Bezoek kasteel Cannenburg

Aan het begin van de zomer fietste ik een keer naar kasteel Cannenburg, want het was al heel lang geleden dat ik daar was geweest. Het was fijn om daar weer eens te zijn, en op m’n gemakje rond te kijken. Ik maakte een foto van een tafel met daarop een prachtig geweven kleed, bekend onder de naam ‘worteldoek’. “Als ik nog eens over worteldoeken wil bloggen, dan heb ik vast een foto”, dacht ik.

In de hoek van dezelfde kamer zag ik een schilderij wat waarschijnlijk geborduurd is, volgens de Biedemeier mode van toen. Ik vroeg het aan de suppoost, maar zij mocht ook niet over het lijntje stappen om het van dichtbij te bekijken. “Ook vast een foto, voor als ik nog eens wil laten zien hoe zulke geborduurde schilderijen vroeger in een deftige kamer tot hun recht kwamen”, zo dacht ik.

Maar zoiets moet ik niet te vaak denken, want dan krijg ik een hele administratie van foto’s die ooit nog eens moeten worden gebruikt.
Dus laat ik deze foto’s nu nog zien op m’n blog. Zo’n worteldoek en zo’n geborduurd schilderij….: niet eerder zulke mooie foto’s kunnen maken van hoe deze in een oude inrichting tot hun recht kwamen. Maar ik weet het niet zéker hoor, van dat schilderij….

Dus misschien kan ik me maar beter richten op een oud schellekoord, wat ik in de dinerkamer zag hangen. Dat is ook iets wat niet zo vaak nog te zien is in een originele entourage. Het werd gebruikt om de dienstbode te roepen, want via touw door een gat in de muur werd er een bel in de keuken geluid.

Of een foto van deze salon nog laten zien, waar het haardscherm zeker weten wèl is geborduurd. Net als de stoelbekleding. En waar bovendien een prachtig tapijt op de grond ligt.
Allemaal mooi om oud handwerk in een schitterende omgeving te zien, waardoor het duidelijk wordt waarom handwerk vroeger zo geliefd was èn mooi combineerde met kunst en deftigheid.