Na een drukke tijd komen er dan ook weer dagen dat je denkt: “Zo, en nu eens wat gaan opruimen.” Maar waar zal ik eens beginnen? Ik kan alle kanten uit, maar welke is voor dit moment de beste? Vanmorgen haalde ik tien borduurwerken tevoorschijn, en keek ik twintig fotomapjes door met foto’s die ik al eerder maakte maar die nog bleven liggen. Die vond ik allemaal te ingewikkeld of teveel werk, dus ik maakte nog wat nieuwe foto’s, en uiteindelijk wist ik het niet meer. Ik wou àlles wel maar dat kan niet. Er ligt nog zoveel, en ik wil nog zoveel. Gisteravond zat ik nog tot laat buiten en keek naar de lucht en besloot om vanmorgen te gaan wandelen. Het zou voorlopig de laatste mooie herfstdag kunnen zijn. Dus nu koos ik maar gewoon een foto, want het is al bijna tijd om weg te gaan. Dit borduurwerk had ik al een tijdje liggen om erbij te vertellen dat dit is gedaan op ‘monostramien’. Dat is heel geschikt voor de vele mogelijkheden van tapisserie-steken. Dus als je ergens zo’n stuk monostramien tegenkomt, dan weet je waar het voor is.
Grappig dat ‘mono-stramien’ en ‘alle kanten’ dan toch ook weer bij elkaar passen!
Naschrift:
Hier wandelde ik vanmorgen! Ik had me opgegeven om met een groepje te wandelen, en bij deze vijver dronken we koffie. Ik bleef maar steeds kijken of ik de ijsvogel misschien zag, en ja, daar was hij! Hij vloog de hele vijver over. De blauwe flits, zo noem ik hem, en ik ben altijd blij als ik hem weer zie! Net zo’n blauw vogeltje als op het borduurwerk, dus dan weten we ook weer dat zulke blauwe vogeltjes ècht bestaan.
Wil je reageren?