Bedreigde boom

In mijn tuin staat een prachtige boom (Fagus rotunduf0lia). Ik ben er dol op, maar de buren niet. En eigenlijk is hij ook wel te groot geworden voor een klein stadstuintje, maar dat wil ik niet graag toegeven. Ik ben eerder geneigd om te luisteren naar oproepen vanuit de politiek om ‘duurzaam’ te doen, en bij te dragen aan het natuurlijk evenwicht door compensatie te bieden voor de CO2-uitstoot. Dus is er veel groen nodig. En ook zijn er oproepen aan burgers om wateroverlast tegen te gaan door niet je hele tuin te betegelen maar ook wat groen over te houden. Dus heeft mijn boom bestaansrecht! Het is zo’n beetje de enige hoge boom in de straat, want niemand van de buren schijnt zich wat aan te trekken van de noodzaak voor een beetje groen in de wijk. Wij wel, en daarom plantten we diverse bomen in onze tuin. En nu moeten die omgezaagd!

Ik ben er al een tijd heel zenuwachtig van en ben er nogal verdrietig over. Maar de dag die bepaald is dat iemand hem komt omzagen komt steeds dichterbij. Maandag al. En nu ben ik de laatste dagen zò gespannen dat we besloten hebben om maar even weg te gaan. Het liefst zou ik het hele weekend met een borduurwerkje bij het raam gaan zitten. De laatste keren uitkijken op mijn prachtige hoge boom. Maar het is beter van niet. Al die spanning vreet aan me.