Het jaar 2016 was heftig. Aanslagen, oorlogen, vluchtelingen, crisissen. Complete landen werden ontwricht, verlies van vele levens en diepe rouw en trauma’s voor vluchtelingen. Onbeschrijflijk leed. Politieke aardverschuivingen door referenda en verkiezingen. Onzekerheid en instabiliteit. En dan zit ik hier te bloggen over handwerkjes. Het voelt wel eens wat vreemd.
Net zo vreemd als het meenemen van een handwerkje naar een plek waar het niet hoort. Het is wel even grappig, een rood kersthartje tegen de grijze stenen van een indrukwekkend gebouw. Maar het hoort niet. Niet dáár. Zo voel ik het ook met het reageren op het nieuws. Het hoort niet op mijn blog, daar komen handwerkliefhebbers niet voor. Maar aan het eind van het jaar, na het zien van het journaal-overzicht…. ik kan er toch ook niet aan voorbijgaan?
Het jaar 2016 was heftig. De wereld bloedt uit duizend wonden. Je viert kerst met je familie, maar die wereld-wonden….
Die zijn aangrijpend.
Een handwerkje zou niet horen op een bijzondere plek?
Ach het heeft wel iets.
Er zijn door de eeuwen heen al zoveel oorlogen gevoerd. ieder wilde zijn gelijk hebben.
Machtigen werden nog machtiger of werden onthoofd…en tegenwoordig monddood gemaakt.
Landen werden groter en rijker…of verdwenen helemaal van de kaart.
Je kunt nóg zo machtig zijn……maar wat als de knoop van je vest springt op een cruciale plek? Of je broek!!
Wel handig als je dan weet om te gaan met naald en draad 😉
Jouw handwerkjes op die speciale plekken zeggen zoveel als….doe even gewoon! Kalm aan!
En dat kan ik wel waarderen.
Maar ja een ander ziet er waarschijnlijk iets heel anders in…mag ook.
Fijne laatste dag van het jaar. En een mooi begin van je nieuwe!
Ja, dat is ook een manier om er tegenaan te kijken! Leuk!