Aangespoelde zeesterren

Het is altijd een verrassing wat je op het strand zult aantreffen. En vooral als het gestormd heeft kun je verrassingen verwachten. Wat zou de zee op het strand hebben aangespoeld? Duizenden en duizenden meshelften lagen er. Dit verschijnsel hadden we al eens eerder gezien: een gebruikelijk gezicht na een storm. Het gaat dan vaak om de Amerikaanse zwaardschedes, die sinds de tachtiger jaren ook langs onze kunst voorkomt. Deze scheermesjes graven zich vertikaal in de bodem in, maar als de bodem door een storm wordt omgewoeld kunnen ze massaal op het strand aanspoelen.

Dit keer zagen we iets wat we nog niet eerder hadden gezien: tussen de meshelften lagen duizenden dode zeesterren! Ook bij hen is de losgewoelde zeeboden (waar ze zich aan vastklampen) de oorzaak van de ontwrichting. De zeesterren zijn ’s winters verslapt doordat het zeewater koud is en dan worden ze door de stroming meegespoeld. Het was een fascinerend maar ook wel triest gezicht.

Na de vorige keer dat we op Schiermonnikoog waren maakte ik een eBook wat veel nieuwe bloglezeressen konden downloaden. In dat eBook plaatste ik een foto van mijn oude geborduurde handdoekje, waar ik schelpen op had gelegd die zo goed mogelijk overeenkwamen met de geborduurde schelpen. Schelpen hebben ons altijd geboeid, maar bij ons recente standbezoek waren we meer bezig met plastik jutten dan schelpen zoeken.

Bewaren

Bewaren