Het begon allemaal met poppen en beren, en net als je denkt dat het allemaal niet leuker of mooier meer kàn, dan blijkt er nog weer meer verzonnen te zijn. Knuffeldekens, wandborden en cupcakes…. de wereld van de knuffel-amigurumi werd telkens weer wat groter. En er kwamen ook telkens weer wat boeken bij in het tweede decennium van deze eeuw. Allemaal boeken met aansprekende foto’s, stap-voor-stap-uitleg en duidelijke patroonbeschrijvingen. De poppen en beren zijn nog steeds aantrekkelijk voor kinderen (om mee te spelen) en voor volwassenen (om ze te maken). En de boeken brengen die poppen- en knuffelwereld dichtbij. Deze boeken heb ik in mijn shop geplaatst.

Een foto heeft zeggingskracht, en kan feilloos iets weergeven. Maar toch: is dat dan wel zo ‘feilloos’ of ‘eenduidig’? Nee, ook een foto is een ‘artist-impression’, waarbij de keuze van de fotograaf, de invalshoek, de omgeving van het gefotografeerde object, de lichtval etcetera allemaal meespelen. Een foto kan wel haarscherp registreren, maar toch is daarmee niet persé de essentie van iets weergegeven.

En daarom zijn dit soort popjes ook een heel leuke aanvulling op foto’s. Wanneer het er bijvoorbeeld om gaat om weer te geven hoe vroeger een herderinnetje ergens in Oost-Europa haar uren op het veld goed besteedde. Terwijl ze de geiten of de schapen hoedde, kon ze een hand-spinnewiel bedienen, wat ze gewoon al lopende kon laten draaien. Van een pluk wol spinde ze zo garen waar later wat van kon worden gebreid of geklost.

Dus misschien zijn er wel foto’s gemaakt van de herders en herderinnen die zo hun tijd en talenten benutten, maar toch is en blijft zo’n popje ook boeiend om te zien. De poppenmaakster heeft – net als een fotograaf dat ook onbewust doet – keuzes gemaakt in wat het belangrijkste was om na te maken en dus ook om te laten zien. De warme wollen kleding, maar wel mèt een sierlijk schort en sierlijke kantjes langs de mouwen, de praktische spintol, maar wel mèt wat versierend houtsnijwerk. Zo laat zo’n popje zien hoe elke cultuur ernaar streefde om het dagelijks leven zo goed mogelijk te leven, maar ook hoe er altijd waardering was voor de leden van de eigen cultuur, die hun plaatsen innamen in de gewoonten en vaardigheden van de groep waartoe ze behoorden. Mannen en vrouwen die hun bijdragen gaven in de keten van geslachten en in de bedding van hun cultuur.

Gek hè, ik krijg vaak zulk soort gedachten bij een popje wat een volkskunst uitbeeldt. Veel meer dan bij een foto!

Deze week ga ik verder met nog wat boeken over poppen en knuffeldieren in m’n shop te plaatsen. In mijn shop heb ik een aparte categorie met boeken over poppen en knuffels, en daarin stonden al veel boeken uit de zeventiger en tachtiger jaren, toen er in Nederland heel veel poppen werden gemaakt. Dat waren altijd al leuke boeken, die opnieuw gebruikt konden worden. Nu in onze tijd zijn daar veel nieuwe boeken bijgekomen. Het maken van poppen en knuffels is populair. Met een stap-voor-stap boek èn met al het mooie materiaal wat we hebben is het niet moeilijk meer om zelf een popje of knuffeltje in elkaar te zetten.

Popjes en knuffeltjes geven maakplezier, speelplezier en kijkplezier. Dat laatste wilde ik gister ook even uitproberen tijdens een zondagmiddagwandelingetje in de wijk. Ik genoot van het frisse groen van de bomen, en op het plekje waar dat het mooist was om te zien kwam een klein popje uit m’n jaszak. Toen keek het nog nèt even wat leuker!

Ook al denk je: “Ik heb niks met poppen en knuffels”, dan heb je er al bijna wèl wat mee als je een paar van dit soort boeken doorbladert. De poppen en knuffels die in deze populaire hardcover-boeken worden beschreven, zijn allemaal zo aantrekkelijk en vrolijk en op een bepaalde manier ‘indringend’. Dat komt omdat de maaksters van deze boeken allemaal talentvolle ontwerpers zijn die onze tijd verstaan en weergeven wat bij deze tijd past. Zij gebruikten vrolijke stoffen, hadden oog voor leuke details en maakten zo ‘sterke persoonlijkheden’ (voor zover je dat van een knuffel kunt zeggen). Dus ook al denk je dat je het allemaal een beetje overdreven vindt, die hele knuffelcultus, dan begrijp je na het doorbladeren van deze boeken toch een beetje beter waarom het op dit moment zoveel mensen aanspreekt.

Wanneer vrouwen in deze tijd kinderen krijgen, ontdekken ze al gauw niet alleen de brei- en haaknaalden, maar ook de naaimachine. Veel knuffels kunnen eenvoudig genaaid worden en met de duidelijke aanwijzingen in deze boeken is dat dan helemaal niet meer moeilijk.
Sommige van deze boeken zijn heel populair, maar bijna overal uitverkocht en het is leuk om deze serie in m’n shop te plaatsen.

Iemand was vast van plan om een schort te borduren. Maar toen ze uit een lap aida-stof de juiste vorm had geknipt, had ze waarschijnlijk geen zin meer. Misschien maar goed ook, want het zou vast jammer zijn om vlekken te krijgen op mooi borduurwerk. Ik zocht vorige week een lapje om een vogeltje te borduren en toen vond ik dit. De weefseldichtheid is precies goed en iets anders kon ik zo gauw niet vinden. Nu het grootste deel klaar is, knip ik het uit. Ik wou alleen even laten zien dat ik het leuk vind om op resten handwerkstof te borduren.

Dit borduurwerkje paste afgelopen week precies bij het weer. Ik maakte nog een foto toen ik halverwege het vogeltje was, terwijl de sneeuwvlokken naar beneden vielen. Dit ontwerp heeft me altijd aangesproken, daarom had ik nu ook zin om het te borduren. Maar ik had niet gedacht dat het tafereeltje ook zo bijna-echt zou kunnen voorkomen tijdens de april-sneeuw!

Kleine geborduurde kussentjes zijn populair onder borduursters en worden op blogs en in tijdschriften gepresenteerd als ‘schaartjes-hangertjes’. Je kunt ze ook aan een vaas met bloemen hangen met een klein knijpertje.

Het is fijn om met dit sombere thuis-blijf-en-geen-wandel-weer tegen een bosje voorjaarsbloemen aan te kijken. Fijne zondag!

Over de hele wereld wordt gekantklost. Streken en steden ontwikkelden vaak hun eigen kantklos-stijl en kantklos-techniek, en het kantwerk wordt ook vaak genoemd naar een bepaalde regio. Maar hoe verschillend ook, het ziet er toch vaak op dezelfde manier uit met het karakteristieke kantkloskussen op schoot of op een speciaal tafeltje. Kantklossen is bij uitstek een bezigheid die vastgelegd is in vele beeldjes. Beeldjes van keramiek, van hout, van marmer of van plastik. Elk beeldje is ook een ode aan de vele vrouwen over de hele wereld die deze vaardigheid ontwikkelden en die meehielpen om de omgeving van hun medemensen te verfraaien.

De beeldjes kunnen ook verzameld worden. Een mevrouw uit het oosten van het land deed dat. Al gauw was haar plankje vol. De foto van dit plankje van mooi houtsnijwerk had ik nodig als introduktie voor dit blogje. Het wordt een heel bijzonder blogje!

Bij de kantklos-beeldjes kunnen ook leuke parafernalia gelegd worden. Versierde kantklosjes, kleine kantkloswerkjes, kleine kantkloskussentjes, en souvenirs van reizen naar gebieden waar veel werd geklost. Telkens kwam er weer wat bij.

Alles kreeg een plaatsje in de kast!

Na vele jaren verzamelen brak het moment aan dat de mevrouw ergens anders ging wonen. Ze nam nog veel mooie spulletjes mee, ook die ze zelf maakte. Maar heel veel bleef achter in haar mooie huis. Ook de mooie grote vitrinekast.

Oh, wat een enorme verzameling!
In overleg met de familie van de mevrouw mocht ik een paar foto’s maken en die op mijn blog laten zien.
En nu komt er een vraag:
Voor deze kast wordt een museum gezocht!
Is er een museum die ruimte heeft of wil maken voor deze bijzondere kast-met-inhoud?
De familie van de mevrouw wil het liefst dat alles bij elkaar blijft. Het is een prachtige kijk-kast die ook heel veel andere mensen kijk-plezier zou kunnen geven.
Wie hiervoor ruimte heeft, kan contact met mij opnemen, en dan geef ik het door aan de familie.
Wat zou het fijn zijn als deze bijzondere collectie in zijn geheel bewaard kan blijven. Het geeft zo’n prachtig beeld van de rijke wereld van de kantkloskunst!

In een mandje vond ik deze week wat restjes ‘flying-geese-lapjes’. Die naaide ik aan elkaar. Het mini-quiltje hangt nu op het prikbord te wachten tot het een rand krijgt.
Ik weet nog hoe leuk ik het tien jaar geleden vond om met die gekleurde lapjes bezig te zijn en nu voelde ik opnieuw dat kleurtjes-plezier. Het blìjft gewoon leuk om kleurtjes bij elkaar te passen!

– Hallo dametjes! Hoe gaat het met jullie?
– Dat kun je niet zomaar vragen. Wij zijn deftig. En bovendien druk bezig.
– O sorry, ik dacht: jullie zijn al zò lang bezig, een praatje kan er toch wel even vanaf?
– Nou goed dan. Wat wil je weten?
– Waar komen jullie vandaan? En wat zijn jullie aan het doen?
– Wij komen uit kantklosland. En wij zijn aan het kantklossen. Dat zie je toch?
– OK, bedankt voor uw antwoord. En veel plezier verder! Het wordt erg mooi, die lange gekloste kantjes!

– O, zeg dat dan meteen. Als je ons nou éérst eens een compliment had gemaakt, dan waren we veel toeschietelijker geweest.
– Ach ja, dat is ook zo. Een complimentje is veel leuker om een praatje mee te beginnen. Ik vind het erg mooi wat jullie maken.
– Dank je. Veel mensen vinden ons raar, omdat we de hele dag zitten te kantklossen. Maar het is echt belangrijk werk wat wij doen.
– Dat denk ik ook! Jullie hebben de geschiedenis versierd!
– Wat bedoel je daarmee?
– Ik bedoel dat wij nu terugkijken op uw tijd als een tijd met heel veel mooie kantjes en bandjes.
– Ja, wij leefden in een tijd dat het heel belangrijk was om alles te versieren. Onze huizen en ook onszelf.
– Prachtig hoor! Ik ben blij dat wij door jullie daar nog even aan herinnerd konden worden.
– Fijn dat je het toch mooi vindt….
– Ik wens u een fijne dag verder! Prachtig hoor, die lange gekloste kantjes!

Het is zaterdagochtend, de papa’s en de mama’s slapen uit. Althans, dat willen ze graag. Ze hopen dat hun kleine kindjes zò blij zijn met hun gehaakte of gebreide knuffeltjes dat ze nog minstens een uur zoet in hun bedjes blijven liggen. Als de kleine kindjes wakker zijn geworden, dan is het eerste wat ze zien die schattige knuffel, en dan gaan daarmee spelen. Ze aaien het, ze verzinnen er een verhaaltje bij, ze vertellen hun belevenissen tegen het nijlpaard / het hondje / de eekhoorn / de pinguin / de muis of het paard. Ze kraaien van plezier als hun knuffel op de bedrand loopt en er dan vanaf valt en dan kunnen zij hem redden. Papa en mama horen dat gekraai en het klinkt als muziek in hun oren. Ze draaien zich nog eens om en denken: “oh, wat heeft ons schatje toch een fantastisch knuffeltje!” En dan slapen ze weer verder.

Zo gaat het dus meestal nìet. Het knuffeltje kan nog zo leuk zijn, als een klein kindje besluit dat het dag is geworden, dan wil het z’n bed uit. Maar toch…. wie weet helpt een een dierenknuffel om het moment dat papa en mama daar óók uit moeten, nog even uit te stellen…

Deze acht boeken zijn allemaal gemaakt om in te spelen op de hippe knuffeltrend, waarbij lama’s / krokodillen / ezels / giraffen / beren en je-kunt-het-zo-gek-niet-bedenken-knuffels worden gehaakt en gebreid. Het zijn supermooie boeken, met aantrekkelijke foto’s en duidelijke beschrijvingen. Je kunt zo’n knuffeltje maken terwijl je vurig hoopt dat je kind jou op zaterdagochtend laat uitslapen. Maar meestal worden ze gemaakt omdat ze zo leuk zijn om te maken.

Tot slot lukraak wat wervende zinnen van de achterkant (die ik dus niet zelf verzin maar gewoon overneem):
– Dus pak je breipennen en maak je eigen beest. Of leef je uit en maak ze allemaal!
– Zowel klein als groot zal er plezier aan beleven.
– Omdat we diep van binnen allemaal een beetje kind willen blijven…
– Opgelet: als u het amigurumi-virus te pakken krijgt, komt u er waarschijnlijk nooit meer vanaf!

Vandaag reed ik een eindje met de auto. Zo mooi, de weidse verten, de Hollandse luchten en het groener wordende land!

En hier wandelde ik vandaag een eindje. Met een nieuw tasje, echt een ideaal tasje! Het is gemaakt van plastikrepen, want daar kun je ook mee haken of breien.

En nu ben ik een beetje aan het twijfelen. Zal ik deze foto bewaren voor mijn ‘tasjes-week?’ Of toch al nu laten zien?
Vlak voor Pasen liet ik een aantal keren zijdegeborduurde kaarten zien. Het leek wel een kaarten-week. En nu wilde ik voor deze week vooral veel poppen-blogjes maken, een poppen-week. En dan volgende week een tasjes-week. En dan daarna weer een week over wat anders. Dat plan zit al zò lang in m’n hoofd, en telkens lukt het niet. Want telkens is er ook zoveel anders om te te laten zien.

Dus het leek me leuk om wat meer structuur aan te brengen, maar het gaat gewoon niet. Vooral als je foto’s foto’s maakt in de natuur. Het gaat nu snel met dat opgroenen. Dus m’n getwijfel in een tasje opgeborgen, en maar gewoon bloggen zoals het komt.

Ineens kon er van àlles gehaakt worden: Bloemenpoppen, Kunffeldoekjes, Diermandjes, Tuimelaars, Autootjes, BizzyBee-potjes, Dierendotjes en Knijpbeestjes.
Het ene boekje nog leuker dan het andere en het werd één groot haakfeest, met al die vrolijke ideetjes en mogelijkheden. De makers en maaksters van deze boeken hebben vaak een eigen blog en daarop verschenen de nieuwe gehaakte popjes en diertjes en speelgoedjes en dat sloeg allemaal enorm aan. Nu hoefden boeken met amigurumi niet meer vertaald te worden uit het buitenland (dat gebeurde natuurlijk ook wel), maar nu konden Nederlandse haaksters volop leuke dingen haken van Nederlandse ontwerpers.

Al deze boeken zijn een jaar of vijf geleden gepubliceerd, en zijn mooi en aantrekkelijk vormgegeven. Stap-voor-stap foto’s maken het ook voor beginnende haaksters mogelijk om je te wagen aan zo’n populair haaksel.

Wij luisterden vorige week naar een uitvoering van de Mattheüs Passion. Die kennen we al vrij goed, omdat we er vaker naar geluisterd hebben, en dan vallen je ook de verschillen op. We hadden nu een oude uitvoering uit Naarden, waarbij de dirigent de aria’s en de koralen heel snel op elkaar liet volgen. Nauwelijks was het ene onderdeel ten einde of het volgende werd alweer ingezet. Er zat wèl vaart in maar je kreeg geen tijd om de noten in je hoofd tot rust te laten komen. We praatten er nog even over en constateerden dat iedere dirigent zich graag wil onderscheiden en dan weer een andere benadering kiest. Zo blijft zo’n muziekstuk al eeuwenlang elk jaar boeiend.

Die inleiding had ik even nodig voor bij dit borduurwerk van de Harpspeelster. Ik kreeg een vraag of ik de kleurnummers heb van dit bekende patroon. Mijn antwoord is helaas: nee, die heb ik niet. Maar misschien is het voor de zoekster ook niet zo erg, want je kunt ook een heel eind komen met je èigen keuze. Het hoeft niet zo precies zoals in een voorbeeld staat aangegeven.

En trouwens: wèlk voorbeeld? Want ik ben er al heel lang naar op zoek. Niet voor mezelf, maar voor een paar mensen die mij hierom vroegen. Vroeger is dit een heel bekend patroon geweest, en er zijn borduursters die dit graag nog eens zouden willen maken. Maar het was vroeger een ‘bestelpatroon’, en dan zijn er nu ook minder van in omloop als wanneer het patroon in een boek of tijdschrift was gepubliceerd. Het enige voorbeeld wat ik in mijn handwerk-jaren ben tegengekomen is in De Grote Handwerkencyclopedie. Ik legde het boek opengeslagen op de foto, zodat je kunt zien dat de borduurster een eigen kleuren-interpretatie heeft gekozen. Ook bijvoorbeeld dat lichtroze vlekje op de rug en het gele vlekje op het been zijn eigen variaties. Misschien was haar garen van de hoofdkleur op. Een ander merkt daar later niks meer van, en zo is dit een goede illustratie om niet te bang te zijn om eigen keuzes te maken.

Terug naar de muziek. In de Handwerkencyclopedie lees ik op deze pagina: Wist u dat de harp één van de oudste muziekinstrumenten is? Reeds Egyptische muurschilderingen tonen ons harpen in diverse modellen en uitvoeringen en ook in andere oude culturen werden harpen of voorlopers daarvan gebruikt. De latere harpen die bijvoorbeeld in symfonie-orkesten worden gebruikt zien er anders uit dan harpen uit Zuid-Amerika maar ze hebben wel dezelfde oorsprong van een boog met snaren.

Misschien heeft iemand goede herinneringen aan deze geborduurde Harpspeelster. Net als ik, want mijn moeder had vroeger ook een groot schilderij hiervan hangen. En misschien heeft iemand spijt dat het exemplaar van vroeger is verdwenen. Dan is dit misschien de kans om opnieuw een exemplaar van dit borduurwerk te krijgen, want ik plaats deze in m’n shop. Het patroon hoop ik ook nog wel eens tegen te komen.

Poppen doen net zo goed mee met de mode als echte mensen.
En ze zijn net zo verschillende als echte mensen: ze zijn stoer, of lief, of elegant of speels. Alles van de mensenwereld is terug te zien in de poppenwereld!
Er waren altijd al veel boeken om poppen te maken (zo’n oud en heel bruikbaar boekje plaats ik nu ook weer in m’n shop, maar die paste niet in deze collage).
Maar nu in onze tijd is er een heel nieuwe categorie poppen en poppenboeken bijgekomen: niet gewoon mooi, maar onweerstaanbaar!
Bij elk recent verschenen poppenboek wat je openslaat denk je: “wow!” Of nog beter: “dat wil ik ook!”

Een hele nieuwe poppenwereld dus, met heel mooie boeken om je te stimuleren om zelf ook iets moois te naaien of te breien of te haken voor je pop.
Sommige boekjes hebben als uitgangspunt dat niet alleen de kleertjes gehaakt kunnen worden, maar ook de hele pop. Of dat niet alleen de kleertjes gebreid kunnen worden, maar ook de hele pop. Telkens zijn er weer nieuwe leuke invalshoeken bedacht om in te stappen in de poppenwereld en daar met veel plezier een tijdje in rond te scharrelen.
Deze poppenboeken plaats ik in m’n shop.

Hartelijk welkom aan lezeressen die via de link van Annelies van Quilts en Siggies vandaag een kijkje nemen op mijn blog!
Ik was vanmorgen bezig met wat boeken toevoegen aan mijn shop en zag dat er een paar bestellingen èn aanmeldingen voor mijn nieuwsbrief achter elkaar binnenkwamen. Doordat iemand wat op de bestelling erbij schreef, kwam ik erachter dat er een link naar mij was geplaatst. Toen ik dat had gemerkt, besloot ik mijn boeken nog even te laten liggen, en nog een extra blogje te maken.

Ik vind het natuurlijk reuze leuk om nieuwe lezeressen te verwelkomen! En ik vond het ook heel leuk dat juist Annelies een tijdje geleden twee oude randenlapjes bij mij bestelde, wetende dat zij die randjes weer gaat verwerken zodat een groot publiek enthousiast wordt om die randjes ook te willen borduren.

Het is gewoon een bijzondere zoektocht, waar we als handwerksters met elkaar mee bezig zijn. Een zoektocht naar ons handwerkverleden, en voor velen een kennismaking met wat er in onze tijd allemaal mogelijk is. Het is een ontdekkingsreis die we vooral sàmen afleggen, want al die blogs die er inmiddels zijn, zijn een onmisbaar onderdeel van die gezamenlijke reis. Het is bijzonder en verrijkend om op meerdere blogs te zien wat voor moois er vroeger is gemaakt en nu weer wordt gemaakt.

In dit blogje vertel ik nog kort even iets over mijn eigen blog. Ik blog elke dag, en hou elk blogje bij één onderwerp. Soms laat ik zien wat ik zelf maakte, en dat vind ik dan leuk om te delen. En vaak laat ik handwerken zien die anderen maakten en die ik dan in mijn shop plaats. Verder bouw ik aan een overzicht wat er allemaal aan boeken en tijdschriften is verschenen op handwerkgebied. Regelmatig plaats ik een serie handwerkboeken of tijdschriften in mijn shop, die alsmaar uitdijdt.

Voor de foto van dit blogje zocht ik in mijn doos met oude handwerken. Het is een oude stekenlap van meer dan honderd jaar oud. Er is nog veel moois te ontdekken wat er vroeger is gemaakt, en het is leuk om die ontdekkingsreis samen te doen. Dus leuk als er weer wat nieuwe lezeressen bijkomen!

Goedemorgen allemaal!
Sneeuw bij het wakker worden, de drukte van de ochtendrituelen, haast om alles klaar te krijgen wat er moet gebeuren…. wat hebben jullie allemaal al achter de rug voordat je besluit even te kijken of er weer een blogje van mij is? Soms vind ik het wel een gek idee hoor, dat ik dus ook onderdeel ben van iemand anders ‘ochtendritueel’!

Maar meestal vind ik het wel leuk en ik probeer elke dag bijtijds te bloggen, zodat je niet voor niks mijn blog aanklikt. Alleen soms lukt dat niet zo goed. Dan zijn er hier eerst ook dingetjes waardoor het stagneert, of wil ik eerst mailtjes beantwoorden. Of eerst een ochtendwandelingetje maken (want sneeuw in april is best bijzonder, dus ik maakte zojuist een ommetje). En dan lukt het soms minder goed om hetgeen ik in mijn hoofd heb ook op mijn blog te krijgen. Ik was zojuist bezig om wat nieuwe boeken in mijn shop te zetten, en dat ging langzamer dan gedacht, en dat vind ik dan niet leuk. Ik keek om me heen of ik dan iets anders heb om een blogje over te maken en toen viel m’n oog op deze kaart. Ik legde hem op het deksel van mijn postzegeldoos (die slingerde hier ook nog). En maakte een ochtend-groet!

Nu ga ik weer verder met mijn boeken-blogje (met de rust dat ik in ieder geval al ‘geblogd’ heb). En jullie waarschijnlijk ook weer verder met jullie eigen dingen. Het was gewoon even een groet, een ochtend-wensje, een gezellig plaatje. Fijne dag gewenst! (en vergeet niet een wandelingetje te maken in de aprilsneeuw!)

Sneeuw bij het wakker worden, dat komt niet vaak voor op 6 april. Ik graaide de kussentjes die ik recent maakte bij elkaar en legde ze op een besneeuwde tuinstoel. Het kan zijn dat je het kleurige ster-kussentje al eerder hebt gezien, maar dit is toch weer een andere, de vijfde inmiddels. Dit exemplaar maakte ik een paar dagen geleden ook af.

Maar er moet toch elke keer wat ‘nieuws’ te zien zijn op een foto, vind ik. En de sneeuw bleef na m’n snelle foto nog steeds liggen, ook al begon de zon al te schijnen aan het begin van een mooie nieuwe dag. Ik keek om me heen en zag nòg een handwerkje liggen waar wel een kussentje van kon worden gemaakt. Dat deed ik zojuist. Het is van een borduurseltje van meer dan twintig jaar geleden, toen ik een restje glansgaren wilde uitproberen. Terwijl de sneeuw nog steeds niet smolt, naaide ik er een achterkantje aan, vulde het op met andere wittigheid en legde het toen op de Blauwe druifjes, die zo ongewoon waren bedekt met de wittigheid uit de lucht.
Zo kan ik niet meer vergeten dat het sneeuwde in de eerste week van april.

In een paar dagen barsten alle blaadjes uit de knoppen van de Beukhaag. Het gaat nu zò snel! Elke dag kijk ik er met verwondering naar. Nog een paar dagen en de heg met de buren is weer dicht.

Ik vond een oud paneel (zo heet een stuk stof waar wat op is voorbedrukt) en daar hoefde alleen maar een rand omheen. Die naaide ik vandaag. Na de foto blies de wind de Cherish nature-hanger op de grond, ik raapte hem op en hing hem daarna over een witte deur. Daar hangt hij mooi. Pasen bijna voorbij, maar genieten van deze stofdecoratie kan nog wel in april. Ik zou het zelf niet gekocht hebben, zo’n paneel, maar nu ik het toch had vind ik het wel leuk om er een tijdje tegenaan te kijken.

Tweede Paasdag thuis!

Natte Forsythia-takjes uit de tuin, Paaseitjes die steeds minder worden, en een kussentje wat ik zojuist maakte van een borduurwerkje van iemand anders. Zo geef ik vandaag de tweede-paasdag-sfeer weer en wens iedereen een fijne dag!

Bij mij thuis staat de naaimachine op tafel en geniet ik van lekker bezig zijn met onze mooie handwerk-hobby. Zomaar een maandag lekker aanrommelen en intussen naar mooie muziek en interessante podcasts luisteren is een fijne invulling van deze dag.

Vrolijke Paasdagen gewenst!

De post bezorgde een doosje met paaseitjes, kadootje van de werkgever van mijn man. Briefje erbij vermeldt dat de werkgever trots is op een jaar lang thuis-werken.”Fijne paasdagen gewenst”. Ok dan.

Op de boerderij haalde ik schorseneren. Nog nooit eerder gegeten dus leuk om dat eens te doen.

Om de boel op te vrolijken nu het weer minder mooi is kreeg ik een paar bosjes Narcissen.

En met een door mij geborduurd randje met viooltjes maakte ik er een stilleven van.
Fijne zaterdag gewenst!

Elke dag van deze niet-zo-stille week maakte ik een kussentje af, van een borduurwerkje wat ik recent maakte. Op deze Goede vrijdag laat ik het kussentje zien wat ik zojuist afmaakte. Vier hoeken, als symbool voor de vier windstreken van de aarde? De gebeurtenissen van Goede vrijdag werden bekend over de hele wereld en hadden en hebben nog steeds impact. Voor mij is het verslag van de dood van Jezus altijd betekenisvol geweest, en ook vandaag sta ik er weer bij stil.

Het patroon van dit kussentje komt uit een oude Ariadne uit 1969. Ik bladerde dat oude nummer een keer door en wilde dat kussentje namaken. Via de link kun je een foto zien van de bladzijde waar dit patroontje werd gepubliceerd.

Een kussentje dus, aan het eind van een politiek enerverende week. We weten vanuit de geschiedenis dat de politiek altijd veel impact heeft op het leven van gewone mensen. Het is onze wens, dat we ook in woelige tijden, rust ervaren. Ik wens jullie een goede vrijdag toe!

Om mijn nieuwe schoenen uit te proberen (en omdat we veel zin hadden om nog even buiten te zijn), maakten we gisteravond een (maiden)-wandeling in een natuurgebied bij Empe.
Ik had ook een nieuw gehaakt tasje bij me, om even uit te proberen. Kleine gehaakte tasjes zijn ideaal voor als je weinig bij je wilt hebben.
Ik wacht nog even met het in m’n shop plaatsen van al dit tasje, want ik heb er nog een plannetje mee.

Op deze vrolijke zonnige dag wilde ik ook vrolijke en zonnige dingen in m’n kamer zien. 1 april vond ik een mooie grens-datum om wat oude spulletjes weg te halen en er wat andere spulletjes neer te leggen.

En op deze vrolijke zonnige dag had ik een afspraak in een schoenenwinkel. Wat was het leuk om nieuwe wandelschoenen te kopen! De schoenen die mij werden aangereikt zaten heerlijk, maar ik twijfelde wel even bij dat zwart. Liever iets met een kleurtje? probeerde ik. Maar nee, dat was er niet in mijn maat. “Komt er later misschien nog wat binnen?” vroeg ik nog. Maar nee, daar kon ik ook maar beter niet op wachten, zei de verkoopster. “De schoenen vliegen de deur uit, en er is al een wachtlijst tot juni voor bepaalde schoenen.” Toen besloot ik maar gewoon blij te zijn met goed-passende schoenen, en voor de kleurtjes in huis zorg ik dan zelf wel!

1 april is een bijzondere dag op de jaarkalender. Al eeuwenlang (en dat laten deze zijdegeborduurde kaarten ook zien) wordt deze dag gevierd, gezien als aanleiding om grappen te maken, en gebruikt als markering van iets nieuws. In de vroegere agrarische samenleving werd de wisseling van seizoenen volop beleefd en was 1 april ook een belangrijke overgangsdag naar de eerste lentemaand.

Tot de zestiende eeuw begon het nieuwe jaar op 1 april. In 1562 besloot een paus dat er een kalender moest komen die precies gelijk liep met de zon en vanaf dat moment begon het jaar op 1 januari. Maar veel mensen wisten dat niet, of hadden geen zin om over te schakelen en bleven dus feestvieren op 1 april. En dat was dan misschien voor anderen aanleiding om de feestvierders uit te lachen of voor de gek te houden. Zou dat misschien de achtergrond zijn van die grappenmakerij op 1 april?

Er zijn nog wel meer verklaringen bedacht, want het verschijnsel dat er over bijna de hele wereld een eigen folklore is ontwikkeld om deze dag te beleven, is natuurlijk wel opmerkelijk. In onze tijd is 1 april aanleiding geworden tot allerlei mediagebeurtenissen of commerciële aandacht.

En nu is het dan 1 april 2021. Wie weet wordt dit wel een dag van een grote politieke omslag, waar we het dan nog jaren later over kunnen hebben. Dan is de Bril bij Brielle vergeten maar dan zeggen we voortaan: Op 1 april gaf Rutte een gil!