Een zondagmorgen in november in Den Haag. Vanaf het station liep ik naar het Vredespaleis.
Dit is het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties. Eeuwenlang is de wereld verscheurd geweest door bloedige oorlogen. In de vorige eeuw kwam het vredesideaal sterker dan ooit naar voren en werd dit idealistische paleis gebouwd. Maar kort daarna woedde de Eerste Wereldoorlog, die groter en desastreuzer was dan ooit tevoren.
Ik stak m’n fototoestel door het hek en maakte een foto van het paleis zonder hek. Toch kies ik voor deze foto. Mèt hek. Er staat gewoon een hek om dit paleis. De vrede lijkt onbereikbaar.
Een klein tasje gebruik ik voor m’n mobiel en de sleutel van een bagagekluisje. Dan kan de grotere tas die ik bij me heb voor een dagje-uit opgeborgen. Vlak bij dit paleis staan een paar musea die hun deuren weer hebben geopend voor bezoekers, na twee weken van strenge restricties. Nu mogen we er weer naar toe.
Vlakbij dit paleis staat een groot en indrukwekkend monument 1940-1945. Want nadat dit ‘Vredespaleis’ was gebouwd, kwam er nòg een verschrikkelijke oorlog. De woorden ‘De tyranny verdrijven’ zijn uit het Nederlandse volkslied en maken altijd weer indruk op me.