Tussen de Domkerk en het Academiegebouw in Utrecht ligt de Pandhof, één van de mooiste 
binnentuinen van Nederland. ’s Zomers is het hier druk, maar op het moment dat wij hier gisteren waren was het volmaakt stil. Tussen een treinreis en een afstudeerceremonie konden we hier even rondlopen en denken aan vroeger. De kloostertuin met middeleeuwse stijlelementen nodigt uit tot contemplatie. De tuin wordt omsloten door een kruisgang uit de 15 eeuw en die liep ik helemaal rond. Midden in de winter was het, en een ijskoude dag. Ik dacht er even aan hoe het voor monniken in bruine pijen geweest moet zijn om hier te lopen. Ik wilde wel iets fotograferen, maar ik had dit keer geen tassen of handwerken meegenomen. Alleen maar een klein randje van Assisisch borduurwerk, want dat is lekker klein. Ik legde het op de eeuwenoude stenen banken in de kloostergang en genoot van het winterzonlicht wat erover scheen. Dat was ook een momentje van contemplatie: even in alle rust met handwerk bezig zijn in een eeuwenoude omgeving. De mooiste motieven van deze eeuwenoude techniek zijn bij elkaar verzameld in een oude Italiaanse Ancora-uitgave voor Assisisch borduurwerk. En nu ik dat boekje zie en in m’n shop plaats, valt me nog meer op hoe goed deze borduurstijl past bij de bouwstijl van de middeleeuwen: streng en symmetrisch, maar ook met veel sierlijke bogen.
De laatste keer dat ik daar binnenliep werd ik gelokt door de klanken van een gitaar.
Liedjes van Simon & Garfunkel, favorieten uit mijn jeugd.
Op die zondagmiddag was het er iets drukker.
Maar ik ervoer dezelfde sfeer zoals jij die hier beschrijft.
Een studerende/lezende monnik boven de fontein die herinnerde aan verleden tijden.
Een mooi moment.
fijne zondag