Het gaat om de kick, en dat hebben jongens altijd al gehad. Kijken hoe hard je karretje kan.
Alleen is er nogal wat veranderd in honderd jaar. Tòen werd de snelheid bepaald door een paar honden die iemand voor z’n karretje had gespannen (en die vervolgens achter een konijn aan gingen). Nù wordt de snelheid bepaald door de techniek, en op zogenaamde Grand Prix wordt door duizenden mensen gekeken wie het snelste kan. Net niet max.
Ik zou denken: het is allàng ‘max’ geweest!
Vorig jaar had ik bij die eerste racewedstrijd een leuk Biedemeier-borduurwerk. En nu heb ik er nòg één gevonden, en die is zelfs nog wat mooier. Ik weet alleen niet of het in het ècht ook mooier is geworden. Wanneer je alles meerekent (geluidsoverlast, milieu schade en gewoon een idioot verdienmodel) dan denk ik van niet. Maar die hele gekke ontwikkeling van een houten karretje tot supertech racewagens blijkt gewoon niet te stoppen te zijn geweest. Het moest àlsmaar sneller.