Bijna naar de kapper

Een kappersafspraak is tegenwoordig iets bijzonders, iets om naar uit te kijken. Lange tijd kon niemand naar de kapper en nu het weer wel mag duurt het soms een tijdje voor je aan de beurt bent. Mijn man heeft voor eind van de week een afspraak en daar probeer ik hem nu vanaf te houden. “Zullen we op je vrije vrijdag iets leuks gaan doen?” vraag ik dan, en dan zegt hij: “Goed idee, maar ik ga eerst naar de kapper”.

“Jammer, zeg ik dan, het staat je gewèldig, dat lange haar.” Of ik zeg: ” Zo’n situatie als nu komt vast nooit meer terug, en nu je haar toch al zo lang is, kun je het net zo goed nòg een beetje langer laten groeien. Je zit toch alleen maar voor de webcam.”

Maar het helpt allemaal niks, manlief is vastbesloten om straks naar de kapper te gaan. Vanmorgen haalde ik gniffelend een paar borduurwerken uit de doos. “Wat ben je daarmee van plan?” vroeg hij. “Wacht maar tot je het op m’n blog ziet”, zei ik. Want er is natuurlijk ten diepste maar één echte reden waarom ik hem van de kapper vandaan wil houden: ik ben gewoon verliefd op die man met dat lange haar! De romantiek van vroeger wordt getriggerd door die bruine haardos….

Ook nog even vanuit borduur-oogpunt kijken naar deze romantische werkjes. Er zijn veel borduurpatronen waarbij alles moet worden volgeborduurd, maar er zijn ook borduurwerken waarbij de afbeelding wel geschilderd lijkt met waterverf. Dit effect wordt bereikt door een spaarzaam gebruik van de borduursteken, volgens een evenwichtig patroon. Als je zo’n patroon hebt en ook zoiets wilt borduren, dan is het belangrijk om dat op een rustige handwerkstof te doen. Als hier gekozen zou zijn voor een aida-ondergrond, dan zouden de ‘gaatjes’ die openblijven heel storend zijn. En zou het borduurwerk niet ditzelfde schilder-effect hebben.

Nog een paar dagen om van de wilde haardos van mijn man te genieten. Ik maak wel een paar foto’s van hem, want ik denk dat dit blogje ook niet gaat helpen om hem van de schaar vandaan te houden.