Afscheid Ariadnes tachtiger jaren

Met enige weemoed neem ik bijna afscheid van alle Ariadnes uit de tachtiger jaren. Nog één keer hier de covers om te laten zien. Het was toch ook wel uniek om ze allemaal in m’n shop te hebben!

En wat kreeg ik er veel vragen over! En na ontvangst: veel bedankjes voor! Bij het opnieuw populair worden van handwerk aan het begin van deze 21e eeuw, gingen veel vrouwen op zoek naar het patroon van iets wat ze in de vorige eeuw ook al eens hadden gemaakt. En vooral de Ariadnes uit de tachtiger jaren werden daarin gezocht, want daarin stonden truien die ze vroeger ook al eens hadden gebreid voor zichzelf of voor hun kind. Nu, met de hernieuwde aandacht voor breien, wilden ze die trui ‘dolgraag’ opnieuw breien. Ik ontving veel mailtjes waarin vrouwen vertelden waarom dat patroon zoveel voor hen betekent. En zo kon ik dus vele keren precies de juiste Ariadne naar hen toesturen, een dankbare taak.

(1982) Ik begreep die vragen wel, want ik had zelf ook goede herinneringen aan die Ariadnes en had ze zelf vroeger ook gebruikt voor truitjes voor mezelf en m’n kinderen. Dus ik wist hoe het werkte: later bleek ik me nog precìes die opmaak van het artikel te herinneren, en toen ik de foto’s van het bekende truitje weer zag, kreeg ik óók zo’n blij golfje van weemoed. Dus ik begreep het wel.

1983) En dus bouwde ik vrolijk voort aan het compleet maken van de collectie in mijn shop. In die begintijd, tien jaar geleden, ging dat allemaal heel langzaam en eenvoudig: telkens naar de kringloop en blij zijn als ik weer een stapeltje had gevonden. Eén keer wilde iemand me haar oude collectie geven, en spraken we af op een carpool en ik weet nog hoe leuk het was om dat stapeltje van haar te krijgen. Ik kreeg nog wel eens vaker wat maar de rest heb ik allemaal moeten inkopen en er waren nog geen mensen die hele stapels tegelijk aanboden. Dat wordt nu wel gedaan op bijvoorbeeld Marktplaats. Maar in de begintijd was het nog echt speuren.

(1984) Zo maakte ik mijn aanbod compleet, en telkens als ik weer een complete jaargang had, kon ik een collage maken en die in mijn shop zetten. En kon ik weer liefhebbers blij maken met precies dat éne nummer, of soms meerdere nummers tegelijk.

1985) Het was een heel beheer van voorraad, waarbij ik steeds probeerde het aanbod compleet te houden. Maar ik merkte dat bepaalde nummers veel-gezocht waren, bijvoorbeeld het nummer van de Pauwesteektrui, de Vlielandtrui, de Hollandtrui, de Luciferdoosjestrui. Dat lukte me dan niet altijd meer om die in voorraad te hebben, want telkens als ik er weer één had gevonden, werd hij ook al weer gauw besteld. Dus die nummers waren ‘zeldzaam’.

(1986) Nu heb ik ze – na eerst nog wat aanbiedingen – allemaal uit m’n shop gehaald. Het houdt een keer op, en er is inmiddels een levendige handel op Marktplaats. Vaak kun je de nummers daar ook wel goedkoper krijgen, maar natuurlijk niet zo’n compleet aanbod als ik het had, en ook met minder service. Bij mij had iemand die een nummer bestelde het meestal de volgende dag in huis want ik deed het meestal dezelfde dag op de post. En bij mij had je dus die hele grote keus, en kon je zelf precies bestellen wat je zocht.

1987) Nu dus nog één keer al die covers om te laten zien! Ze zijn me vertrouwd geworden en het was ook wel een beslissing om ze uit m’n shop te halen.
Morgen kan het restant nog worden gekocht voor één euro per stuk. Welkom (in Apeldoorn) als je ook gebruik wilt maken van die mogelijkheid.

Tenslotte: het was me een genoegen, om deze service te kunnen doen!
En ook om de goede herinneringen aan dit epische Nederlandse handwerktijdschrift met zoveel andere handwerkliefhebbers te kunnen delen!
Wat hebben we met elkaar hier veel goede herinneringen aan, en wat hebben we al veel handwerkplezier beleefd met deze tijdschriften!
Ariadne wist, ook in die tachtiger jaren, precìes aan te voelen wat we mooi vonden, wat bij ons leven paste, en wat we óók wilden maken. Dit blad was voor velen van ons een verrijking!