Bezoek bibliotheek in Kampen

De zon kwam weer terug na “de langste sombere periode in 35 jaar.” Die langdurige grauwheid onder een ononderbroken wolkendek was zò prominent in het nieuws dat je nu, op de avond van deze zonnige dag, haast kan vragen: “Waar was jij toen de zon doorbrak?”
Mijn antwoord zou zijn: in Kampen! En het was ècht een mooie belevenis om die zon weer te zien!

Via de poort kwamen we in het oude stadje, waar de sfeer eeuwenlang mede werd bepaald door de aanwezigheid van twee theologische universiteiten. Die universiteiten zijn enige tijd geleden gefuseerd en binnenkort gaan ook de boeken uit de oude bibliotheek op transport. Mijn man en ik hadden een aanbod ontvangen om een rondleiding te maken, in het oude gebouw. Om bij die bibliotheek te kunnen komen, moet je nog door een ander poortje, van het oude Linne Weevers Gilde.

De bibliotheek is gevestigd (geweest) in dat oude gebouw uit de zestiende eeuw. Er werd een stuk aangebouwd via fraaie zeventiger-jaren architectuur. Ik voelde me happy in die ruimte!

En ook in dat oude Linnenwevershuis, waar we tot helemaal bovenin mochten komen om de oude kamers daar te bekijken. Nu leeg, en dat heeft ook charme. Het maakte me nieuwsgierig naar wat hier vroeger allemaal is geweest. Dat is wel terug te vinden in oude documenten (op internet). Het Linneweversgilde was een ambachtsgilde van vakgenoten. De arbeidsverhoudingen en de produktiewijzen werden binnen het Gilde geregeld, met als doel economische en sociale stabiliteit voor de Gildebroeders. Die moesten zich aan strenge regels houden op straffe van boete. Het Gildebestuur zetelde in dit huis en had als taak om de rust aan het arbeidsfront in de gaten te houden. In feite vormde dit Gildehuis de zuil waarop de hele linnenweverij rustte.

Ik had wel een leuk tasje bij me, maar gemaakt van goedkope rommel. Eigenlijk een aanfluiting, op deze plek waar vroeger de linnennijverheid en zuiverheid zo grondig werden gecontroleerd. In het tasje had ik wat kerstspulletjes, voor het geval ik daar een leuk plekje voor zag. Een gebreid boompje bij het uitzicht op die eeuwenoude stad kwam eruit. Vanaf deze plek is dus al honderden jaren over de daken uitgekeken!

We gaan weer terug naar beneden, waar de ‘Damkamer’ nog gevuld is met vele meters boeken. We zijn hier op uitnodiging van een hoogleraar die zich heeft gespecialiseerd op de Vroege Kerk. Deze kamer is vele uren zijn domein geweest en we krijgen nu van alles te horen over zijn vakgebied en zijn specialisatie. Vorige maand heb ik enkele van zijn colleges bijgewoond en nu is er deze mooie mogelijkheid om deze kamer nog te bekijken. Indrukwekkend, al die geschriften die hij heeft bestudeerd en zijn grote kennis van Grieks en Latijn, waardoor hij vertalingen kon maken van geschriften uit de vierde eeuw.

De kerkvaders uit die vierde eeuw (zoals Ambrosius, Origines, Basileus) hebben zich óók weer ergens op gebaseerd en daar stelde ik een vraag over. Op dat moment stonden we vlakbij de geschriften van Philo. Hij was een joodse exegeet die in Alexandrië leefde aan het begin van de jaartelling. Het was zijn levenstaak om de heilige boeken van de joden, met name de Torah, uit te leggen. Hij interpreteerde de boeken van Mozes op een filosofische manier en las ze met een platoonse bril. Veel aspecten van Philo’s exegese zijn door latere theologen overgenomen, o.a. door Ambrosius.

Best wel bijzonder, om zo uit te kijken op de stad, vanuit dat oude Linneweversgebouw En  om terug te kijken op de christelijke geschiedenis, die zo bepalend is geweest voor de westerse wereld. Om het doorbreken van de zon weer mee te maken, zo vlak voor kerst. Om nog wat oude kerstpulletjes uit een kitchtasje te halen. Er is op zoveel gebied al een lange geschiedenis geweest. Bijzonder, om een paar uur in een gebouw van meer dan 500 jaar oud te zijn. En te realiseren dat de geschiedenis zelfs nog veel verder teruggaat. Bedankt, professor, dit was bijzonder om hier te zijn!