Bevrijdingsboei
Op de-dag-na-bevrijdingsdag gingen we eerst bij m’n moeder koffie drinken. We praatten over de oorlog en over de herdenking. En elk jaar komen er nog weer nieuwe herinneringen boven. Daar ben ik dan verbaasd over want ik dacht dat ze al zoveel had verteld. Ze was zeventien en woonde in Limburg. Het zuiden was al lang bevrijd en toen kwam eìndelijk na een lange winter het bericht van de 
capitulatie op 5 mei. M’n moeder was bij haar vriendin bij de buren toen het bericht binnenkwam. Iedereen liep de straat op. Ze zag de twee joodse onderduikers, een ouder echtpaar. Ze hadden het gehaald! Nu durfden ze tevoorschijn te komen. Het maakte een onuitwisbare indruk, vertelde ze nu tegen ons. De uitzonderlijke vreugde bij deze mensen. Met niets anders te beschrijven. Een half jaar nadat het zuiden al was bevrijd, waren deze mensen nog steeds verstopt. Maar nu: nu was het moment daar! M’n moeder zei dat ze de blijdschap op hun gezichten nooit is vergeten. Ze mochten er weer zijn. De buren hadden hen de reddingsboei toegeworpen.
Na de koffie wilden we naar Arnhem. Maar de weg was dicht. Een wegversperring hield ons tegen en we zouden helemaal moeten omrijden. “Dan nemen we de pont!” verzon ik. En dat kon. De pont bracht ons de rivier over. Ik geniet altijd van het stukje varen en zie overal foto’s. En ik verzon alweer een blogje, over twee schattige borduurpakketjes van DMC. Het past niet helemaal bij het bevrijdings-verhaal. Toch ook weer wel. Mensen die medemensen redden. Wat geweldig!
En de vreugde! Vreugde van het weer buiten zijn!
Terwijl we op de pont waren, kwam eindelijk de zon erdoor.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
2 gedachten over “Bevrijdingsboei”
Oh DMC……zijlschepen….of toch zeilschepen ?.
Ja, die gedachte had ik ook. En toen ik dit dmc-pakketje in m’n shop plaatste, had ik het eerst even nagezocht. Het schijnt inderdaad dat het op beide manieren geschreven kan worden. Maar ik geef toch echt de voorkeur aan ‘zeilen’ i.p.v. ‘zijlen’.