een pompon te maken. Het boekje Kijken en Maken geeft huiselijke toepassingen om dingen te weven zonder weefgetouw. Er is nog een heel leuk oud haakboekje, en de rest wijst zich allemaal wel.

Honderden blogjes heb ik zo gemaakt, om al die boeken te laten zien en in m’n shop te zetten. En al die jaren had ik eigenlijk nooit echt gekeken naar het totaalaantal. Er was telkens nog meer en nog meer en dat ging zo maar door.

Kleine snippertjes zijde of metallic textiel zijn te mooi om weg te gooien. Ze kunnen wel in een lijstje!
Vorige week stonden deze twee schilderijtjes bij mij op tafel bij een bos bloemen en daar heb ik een tijdje volop van genoten. Nu mogen deze twee kunstwerkjes in m’n shop.
Ik vind ze zelf heel mooi, en ik vind het ook leuk om ze te laten zien omdat ze een goede illustratie zijn van de vele art-craft-boeken die ik deze zomer in m’n shop plaatste. Het werken met kleur, het stikken buiten de lijntjes, het gebruik van nieuwe materialen en het rangschikken in ongewone combinaties past allemaal bij deze tijd.
Deze schilderijtjes zijn de bijna-laatste handwerken die ik in 2020 toevoeg aan m’n shop, en dat vind ik een mooie afsluiting. Mooi om te zien hoe creatief en eigentijds en vormgevend èn inspirerend sommigen kunnen werken met glanzend materiaal.

Voor kaarten maken of tafelkleden borduren: er zijn héél veel borduurpatronen voor kerst in omloop.
En ze zijn ook héél divers!
In deze collage een zo groot mogelijke diversiteit, voor wie in de decembermaand wat wil borduren met rood, groen en goud.
De diversiteit is terug te vinden in de uitgevers van allerlei boekjes en patronen, en ook in de ouderdom van deze kerst-borduur-ideeën.
De nieuwere boeken, zoals Fröhliche Weihnachten, kenmerken zich door prachtige styling en glossy papier.
Terwijl de oudere boekjes, zoals Maak uw eigen wenskaarten, juist de charme van de begintijd weerspiegelen. Vroeger was het nog niet zo nodig om een kaart helemaal perfect af te werken, maar was het eenvoudige patroontje al genoeg om de kerstboodschap via kerststeekjes over te brengen.
Ook de ondergrond om ergens op te borduren is divers: er kan bijvoorbeeld ook worden ‘gestickt’ op canvas, waarna het borduurwerk kan worden uitgeknipt en in vorm blijft.
Het boekje Kreuzstich-Allerlei is leuker dan de voorkant doet vermoeden, en is vooral geschikt voor kaartenmaaksters.

Op de hoek van de bank ligt mijn breiwerk wat nu eindelijk voltooiing nadert. Begin dit jaar kocht ik mooie wol (en een patroon kreeg ik erbij) en breide ik op de rondbreinaald tot de voorgeschreven lengte van pand en mauwen. Daarna kon ik niet verder want ik moest alle steken op een grotere rondbreinaald overzetten, en die grotere had ik niet. Hoe moeilijk is het nou om een nieuwe rondbreinaald te kopen? Niet zo moeilijk eigenlijk, maar het kwam er gewoon niet van. Maar nu heb ik er één en het breit lekker. Bijna klaar!

Het is zo heerlijk als je breien kunt, vooral met al die mooie patronen en garens en ideeën die er nu volop zijn. De auteur van één van de boeken die ik nu in m’n shop plaats, schrijft in het voorwoord dat ze vaak de vraag krijgt wat de beste leeftijd is om een kind te leren breien. Haar antwoord is dan dat naar haar ervaring de beste leeftijd zeven of acht jaar is. Want dan zijn de motoriek en ooghand-coördinatie volledig ontwikkeld en kan het kind zich langer concentreren. Fijn als een kind op die leeftijd de eerste beginselen krijgt aangeleerd, want dan kan het later altijd terugvallen op die eerste lessen en er naar keuze verder mee gaan.

Maar ook voor mensen die nu ook graag willen aansluiten bij de brei-trend, en die nìet als kind de basisbeginselen hebben geleerd, zijn er heel mooie boeken verschenen. De beste tijd om te leren breien is gewoon nù, en dat bewijst o.a. het mooie boek Breien voor starters, Kleur.

Verder in deze serie wat hele oude breiboeken, zoals van Libelle, en wat nieuwere, zoals van Zeeman, die al een paar jaar ook aangebreid is en leuke boekjes heeft gepubliceerd. Eén van die boekjes heet Breien voor Iedereen, en zo is het!

De uitbundige kleuren (vaak in de primaire kleuren rood, zwart, geel en groen) en de sterke en dramatische motieven uit oost Europa spreken (mij) enorm aan! Er zijn fantastische en spectaculaire kostuums en handwerken gemaakt in de regio Balkan en daaromheen en daar zijn ook mooie boeken over gemaakt. Soms ook minder mooie boeien, in de zin dat het meer patronenboeken dan fotoboeken zijn, maar dat maakt ze juist interessant en authentiek. Want het is altijd boeiend om te weten hoe een volk haar eigen patronen overdraagt. Ik wou hier wel net als altijd het boek noemen, wat zo’n volbeladen patronenboek is, zodat ik ernaar kan linken. Maar ik kan de naam niet eens uitspreken noch overtypen, dus zeg ik maar dat het het tweede boek van deze acht is.

Ook de andere boeken staan vol met traditionele patronen en foto’s van dracht en pracht en ik ben er zelf enthousiast over om ze hier te laten zien en in m’n shop te plaatsen. Je ziet in zo’n collage niet altijd of een boek groot of klein is (in m’n shop plaats ik wel de afmetingen), en daarom probeerde ik een foto te maken van deze boeken gegroepeerd rond een klein kleedje. Dit kleedje heb ik nog niet zo lang en ik ging het eerst strijken en daarna al die grote en kleine boeken eromheen leggen, maar dat werd geen goede foto. Toen maakte ik maar een detail-foto en dat is ook mooi om te zien. Het typeert de vele handwerken die ook in deze boeken staan beschreven. Kenmerkend voor de typisch oost-Europese borduurkunst is dat er vanouds veel doorstopwerk wordt gedaan. Of ook borduren met grove draad op wat fijner geweven ondergrond (zoals op het eerste boek van de tweede rij is te zien). In deze boeken staan veel foto’s en voorbeelden van de vele toepassingen van de borduursteek (die vaak wat vrijer is dan bij ons) en de borduurkunst (die zo’n grote plaats had in de traditie).

Wat ik ook nog wil benoemen: in sommige boeken staan foto’s van de vaak schamele hutjes en huizen waarin mensen moesten wonen. Er is veel armoede, altijd geweest. En dan tòch tot zulke prachtige kunstuitingen komen in de volkskunst! Het zou niet goed zijn om alleen de mooie borduurwerken te bewonderen en de technieken te benoemen, zonder te realiseren dat veel van dat handwerk gemaakt is in minder welvarende en soms primitieve omstandigheden. Bewonderenswaardig!

Aan het eind van de middag was het gisteren weer mijn beurt om groente op te halen bij de boerderij. Het was een eindje fietsen, maar het was zo mooi om op dat tijdstip buiten te zijn! Op de terugweg zag ik de maan (hier precies boven de zwaan) die bezig was lichter te worden naarmate het zonlicht verdween. Ik kon een stukje langs het kanaal fietsen en moest een paar keer stoppen voor een foto.

Het talent van ontwerpers en ontwerpsters is dat zij in staat zijn om indrukken weer te geven zodanig dat anderen iets herkennen van de schoonheid van de eerste impressie. En als dat dan een impressie is die je zelf ook hebt gehad, dan is er herkenning en soms wil je dan zo’n patroon zelf ook gebruiken. Ik keek of er in één van mijn lievelingsboeken een kruissteek-patroon stond voor een zwemmende zwaan, en ja: die staat erin. (Ik plaats een extra foto van die pagina bij dit boek in m’n shop). Ik zag nu ook dat het boekenleggertje met besjes, wat ik recent zien, ook in dit boek staat, en ook op de cover. Het is een fijn boek wat ik vroeger veel heb gebruikt.

Vier boeken verzamelde ik waarvan de titel telkens eindigt op dezelfde manier:
De tuin in kruissteek – De mooiste motieven in kruissteek – Geschenken in kruissteek – Kaarten in kruissteek.
Dat laatste boekje had ook in mijn vorige blogje gepast, over geborduurde kaarten, maar het is leuker hier in dìt blogje.
Er zijn wel tientallen boeken verschenen die allerlei ‘In kruissteek’ titels hebben, en het is verbazend en verrassend dat er zòveel ontwerpers de slag hebben gemaakt om hun impressies om te zetten in kruissteek-ontwerpen. Borduursters kunnen daar natuurlijk hun voordeel mee doen want dit zijn ècht leuke boeken!

En nu is het weer eind-van-de-middag. Het wordt al weer donker. Als het werk van de dag klaar is, is het zo fijn om aan de avond te beginnen met een handwerkje. Wat zijn er enorm veel boeken verschenen die daar leuke ideeën voor aandragen!

Zelfgemaakte kaarten zijn soms ware kunststukjes op papier. Vooral geborduurde kaarten hebben veel uitstraling en tonen creativiteit en gedetailleerdheid en gedurfdheid. De combinatie van de juiste afbeelding met de juiste geborduurde rand, in precies de goede kleur, is een uitdaging die tot vele mooie resultaten heeft geleid.

Kaarten kunnen ook op een wat makkelijker manier worden gemaakt, maar voor wie inspiratie zoekt om een kaart maximale uitstraling te geven, zijn dit mooie boekjes. Eén van deze boekjes heet Kunstzinnige Kruissteekkaarten (er staan bloemenontwerpen in van een bekend ontwerpster) en dat is ook een goede naam. Want zo’n kaart is eigenlijk een klein kunstwerkje.

Deze zorgvuldig gemaakte kaarten worden vaak heel lang bewaard en geven veel kijkplezier voor de ontvanger. Ik heb nog een stapeltje kaarten die eigenlijk niet eens aan mij waren gestuurd maar naar iemand anders, dus zòlang kan zo’n kaart bewaard blijven. Het boekje Buitengewoon borduren op papier biedt dit soort prik- ben borduurpatronen. En ook de andere boekjes plaats ik in m’n shop.

Een paar dagen geleden liet ik een paar kleine zelfgemaakte speldenkussentjes zien, waaronder een kleintje met kleurige randjes.
En ’s avonds kreeg ik een bestelling voor het grote speldenkussentje, wat ik in m’n shop had geplaatst en wat mij destijds tot voorbeeld had gediend. Wat toevallig!

Ik heb in m’n shop wel vaker te maken met toevalligheden, en daar verwonder ik me iedere keer over. Bijvoorbeeld dat twee dezelfde boeken al een paar jaar in m’n shop staan, en dan ineens worden ze achter elkaar besteld. Dat gebeurde deze week ook.

Of dat ik drie mailtjes achter elkaar krijg van afzenders die alledrie Marijke heten. Of Sonja. Nou ja, het gebeurt niet zo heel vaak, maar als het zo is dan vind ik het frappant.

Nou ja, nu ik deze kussentjes hier toch toevallig allebei heb liggen, kan ik ze mooi even samen laten zien, want dat had ik nog niet eerder gedaan.

De Mesdag-collectie is niet alleen befaamd vanwege de schilderijen die het schildersechtpaar Mesdag naliet, maar ook vanwege hun verzameling prachtige vazen en de wandtapijten die zo’n mooie combinatie met elkaar vormen. Als ik ergens de gelegenheid heb om in een kamer te zijn met zo’n oud wandtapijt, dan blijf ik daar graag een tijdje en maak foto’s van allerlei details en kijk er vol bewondering naar. Ik bewonder deze cultuurschatten!

In het Stadhuis van Maastricht hangen ook een aantal wandtapijten en die staan al heel lang op mijn lijstje om een keer te zien. Ik heb er een boek over, en dat staat al vier jaar geduldig in de kast te wachten tot het een keer aan de beurt is. Het leek me wel wat om dan de foto’s van de Maastrichter tapijten te laten zien en dan ook dit boek in m’n shop te zetten. Maar nu wacht ik maar niet meer langer: dit boek over De Maastrichtse wandtapijten heb ik nu ook in m’n shop geplaatst want deze foto’s passen er prima bij.

Letters van Banket? Of van Chocola?
De keus is nog wat groter: Letters om te borduren!

Van veel leuke onderwerpen zijn vroeger door Pako handwerkpakketjes gemaakt (patroonvoorbeeld, precies genoeg handwerklinnen en bijpassend garen). Van het alfabet versierd met flora- en fauna vond ik de pakketjes voor de letters B, L, M, N, en die plaats ik in m’n shop.
Leuk voor in deze de lettertijd!

De bewerking van vlas tot linnen is bekend vanaf het begin van de mensheid. In het begin van de Bijbel lezen we al dat er klederen worden gemaakt van getweernd fijn linnen. En drieduizend jaar voor onze jaartelling geven de oude Egyptenaren linnen mee als grafgeschenken voor de Farao’s. Archeologen zijn te weten gekomen dat zij linnen maakten van een fijnheid, die onze moderne ontwikkeling en techniek heel lang niet kon bereiken. Ook in Europa zijn er vondsten gedaan die erop wijzen dat men al in de ijzer- en bronstijd vlas kende.

Van de sterke vezels van vlas werden tal van levensnoodzakelijke produkten gemaakt, zoals touwen en werktuigen om te kunnen vissen en jagen. Uit het vlaszaad werd ook olie gewonnen met vele toepassingen, maar het meest bekend is vlas nu vanwege de verwerking tot linnen.

De geschiedenis van linnen kleding is interessant. Gisteravond las ik het boek ‘Vlaslinnen, van wieg tot graf.” Een boek wat ik in Den Haag bij een antiquair kon kopen en wat ik fijn vind om in mijn shop te plaatsen. Samen met een paar andere boeken over de verwerking van vlas tot linnen. Het eerste boek, van Lijnzaad tot Vlaslint, is een grondige studie over de verdwenen industrie die in Zuid Holland vroeger een belangrijke rol heeft gespeeld. De twee kleinere brochures zijn uitgegeven naar aanleiding van twee tentoonstellingen in Leens. Opvallend is hoe gedegen deze boekjes zijn: grondige studies naar de rijke historie die het linnen ook in het noorden van het land heeft gespeeld.

Het nieuwere boek is geschreven vanuit Vlaams perspectief, want in Vlaanderen heeft de vlasindustrie vele eeuwen gebloeid. De zandige bodem en het klimaat waren daartoe geschikt. Het boek Klässbols Linnenväveri is eigenlijk een catalogus, met heel mooie foto’s van gedekte tafels. Ook in Zweden was er een rijke cultuur om het vlas te verwerken tot een hoogstaand cultuurprodukt, want zonder damasten tafellakens kus je zo’n tafel niet zo mooi aankleden. De foto op de achterkant van het boek toont het mooie blauwe vlasbloemetje.

Meerdere keren was ik in een museum waar de mogelijkheid was om een film te bekijken over het unieke procedé om de vlasstengels eerst te laten rotten en daarna te bewerken. Die filmpjes zullen ook wel op internet te zien zijn en het is zéker de moeite waard om daar eens kennis van te nemen. Het lijkt zo gewoon: een linnen tafellaken op tafel leggen, maar als je weet welk proces eraan vooraf gegaan om een tafellaken zo mooi te krijgen, dan kun je er nog meer van genieten. Ook als je op andere wijze gebruik maakt van linnen (bijvoorbeeld door erop te borduren) is het interessant om er eens wat meer van te weten, hoe dat mooie linnen nou eigenlijk is gemaakt.

De onderste foto maakte ik eerder eens in zo’n museum, waar uitleg werd gegeven over de linnen rollen die vroeger op de boerderijen werden geweven, en die zo belangrijk waren voor het gebruiks-linnengoed.

De oude techniek van het filethaken is ook bezig om herontdekt te worden. Ik krijg af en toe bestellingen voor de mooie themanummers van Burda’s die volop patronen en afbeeldingen bieden voor filtehaakwerk. Die tijdschriften staan vol met patronen van grote voorstellingen die vroeger gemaakt werden en die voor ramen werden gehangen of over kastdeuren gespannen. Die voorstellingen kwamen vaak uit de mythologie, maar er zijn ook veel patronen in omloop geweest van weelderige bloemenmanden of geromantiseerde vogels. Hier twee voorbeelden van een bloemenvaas en fruitschaal, die ik recent ergens kon kopen. Ze zijn interessant om eens te laten zien, omdat ze informatie geven hoe zoiets werd gemaakt.

Allereerst is te zien dat er mooi garen is gebruikt van goede kwaliteit. Want als zo’n filethaakwerk voor een raam werd gehangen, dan bleef het daar vaak jaren hangen en was er veel inwerking van licht. Het garen moest er tegen kunnen dat het licht er zo lang op zou inwerken. Ik heb vroeger eens gordijntjes gehaakt die aan de oostkant van het huis kwamen te hangen. Toen die er na vele jaren werden afgehaald, bleken ze bijna poreus te zijn en vielen vanzelf uit elkaar bij de aanraking. Mindere kwaliteit katoen verteert gewoon na verloop van jaren. Maar er is ook fijn garen gemaakt wat er wel tegenkan.

Bij het onderste werkje is te zien dat degene die hieraan begon eerst een lange rij lossen heeft gehaakt en daarna aan de eerste rij van het patroon begon met mooie regelmatige open hokjes. (Een ‘hokje’ onstaat door één stokje, één losse, en dan een volgend stokje op de overgeslagen steek van de vorige rij.) Toen de eerste rij af was, hield ze nog ‘opzetlossen’ over, en die bleven daar gewoon bungelen om later af te werken. Juist dat dit niet gedaan is, is interessant. Het is namelijk helemaal niet erg om die eerste rij lossen nìet precies uit te tellen. En ook niet nodig om helemaal overnieuw te beginnen als je niet uitkomt. Dat moet natuurlijk wèl als je opzet-lossen tekort komt, maar hoeft niet als je opzet-lossen tevéél hebt. Het stukje wat in het begin teveel is gemaakt, kan makkelijk op 2 of 3 cm. afgeknipt worden. Daarna haal je die lossen uit tot aan het haakwerk, en hecht het draadje af. Dit heb ik vroeger vaak zo gedaan en is niet moeilijk om te doen.

Het is natuurlijk ook jammer dat degene die dit gemaakt heeft, er nooit toe heeft kunnen komen om de aan- en afhechtdraadjes af te hechten. En daarna het werkje op te spannen. Door het opspannen worden de ‘hokjes’ nog iets groter en strakker en is de voorstelling nog beter te zien. En is er natuurlijk de voldoening dat iets op een mooi plekje kan worden opgehangen. Veel maak- en kijkplezier gewenst aan ieder die nu ook bezig is gegaan met filethaken! En die ook déze oude techniek weer in nieuw ‘daglicht’ brengt.

Hendrik Willem Mesdag is de beroemde Nederlandse zeeschilder uit de 19e eeuw. Hij en zijn vrouw Sientje verrijkten Den Haag met twee musea: het Panorama Mesdag en het Mesdag-museum. Op een zondag in november deed bezocht ik beide musea. Hier hangen schilderijen waar je al een beetje van gaat houden als je ze voor het eerst ziet op een schoolreisje, en waar je blij bent om ze weer opnieuw te zien als er zomaar een goede gelegenheid is.

Een panorama is een typische 19e eeuwse kunstvorm die een tijdje populair was, maar daarna werd verdrongen door de opkomende film. Nu in een tijd waarin alles beweegt is het juist weer geweldig om middenin zo’n panorama te staan en dan rondom de zee, de duinen en het dorpje Scheveningen te zien liggen. Je kunt helemaal rondlopen en je waant je ècht even helemaal op een hoog duin!

In de aanloop naar het panorama hangen ook een paar Hollandse School-schilderijen en die geven een goede indruk van hoe het leven in de 19e eeuw was. In het bordje bij dit schilderij uit 1873 staat geschreven dat Mesdag zich aangetrokken voelde door de bedrijvigheid van de mensen op straat en de tekst eindigt met “Maandag wasdag!”

Weer thuis, en nu is het maandag. Ik hoef alleen maar de wasmachine aan te zetten, en hou tijd over om blogjes te schrijven (wat ik graag doe). Wàt is er veel veranderd in een eeuw!
Altijd kijk ik op oude schilderijen ook naar de breiende vrouwen, vaak in de deuropening van hun eenvoudige huisje.
Een schilderij brengt je even in een andere wereld. Alles is aan mode onderhevig. Vroeger waren die panorama’s razend populair, en nu kan ik via een blogje nog wat foto’s laten zien.

Een zondagmorgen in november in Den Haag. Vanaf het station liep ik naar het Vredespaleis.
Dit is het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties. Eeuwenlang is de wereld verscheurd geweest door bloedige oorlogen. In de vorige eeuw kwam het vredesideaal sterker dan ooit naar voren en werd dit idealistische paleis gebouwd. Maar kort daarna woedde de Eerste Wereldoorlog, die groter en desastreuzer was dan ooit tevoren.

Ik stak m’n fototoestel door het hek en maakte een foto van het paleis zonder hek. Toch kies ik voor deze foto. Mèt hek. Er staat gewoon een hek om dit paleis. De vrede lijkt onbereikbaar.

Een klein tasje gebruik ik voor m’n mobiel en de sleutel van een bagagekluisje. Dan kan de grotere tas die ik bij me heb voor een dagje-uit opgeborgen. Vlak bij dit paleis staan een paar musea die hun deuren weer hebben geopend voor bezoekers, na twee weken van strenge restricties. Nu mogen we er weer naar toe.
Vlakbij dit paleis staat een groot en indrukwekkend monument 1940-1945. Want nadat dit ‘Vredespaleis’ was gebouwd, kwam er nòg een verschrikkelijke oorlog. De woorden ‘De tyranny verdrijven’ zijn uit het Nederlandse volkslied en maken altijd weer indruk op me.

Een deel van mijn kleine-kusentjes verzameling, allemaal zelfgemaakt. Af en toe vond ik het leuk om zoiets te maken.
Nu neem ik een klein kussentje mee en stap in de trein.

In een paleis in Den Haag vond ik een mooie plek om het even neer te leggen!

Vol enthousiasme begon ik aan het nieuwe jaar. Net 60 geworden, wat zou dit dit jaar brengen? Ik besloot alle data van handwerk-evenementen die ik dit jaar wilde bezoeken in m’n nieuwe agenda te schrijven. Een hele lijst, ik wilde overal wel naar toe. Textielfestival, Quiltdagen, Handwerktentoonstellingen. Maar het één na het ander werd afgezegd en inmiddels weten we dat er helemaal niks is doorgegaan. Wat een raar jaar!

Er zijn ook oude agenda’s waarvan we na vele jaren juist blij dat ze nog ‘leeg’ zijn, dat niemand erin heeft geschreven. Dat geldt o.a. voor de kalenders van Haandarbejdets Fremme. Dit jaar ben ik gecharmeerd van deze agenda en borduurde de juli-vogel en de augustus-vogel en liet ze zien op m’n blog. Ik had ook nog zin in de november-vogel en die is nu net klaar.

Er ging zojuist wat fout met de nieuwsbrief. De introduktie van de vorige week stond er nog bij. Als dat nieuwsbrief-vogeltje eenmaal is gevlogen kan ik het helaas niet meer terughalen om het te herstellen. Hopelijk volgende week weer een complete nieuwsbrief!

 

Blijdschap over de zon die in de kamer schijnt en een gloedvolle Chrysant belicht.

Genieten van een prachtige bos bloemen, die een vriendin en buurtgenoot kwam brengen, als dank voor iets wat ik voor haar mocht doen. Het voelde zò goed om samen even na te praten over een intensieve periode die ze doormaakte en waar nu een keer ten goede is ingezet. Oh, wat is zo’n bos bloemen dan extra prachtig, wanneer die met zoveel liefde en blijdschap gegeven werd.

Genieten van een etui, waar mijn man om vroeg omdat hij er één nodig had. Deze had ik nog liggen, vorig jaar op een fair gekocht. Die fairs en braderieën missen we wel natuurlijk.

Genieten ook van twee netten mandarijnen, die ik zomaar in m’n winkelwagentje kon leggen. Ze zijn er weer! En een leuk retro zeephoesje, kwam ook tevoorschijn. En een half afgemaakt haakwerkje, dat wou ik ook nog eens laten zien.

Het is gewoon genieten van de zaterdag, met van alles te doen en te vinden en te lezen en te maken. Mogen jullie mannen ook zagen in de huiskamer?
Ik zocht m’n alleroudste speldenkussentje op, wat ik maakte als kind. Het kan ook zijn dat mijn moeder het voor me maakte, dat weet ik niet meer. Het hoorde bij mijn eigen kinderspulletjes, en ik bewaarde er de speldjes van de Spirograph in en die zitten er nog steeds in. Het kussentje is gevuld met zaagsel, en zo kwam ik op het idee om het hier maar even op te leggen. Als kind vond ik het heel spannend dat m’n moeder zei: ga maar even wat zaagsel bij elkaar vegen, en zij had dat weer van háár vader geleerd.

Ik ben een beetje aan het experimenteren met een blogje met meerdere foto’s. Het is aan de ene kant wel leuk, om zo wat meer tegelijk te laten zien. Aan de andere kant weet ik het niet, of ik dit wel zo wil. Ik denk dat ik het toch liever bij één onderwerp per blogje hou, zoals ik al bijna zeven jaar doe. Wat vinden jullie?

Succes-boekjes met veel leuke borduurpatroontjes zijn de kleine boekjes van DMC. Hierin veel leuke en kleine borduurpatroontjes die uitdagen om iets te borduren. Iets ‘kleins’ kan trouwens net veel effect hebben, dat ligt ook aan de ondergrond waarop je het borduurt. Vaak wordt een klein borduurwerkje gemaakt op een klein lapje handwerkstof (vaak met de bedoeling om er een kaart van te maken). Maar je kunt het kleine motiefje ook op een grotere ondergrond maken, waardoor het mooi tot z’n recht komt, de aandacht trekt en een leuke indruk maakt.

In deze serie DMC-boekjes zit ook weer een deeltje met kerstmotiefjes. Zelf vind ik de patroontjes leuk die worden gepresenteerd op rode ondergrond. Dat geeft gelijk een mooie uitstraling.

Als ik zo een collage maak van acht boeken of boekjes tegelijk, dan kun je niet zien hoe groot die boekjes nou eigenlijk zijn. Ze tonen allemaal even groot. Daarom plaats ik in m’n shop ook altijd de afmetingen erbij, zodat je weet wat je verwachten kunt. Nu dan ook even hier benoemd: dit zijn de kleinste DMCboekjes die er gepubliceerd zijn. Klein maar fijn!

Deze week stuurde ik het geborduurde schilderij met afbeelding van een boeket droogbloemen naar iemand op. Voordat ik dat deed maakte ik nog gebruik van de gelegenheid om daar twee velletjes uit oude Margriet-tijdschriften op te leggen. Want ik herinnerde me mijn voornemen om zoveel mogelijk van deze afbeeldingen te laten zien op mijn blog. Nu dus de droogbloemen! Het patroon van deze droogbloemen behoort tot de meest gebruikte patronen van de Mies-Bloch-produkties.

De linker afbeelding is wel vaker bewaard door handwerkende vrouwen. Op de foto hierboven zie je dat er een tekst onder staat. Die neem ik hier over, want dit is dan een soort archief-blogje, vanwege de culturele waarde van dit bekende ontwerp.

’t Is al jaren geleden, dat Mies Bloch dit droogbloemenboeket voor Margriet samenstelde. Trouwe lezeressen zullen zich dat nog wel herinneren. Het boeket staat er echter nog heel fleurig bij, zoals je mag verwachten van droogbloemen en een handwerk in kruisjes. Daarom brengen we dit telpatroon op veler verzoek na al die tijd nòg eens. De ondergrond is een warmrood of terrakleurig handwerklinnen, dat ongeveer 11 draadjes per cm. heeft. Bloemen en bloempot, waarvan elk steekje over drie draadjes gebordurud is, meten ongeveer 65 bij 78 cm. Dat is vrij groot, maar heeft als voordeel dat het borduren weinig van de ogen vergt. Wie een kleiner en fijner handwerk wil, kan het boeket over twee draadjes borduren. De afmeting van het geborduurde gedeelte wordt dan ongeveer 43 bij 53 cm. Een telpatroon hoeft nu eens nìet besteld te worden, dat zit in deze Margriet!” (dat is het telpatroon wat ik op de onderste foto laat zien.)

Vermoedelijk is dan de rechter pagina de afbeelding die vele jaren eerder was gepubliceerd. Er staat helaas geen jaartal op, maar er staat wel informatie op de achterkant. Ook die neem ik over. “Alle benodigde materialen voor het borduurwerk ‘Droogboeket’ zijn compleet als Handwerkpakket, voorzien van ons uittelpatroon. Dit is in tal van handwerkzaken of op de handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land verkrijgbaar tegen een bedrag van f 27,95.”

Die ‘handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land’ waren vermoedelijk de V&D’s, die in de zestiger en zeventiger jaren goed uitgerust waren met vooral borduurbenodigdheden, waar Cécile Dreesmann zich voor had ingezet.
Dit handwerkpakket was dus volop verkrijgbaar, en heel veel vrouwen hebben deze droogbloemen geborduurd. De dochter van Mies Bloch vertelde enige jaren geleden tegen mij dat ze eens met haar moeder wandelde. Het was avond, en de meeste gordijnen waren open. In veel huizen konden ze vanaf de straat de geborduurde droogbloemen zien hangen. “Ik heb heel Nederland aan het borduren gekregen”, zei Mies. Bijzonder dat haar dochter dit aan mij doorgaf.

De telpatronen van zoveel typisch Hollandse tafereeltjes zijn ook erg populair onder Japanners, en het schilderij met de bruine ondergrond mocht ik deze week opsturen naar iemand met een Japanse naam. Maar ook stuur ik af en toe een patroon op naar Nederlandse borduursters die de charme van dit ontwerp zien. Toch heb je ook goede kans dat je nog eens zo’n geborduurd schilderij tegenkomt in een tweedehands verkoop, want er zijn er vroeger héél veel van gemaakt.

Nog even terug naar de twee velletjes met rode en oranje ondergrond. Valt je hier iets aan op?

In de leuke kleine Rico-boekjes staan volop kleine patroontjes. Ik kreeg al weer wat vragen of ik nog kleine borduurpatroontjes voor de kersttijd heb en plaats nu deze vijf boekjes met Advent– en Weihnachts Ideen in m’n shop.
Ook de andere boekjes met Sommerzeit-Ideen en versierde alfabetten zijn aantrekkelijk en staan boordevol mooie patroontjes. Voor veel borduurplezier!

Paddestoelen zijn al een tijdje een hit op social media. Je maakt een wandeling, je ziet een paddestoel, pakt je mobiel en deelt het plaatje op facebook of instagram. Met een vliegenzwam kun je scoren!
Als de paddestoel net de grond uitkomt, is hij nog mooi rond en steken de stippen nog mooi af tegen de rode ondergrond. Die stippen zijn restanten van het omhulsel waarin de paddestoel zat opgesloten toen hij nog onder de grond zat. Maar de paddestoel groeit nog verder door en spreidt z’n hoedje wijder uit en als het regent kunnen de stippen er ook vanaf spoelen.

Ik vond een geborduurd schilderijtje waarbij de vliegenzwam in beide ontwikkelingsfases is te zien. De eerste foto maakte ik in het bos, en de tweede in mijn achtertuin. De bladeren liggen op een grote hoop (ik heb ze maar niet meer teruggestrooid op het gras) en bieden nog voldoende kijkplezier om het opruimen nog even uit te stellen. Heerlijk Herfst!

In kunstzinnige en ambachtelijke expressies hebben mensen altijd versieringen aangebracht op en aan en in gebouwen en gebruiksvoorwerpen. En vaak ontwikkelde een cultuur zich in een bepaalde richting waarbij een traditie werd gevormd in met patronen en motieven die door een grote groep mensen werd overgenomen. Zo is er bijvoorbeeld sprake van typisch Keltische ontwerpen, of juist typische Noord-Afrikaanse kunstuitingen. De insteek van deze serie boeken was telkens dat iemand op het idee kwam om alle patronen van een bepaalde regio te inventariseren en er een boek van te maken. Dat werd soms al in de dertiger jaren van de vorige eeuw gedaan, zoals de verzameling van Decorative Patterns of the Ancient World for Craftsmen. Het boek in deze serie is een reprint van het oude overzicht,  wat tot stand gekomen door de voortgang van de archeologie, waardoor zoveel patronen konden worden ontdekt en opnieuw worden getekend.

Ook het boek Decorative Alphabets and Initials is verbazingwekkend, met bijna 4000 initialen en 91 complete alfabetten die in de geschiedenis zijn ontwikkeld en gebruikt. De andere boeken bevatten minder tekeningen, maar zijn net zo fascinerend, bijvoorbeeld het boek over North African Carpets and Textiles.

Van de vele patronen die in culturen gemeengoed zijn geworden, wordt gezegd dat zij horen tot het ‘public domain’. Oftewel: voor iedereen te gebruiken. De opzet van deze boeken is dat de patronen vooral voor ambachtsdoeleinden en handwerkinvalshoek beschikbaar zijn. Sommige van deze patronen zijn weergegeven in kruissteek, en soms zijn alleen de grotere lijnen weergegeven zodat je er houvast aan hebt om er zelf wat mee te doen. Hieronder van elk boek een pagina, zodat je een idee krijgt. Of je nu iets wilt maken wat z’n oorsprong heeft in Polynesië of in het oude Griekenland: overal zijn tekeningen van!

Wel veertig jaar bewaard: oude tijdschriften met dikke bijlagen om meer dan 250 kadootjes of cadeautjes zelf te maken.
Een leuke uitdaging voor wie ze ook heeft bewaard: deze tijdschriften nog eens doorbladeren en kijken of er iets tussen zit wat je nu nog steeds leuk genoeg vindt om te maken!
En als je deze tijdschriften niet zolang hebt bewaard: deze staan nu in m’n shop. Die met het hobbelpaard voorop is uit 1979 en wil na al die jaren graag nog verder hobbelen.

De traditionele klederdracht uit OostEuropa is zeer rijk gedecoreerd met geborduurde bloemen en geometrische motieven waarbij ook veelvuldig gebruik werd gemaakt van kant. In deze collage acht boeken die de fascinerende Oost-Europese naaldkunst belichten.
Later komen er nog meer boeken uit Oost-Europa in m’n shop. Bij deze eerste serie ligt de nadruk op het gebruik van kant.

Vuurtorens werden gebouwd aan de randen en soms punten van het land, om schepen op zee te helpen die ’s nachts en bij storm varen. De lichten van de vuurtoren helpen bij de oriëntatie. Ook al hebben de meeste schepen tegenwoordig een radar om te zien waar het land is, de vuurtorens zijn blijven staan. Oorspronkelijk waren de vuurtorens hoge torens waar bovenop een open vuur werd gemaakt. Dat was te zien aan de oudste vuurtoren ter wereld, de Pharos in Griekenland, maar ook aan de Brandaris, die nog op een ander Waddeneiland staat. Later werden olielampen en nog later electrische lampen gebruikt om het licht vanaf het hoge punt te laten schijnen.

Langs de Nederlandse kust staan elf grote vuurtorens en die zijn nog steeds indrukwekkend om te zien en mooi om op de foto te zetten. Dit is de vuurtoren van Texel, waar ik vorige week een wandeling maakte. Wat een prachtig plekje!

Bij terugkomst plaatste ik na alle frisse lucht met frisse moed weer wat leuke boekjes in m’n shop. Een vuurtoren-liefhebber bestelde één van de boekjes en voordat het op de post ging borduurde ik zelf ook nog zo’n mooi licht-symbool. Dat was ik al eerder van plan geweest, mede vanwege die velletjes vuurtoren-postzegels. Deze zegels plakte ik op het pakje, want het is natuurlijk extra leuk als de postzegels bij de iemands interesse passen.

Als je zou denken dat we alleen maar blauwe luchten hadden, nog deze laatste foto. Toen we daar weggingen, was zelfs de vuurtoren niet meer te zien: helemaal in de mist verdwenen!

Handwerken waarbij de pooltechniek Rya is gebruikt kom ik niet zo vaak tegen. Vroeger werd deze techniek vaak beoefend. Hier zie je het middenstuk van een tafelkleed (vermoedelijk Engels) met vier afhangende stroken die de poten van de tafel ook versierden. Op die stroken zijn vier bijzondere figuren geknoopt. Voordat ik dit tafelkleed vandaag opstuur wilde ik het eerst nog een keer fotograferen.

Bij een bestelling als deze verheug ik me erover dat zoiets dan weer bij een andere handwerkliefhebber terechtkomt. En dan ik eerst nog het moois hier kan laten zien!
Op de bovenste foto heb ik twee kleine rya-werkjes gelegd, die komen uit Drenthe en zijn ook behoorlijk oud. Mooie voorbeeldjes van deze oude techniek.

Toen we net getrouwd waren, breide ik de ene trui na de andere, zowel voor mijn man als voor mezelf. En sommige truien zijn er na al die jaren nog steeds! Deze witte kabeltrui heeft tientallen jaren in een doos gelegen, diep weggeborgen, maar nu is hij er weer! Ineens kwam ‘hij’ op het idee om hem aan te doen en dat was een geweldig idee want ik werd weer helemaal verliefd op hem. Wat leuk dat zo’n trui je weer helemaal terug kan brengen bij vroeger! De trui staat hem weer geweldig, vooral in de entourage van de Texelse duinen. Vorige week liepen we daar samen! We hadden ook nog een jas over onze truien en dat werd op een gegeven moment te warm. We stopten even om wat uit te trekken en dat was een goede gelegenheid om die trui gelijk te fotograferen. Maar zie je daar die vlakte in de verte? Dat is de Slufter! We gunden ons geen tijd voor een uitgebreide fotosessie en de wind liet de trui niet liggen waar ik  hem wou, maar het idee is wel duidelijk: oude truien zijn zò leuk!

Ook de oude breitijdschriften zijn weer leuk, want daar staan al die foto’s en patronen in waar breisters vroeger zoveel profijt van hadden. Er waren heel veel breitijdschriften vroeger en de fantasie om garens en steken en lijnen te combineren was groot. Maar er stonden ook klassieke patronen in, zoals deze kabeltrui. Ik heb weer een stapel van die oude tijdschriften, meest uit de tachtiger jaren. Hier zijn sommigen weer naar op zoek. Soms omdat ze er spijt van hebben dat ze hun eigen truien en de tijdschriften hebben weggedaan en nu graag opnieuw diezelfde trui willen breien. En soms omdat de weergave van patronen vroeger als prettiger wordt ervaren dan de manier waarop patronen nu worden weergegeven. De meeste patronen in deze tijdschriften zijn makkelijk te volgen en de foto’s zijn nog net zo aantrekkelijk als vroeger.

Dus als ik nu mailtjes krijg van breisters die zeggen dat ze blij zijn dat ze een bepaald oud breitijdschrift kunnen bestellen, dan mail ik soms terug dat ik het hélemaal begrijp! Want het is zò leuk om zo’n oude trui van vroeger weer opnieuw te hebben!

Er zijn zòveel mooie boeken om te borduren! Toen ik hiermee begon had ik echt geen idee hoeveel boeken met borduurpatronen er zijn uitgegeven. Ik kwam gewoon telkens wat tegen, blogde erover, plaatste de boeken in m’n shop, verkocht ze en stuurde ze op. En als een boek dan besteld was, dan was ik blij als ik weer een nieuw exemplaar tegenkwam en zo gaat dat nu al een paar jaar. Dit jaar is de aanvulling van nieuwe boeken minimaal, bij gebrek aan markten en kringloop, maar gelukkig heb ik nog een paar doosjes in m’n eigen voorraad. Ik verheugde me er op om na m’n mini-vakantie m’n boekenplanken weer aan te vullen en dat heb ik vandaag gedaan. Dat was een leuk klusje op een regenachtige maandag in november.

De boeken op de bovenste foto waren uitverkocht en heb ik nu weer op ‘te koop’ gezet. Veel van deze boeken plaatsen het borduren in hun historische context en presenteren tegelijkertijd de patronen zodanig dat je gelijk zin krijgt om iets na te borduren. Dat is ook het waardevolle van deze boeken: ze houden de traditie gaande! En ze geven de borduurster de positieve overtuiging dat het helemaal goed is om te borduren: generaties vóór ons deden het ook!

De boeken op de onderste foto had ik nog te koop en daar heb ik nog meerdere exemplaren van. Ook dit zijn allemaal fijne boeken, rijk van inhoud en met aantrekkelijke borduurpatronen. En als ìets in deze tijd leuk is om te doen, dan is het wel borduren!
(Als je ervan houdt natuurlijk. Ik voel me ook wel eens bezwaard dat ik misschien meer aandacht geef aan borduurboeken dan bijvoorbeeld breiboeken of haakboeken, maar er zijn nou eenmaal veel meer borduurboeken.)

De leuke Franse Mango-boekjes staan boordevol kleine en bruikbare kruissteekpatronen, gerangschikt per onderwerp.
Op de eerste rij: Nöel, Fêtes et événements, Summer en Bord de Mer. Oftewel: Kerst, Feestelijke gelegenheden, Zomer en Zee. Het laatste boekje staat vol patroontjes van vuurtorens en schelpen en daagt na een eiland-vakantie uit om daar gelijk iets uit te borduren. Dat komt ook omdat al die patroontjes zo aantrekkelijk zijn weergegeven. En ook omdat ze klein genoeg zijn om zin te krijgen om iets uit te zoeken als tussendoortje.

De tweede rij: Calligraphie, Happy days, Home sweet home en Marquoir. De eerste vol met alfabetten, het tweede vol met patroontjes voor blije dagen, dan een boekje waar ik ook zou kunnen putten met huiselijke tafereeltjes, en tenslotte het zeldzame boekje Marquoirs, waar onze eigen Nederlandse merklap-deskundige aan heeft meegewerkt.

Op de onderste rij boekjes die ik al eerder in m’n shop had en nu weer kon aanvullen: Flowers, Bathroom, Love en Heart. Sommige van deze boekjes verschenen in kleinere oplagen en waren ‘special editions’, met rond de 300 patroontjes. De meeste van deze boekjes hebben meer dan 400 aantrekkelijk gepresenteerde kruissteekpatronen. Veel vrouwen bewaarden vroeger pagina’s uit tijdschriften waarin leuke kleine patroontjes werden weergegeven, met de gedachte om dat later nog eens te gebruiken. Dat wordt nu niet meer zoveel gedaan, en het hoeft ook niet want deze mooi vormgegeven boekjes bieden op elk onderwerp heel veel keus.

Het gehaakte kussenovertrek lag twee dagen geleden nog in een mooi vakantiehuisje over de bank, en nu ligt het weer thuis. De afgelopen week blogde ik over onze korte vakantie op Texel. Een lang weekend of een midweek weg kan zo heerlijk zijn!

Zondag is rustdag en vaak laat ik dan alleen een kussen-foto zien. Maar als ik deze foto nu laat zien, wat wil ik er dan mee zeggen? Daar dacht ik over na. De boodschap dat we het fijn hadden, heeft nu wel geklonken en het is niet nodig om dat nòg een keer te zeggen. Eigenlijk zou ik het liefst willen zeggen: dit kan iederéén doen hoor!

En terwijl ik daarover nadacht, zette ik m’n computer aan voor dit blogje en keek ook even naar de mailtjes. Ik zag dat er weer een nieuwe aanbieding was van de vakantieparken waar wij inmiddels in het mailbestand staan. Ook weer voor diezelfde lage prijs. Daarom denk ik: iederéén kan dit doen hoor! Voor deze midweek betaalden wij 79 euro en daar komt dan nog twee euro voor de koffiefilterhouder bij, want die vergeet je altijd. En nog 20 euro voor een parkeervignet wat geldig is op het hele eiland. De overtocht moet je ook apart boeken, maar als je die niet meetelt en als je zelf de koffiefilterhouder meeneemt, dan ben je dus nèt onder de honderd euro klaar. Of als je zelf je fietsen meeneemt en helemaal niet gaat rondrijden met de auto, dan hou je het gewoon bij dat mooie lage bedrag.

Dus nu dacht ik: ik wil je best die aanbiedings-mail doorsturen hoor! Mail me gerust als je dat zou willen. Het is allemaal goed geregeld als je zo’n huisje boekt. Van te voren krijg je de keycard thuisgestuurd en je hoeft verder niemand tegen te komen. Het strand is leeg, er is ruimte genoeg en het is heerlijk om even weg te zijn. Verschillende paden zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers en zo kan dit voor iedereen een fijn plekje zijn om naar toe te gaan. En dan zelf een kussentje meenemen!

Aan de rand van het land en aan de rand van de zee: dat is altijd zo’n bijzondere plek om te zijn! Je kunt daar komen met een hoofd vol gedachten, een hart vol emoties, een lichaam vol herinneringen. En dan merk je dat het allemaal wat minder belangrijk wordt, de gedachten dringen zich minder heftig aan je op. Lasten vervagen, wegen minder zwaar. En al die gedachten en gevoelens worden lichter omdat er nìeuwe indrukken bijkomen. Overweldigende indrukken van grootsheid waarbij mijn eigen ideeën vervagen. Ik vind het bijzonder om op zulke weidse plekken de scheppingskracht te ervaren, de overgave te beleven, de rust en de ruimte in mijn hart te voelen. En de blijdschap over het licht!

We waren al op de terugweg, na een midweek in een Texels vakantiehuisje. Maar we hadden geen haast en overal waar een parkeerplaats was die we de moeite waard vonden, stopten we. Eerst dronken we de thermoskan leeg. Bij een volgende parkeerplaats begonnen we een gesprek van een uur. Ergens anders hing ik een vlaggetje aan een baken. En bij Oosterend wilde ik de auto uit. Ik zag een gelegenheid om nog een lappendeken te fotograferen die ik bij me had.

Dit pompgemaal Krassekeet is onderdeel van het uitwateringscomplex van de polders  Het Noorden, Eijerland en Waal en Burg. Dat nadrukkelijke jaartal bracht me in gedachten terug naar vroeger. ‘Ninety-seventy-nine’, noemde ik dat jaar vroeger altijd, want ik zat toen op een buitenlandse school en ninety-seventy-nine was het jaar van mijn graduation. Ik ging in gedachten nog verder terug, naar 1974, toen ik voor het eerst op Texel was. Ik bezocht toen voor één avond een jeugdgroep in Oosterend, de plaats die de Texelaars zelf soms Jeruzalem noemen. Die avond maakte indruk op me en heb ik me altijd herinnerd.

En nog duizenden andere gebeurtenissen zijn er in mijn leven geweest, en duizenden herinneringen bewaar ik aan al die gelegenheden en geluksmomenten, periodes en plaatsen, jaren en keren. Veel herinneringen worden vertegenwoordigd door lapjes, bijvoorbeeld lapjes van kleding die ik vroeger naaide. Gedurende een lange patchwork-periode had ik er veel plezier in om een aantal herinneringsdekens te maken en dit is er één van. Kleine streepjes in zorgvuldige combinaties die allemaal een plekje in mijn leven hebben gehad. Ik vond het heerlijk om deze deken op dit plekje bij een oud gemaal te hangen. Een plek waar overtollig water uit de polder terug gepompt wordt naar de zee.

En een plek om even te staan, met mijn deken en leven vol herinneringen, het hier-en-nu te beleven, de rust en ruimte te ervaren.

Er ging een tas met boeken mee op vakantie, en een tas met oude kranten en een tas met handwerk. Allemaal vanuit de gedachte dat ik daar ‘zeeën van tijd’ voor zou hebben. Veel te optimistisch ingeschat natuurlijk! De werkelijkheid was dat we de èchte zee wilden zien en daar de meeste ‘tijd’ doorbrachten. En dat ik liever èchte besjes wilde zien, in plaats van ze te borduren. Er kwam alleen een breiwerkje uit m’n tas en de borduurwerkjes bleven grotendeels liggen. Deze boekenleggers had ik ook mee, in verschillende staten van gereedheid. Ongeveer 25 jaar geleden maakte dochterlief er een paar, nadat ze de eerste beginselen van het kruissteek-borduren goed had geleerd. Nu kon ze verder met borduren op aida-ondergrond en om haar daarin te stimuleren liet ik haar boekenleggers maken. Zo’n klein projectje gaf veel voldoening, en het waren ideale cadeautjes voor oma’s en tantes.

Het zakje met nog een paar stukjes band erin kwam ik weer tegen en nam ik mee op vakantie. Ook nu zijn het weer ideale cadeautjes, niet meer voor oma’s maar misschien wel voor vriendinnen. Als je dit band nog nooit hebt gezien, is het misschien leuk om hier eens kennis van te nemen. Het is verkrijgbaar in verschillende breedtes en kleurranden en een klein motiefje borduurt heerlijk weg. Alleen niet op vakantie….

Ik ben de vakantiespullen aan het opruimen en dit zakje leg ik onder de salontafel. Dat komt binnenkort wel weer aan de beurt als ik zin heb in een klein tussendoor-borduurwerkje.

We hadden alles weer ingeladen, de deur van het vakantiehuisje dichtgedaan, en staken het eiland over naar de Waddenzee-kant. Gewoon kijken waar we uitkomen. Het maakte niet uit hoe laat we weer bij de boot zouden zijn die ons weer naar het vasteland zou brengen. We parkeerden op vier plekken, maakten een wind-wandeling op de wadden-dijk en lieten overal de enorme weidsheid op ons inwerken. Hier houden we van!

Terwijl we de goede richting uit reden om naar de pont te gaan, zagen we weer een leuk plekje om nog even uit te stappen: De IJzeren Kaap. Het is een markant herkenningspunt bij Oosterend: een baken voor de scheepvaart en een opvallende gietijzeren constructie. Het is ook een mooi plekje om over de waddenweidsheid uit te kijken.

Er is toch iets geks met die weidsheid, waar ik zo van hou, maar waar ik toch ook altijd de neiging krijg om er iets neer te leggen of op te hangen. Het is gewoon het plezier om het contrast te zien tussen stoer en stevig ijzer en zachte en zonnige wol. De lol om daar even iets te laten wapperen. Onder zo’n indrukwekkende boog te staan en nog even te spelen. Een vlaggetje te laten waaien als afscheidsgroet.
Oh, we hebben het echt zò fijn gehad op onze vijf Texelse dagen! Het was heerlijk!

Het verschil tussen een neutraal bed in een vakantiehuisje, en een gepersonaliseerd opgemaakt bed in hetzelfde kamertje: kleur! Een meegenomen lappendeken maakt dat je je voor een paar nachten thuis voelt. En dan lekker slapen met het raam open, warm onder de wol!

Op een vorig blogje waarin ik m’n lappendeken liet zien, kwam een vraag of ik hier een patroon voor had, maar dat heb ik niet. Wel kan ik nog wat herinneringen delen van hoe ik deze maakte. Ik weet nog dat ik bij elk lapje de centimeter bij de hand had en heel zorgvuldig in de gaten hield dat alle lapjes even groot werden. Elk lapje heb ik eerst omgehaakt met zwart, en daarna met een naald met hetzelfde zwarte garen aan elkaar gezet.

Het is nog best moeilijk om de kleuren evenwichtig te verdelen en misschien ben ik daar niet helemaal in geslaagd, maar het is wel een vrolijk geheel geworden. Mijn lappendeken maakte ik meer dan 20 jaar geleden van èchte restjes, na een periode waarin ik veel had gebreid. Ik vond het leuk om op deze manier de restjes op te maken. Zo’n deken kan er wat evenwichtiger uitzien als je er eerst wol voor gaat kopen of verzamelen, dan kun je veel meer sturen in hoe je het hebben wilt. Restjes-opmaken is gewoon een heel andere invalshoek en heeft z’n eigen voldoening.
Veel breiplezier als je ook zoiets gaat maken!

Deze handwerkjes had ik mee. Eigenlijk helemaal niet zoveel toch? Ik pak alles nu weer in.

En deze tasjes had ik bij me.
Ik denk dat ik een beetje kleurgevoelig ben. Ik hou gewoon van kleurencontrasten en van kleurenharmonie. En van tasjes!

‘Wit op wit borduren’ is een soort verzamelnaam voor diverse borduurtechnieken. En die technieken kunnen heel fijn met piepkleine steekjes worden uitgevoerd, of juist heel grof op grove stof. Sommige technieken zijn ontstaan in boeren-gemeenschappen, waarin bepaalde trends werden gevolgd om kleedjes voor het interieur te versieren. Ik vond zo’n grof kleedje en nam het mee op vakantie. De gestileerde bloem is een veelvoorkomend motief en harmonieert met de stevige ondergrond.

We kwamen terug van een lange wandeling en ik liet mijn voornemens varen om nog een keurig gestylde foto te maken van dit kleedje. Het enige wat ik wilde was thee met pepernoten. Een zakje wat ik van m’n dochter had gekregen en wat ik tot een mooi moment had bewaard. En dat was nu!

Het kleedje lag een paar dagen op een vakantie-tafeltje, voegde toe aan de sfeer, heeft nog veel meer decoratie-mogelijkheden maar het werd al schemerig en daarom blijft het bij deze foto. Thee met pepernoten en een kleedje na een lange wandeling, wat kun je dáár van genieten!

Het leek me dat mijn Texel-blogjes nog niet compleet zijn zonder een foto van een typische schapenboet. Deze kleine schuren waarin hooi en voer voor de schapen worden opgeslagen, staan overal op het eiland. De wind op Texel waait voornamelijk uit het zuidwesten en daarom staan de meeste schapenboeten met de platte kant (waarin de toegangsdeur is) naar het noordoosten.

Onze wandeling op de laatste vakantiedag begon bij zo’n mooie schapenboet. Ik had toen nog m’n sjaal om en hier lukte het me wel om hem recht te hangen. Het zonnetje scheen vriendelijk en deed mij besluiten om de sjaal weer terug te brengen in de auto. Intussen kon mijn eega het bordje bij deze boet lezen. Het bleek een trouwlocatie te zijn, dus daarom zei ik nog een keer ‘ja’ toen ik weer bij het hek terugkeerde. Hij lachte lief naar me, en toen gingen we op stap. Op weg naar de Slufter.

Eigenlijk had ik die foto’s gemaakt om de onvolprezen eigenschappen van wol nog een keer te benoemen.  Maar ach, laat maar, daar zijn andere blogjes voor. En iedereen weet vast al wel hoe fijn het is dat we ons met wol kunnen kleden! Ze zeggen dat er op Texel meer schapen zijn dan mensen, en ook zonder déze foto vond ik mijn verslag niet helemaal compleet.

We wandelden door natuurgebied de Muy, onderdeel van het Nationaal Park Duinen van Texel. Het was ongelooflijk mooi!

We startten de wandeling bij het gedeelte dat ‘De Nederlanden’ heet en dat vond ik frappant. Een plek om alles wat er zich in ‘De Nederlanden’ afspeelt helemaal te vergeten.

We liepen tot aan de Slufter. Dit is een uniek gebied wat in open verbinding staat met de Noordzee. We zagen foto’s van dit gebied waarbij het krekenstelsel goed is te zien, en wilden zelf ook zo hoog mogelijk klimmen om neer te kijken op het grote gat in de duinen, waardoor het water vrij kan stromen. Hier was een paadje naar het hoogste plekje en daar zaten we een uurtje te kijken en te genieten.

Via het strand liepen we weer terug. Na twee kilometer keken we nog een keer achterom. Zo is goed te zien dat de duinenrij onderbroken is. Aan het begin van de vorige eeuw werd besloten dat dit gat maar open moest blijven. Het kon toch niet gedicht worden.

Ik wilde nog even spelen, ook al pakten donkere wolken zich samen en zagen we aankomen dat we het niet droog zouden houden. Het werd vloed, het water kwam al hoger. Ik zag een plekje waar ik nog een wereld-draait-door-rondje wilde neerleggen. Net op tijd, bij de volgende golf kwam dit stukje onder water te staan.
Het is een oud kleedje, niet gehaakt maar gebreid. Er zit een draaiende beweging in, als van een draaikolk. Er speelt zich heel wat af in De Nederlanden en in de wereld en dat lijkt ook op een draaikolk. Ontwikkelingen leiden weer tot verdere ontwikkelingen en alles komt in een stroomversnelling. Wat was het heerlijk om even weg te zijn van alles en alleen maar te zien hoe de elementen zich roeren, hoe land en zee elkaar ontmoeten in een eeuwenoud gevecht.

In het vakantiehuisje hield ik het kleedje onder de kraan en werd het weer schoon. Was alles maar zo simpel.

De dag begon met regen en daarom begon ik een vakantie-voornemen uit te voeren om wat kaartjes bij te maken. Deze kaartjes sluit ik bij bij een bestelling. Ik kreeg per mail wat vragen wanneer mijn shop weer opengaat. Het antwoord is: maandag 16 november. M’n kaartjes waren allemaal op dus leek het me een goed idee om wat bij te maken.

Maar nu schijnt de zon weer! Klaar met breien en andere bank-zit-activiteiten: ik wil eropuit op onze laatste Texel-dag. M’n oude stripes-tasje mee, jas aan en nog weer kijken naar weidse verten!

Op onze derde dag op Texel kozen we voor een lange wandeling door de duinen. Het was zò mooi, zo stil, zo rustgevend. Zo zou ik elke dag wel willen lopen. Mijmeren, proberen om nergens aan te denken en dan realiseren dat je juist bezig bent om alle gedachten van de afgelopen tijd te verwerken. Beetje praten, maar ook samen doorstappen en helemaal niks zeggen. Denken dat dit zandlandschap eindeloos is en er een beetje in verdwalen.

Ik had een klein patchworkje mee wat gemaakt is volgens het zandloper-motief. Ik legde het op het zand. Halverwege de dag, halverwege de vakantie. Het is een gek ding en ik heb het ook nooit afgemaakt. Ik had er destijds plezier in om vierkante lapjes diagonaal doormidden te snijden, en daarna nog een keer, en dan kijken hoe je het zo bont mogelijk kunt maken. Maar hoe bont je het ook maakt: het zandlopermotief geeft toch altijd een bepaald evenwichtig effect.

Voor deze wandeling was het een lapje om de thermoskan op te zetten toen we in het zand gingen zitten. Zoveel zand! En de tijd gaat zò snel voorbij! Ik krijg wel weer zin om thuis nieuwe en mooiere zandloper-quiltjes te maken. Maar het begint ook tot me door te dringen dat ik al verder ben dan ‘halverwege’. Sommige dingen gaan misschien niet meer afkomen en moet ik gewoon loslaten. En ook niet teveel denken dat ik nog allemaal nieuwe dingen moet beginnen. De lapjes nìet meer doormidden knippen.

Maar wèl blijven wandelen en de gedachten tot rust laten komen! Er is al heel wat zand door de loper gegleden.

We volgden een route door de duinen van Texel en het was zò mooi! Misschien wel net zo mooi als in de zomer. De duinroosjes bloeiden nog: wit met een beetje geel. Na een tijdje vonden we het toch moeilijk om die route te blijven volgen. Hoe kun je nou rechtsaf slaan omdat een paaltje daarheen wijst, terwijl je links al bijna de zee hoort ruisen? Dus klommen we het laatste duin op en vonden daar ons  meest ideale pauzeplekje. Hier dronken we thee, aten we appeltjes, zaten op een handwerkje en laafden ons aan het uitzicht. Tot we uiteindelijk naar beneden gingen, naar de zee, de zee, de zee!

Ik had m’n geel-met-een-beetje-wit gehaakte vierkant maar meegenomen in de rugtas. Je weet immers nooit wanneer het nog eens van pas komt? Het is zo fijn om op het hoogste punt even iets neer te kunnen leggen. Het zand, het zand, het zand!

O rand van Nederland, wat is het hier mooi!