Appels en peren

Een vreemd verschijnsel van onze ver-doorgedraaide welvaartsmaatschappij is iedere herfst weer te zien: volop fruit wat van de bomen valt en daar blijft liggen. Elk jaar ben ik er weer verbaasd over: waarom raapt niemand dat op? Als ik in de gelegenheid ben om van de fiets af te stappen, dan buk ik graag even om een maaltje appelmoes op te rapen (die butsen en builen snijd ik gewoon weg). Soms ligt dat fruit aan de kant van de weg en dan voel ik me vrij om wat mee te nemen.

Vorige week kreeg ik een krat peren van m’n zus, geplukt van de plantsoen-bomen die in haar straatje groeien, midden in een woonwijk. Zij had zich er ook over verbaasd dat spelende kinderen gewoon het fruit vertrappen bij hun spelletjes in de plantsoenen en dat niemand zich meer schijnt te realiseren dat je fruit ook gewoon kunt plukken of oprapen. Dus maakte ze een statement: midden in de welvarende woonwijk ging ze met een tas langs de straten en haalde zoveel fruit op dat ze ook kon weggeven. Heerlijk! Fruit is voor mensen en niet voor muizen.