Het loopt soms anders dan gepland. Ik wilde in m’n tuin bezig zijn vandaag, maar werd weggeblazen door de herrie. Toen ben ik maar gaan fietsen.
En gisteren wilde ik naar Staphorst, maar een uur na m’n vertrek zat ik het kantoortje van een sleepburo. Midden op de snelweg draaide de motor in de soep. Dat wordt vaak zo genoemd, maar dat weet je pas achteraf dat dat gebeurd is. Vandaag kreeg ik een bevestigend telefoontje van de garage. Hij is echt ‘total loss.’
En daar moeten we dan nu eerst maar even over nadenken. Het is de categorie ‘domme pech’. Het kan gebeuren, en soms gebeurt het ook. De distributieriem brak en dan houdt alles op. Letterlijk en figuurlijk.
M’n gehaakte tas is een ouwetje uit de zeventiger jaren. Ik had hem mee willen nemen naar een oud klederdracht-plaatsje. En nu stond hij in dat kantoortje, waar ik koffie kreeg, en een handtekening zette onder alle verleende service. Het is ècht schrikken hoor, zoiets wat ik gisteren meemaakte. Maar goede opvang maakt wel veel uit. M’n tas voerde ik lang geleden met een koningsblauw lapje, vandaag was de hemel weer koningsblauw. Koningsblauw doet me goed. En het staat ook goed bij de primaire kleuren van rood en geel.
Tenslotte nog een laatste foto van de auto gisteren. Op de takelauto staat “Incident management”. Daar haalde ik de titel van het blogje van gister vandaan.
En voor wie niet zo geïnteresseerd is in m’n verhalen maar wel in m’n handwerk: deze tas van filethaakwerk is heel leuk om te maken van een bolletje witte katoen. Makkelijk te maken, en een makkelijk-te-combineren resultaat. Vooral met een koningsblauw lapje erachter. Maar de volgende keer kies ik voor rood, uit heimwee naar m’n auto.
Zo lijkt je auto nog mooi, een droevig einde.
Je had wel een engeltje op je schouder dat je precies een stukje gras kon bereiken zonder
snoevende auto’s en dat het niet in jullie verre vakantie gebeurde.
Sterkte en veel groeten,
Anneke
Je hebt soms van die dagen……
ik kèn ze. Je hebt je erop verheugd, alles staat klaar….en dan.
Mooi plaatje, die 1e foto.
En het geel van die takelwagen komt terug in het geel van de boterbloemen in de verte.
Als ik op stap ga maak ik altijd gebruik van dezelfde tas…..mijn staptas.
Met heel veel ruimte en verschillende vakjes voor een borduurtje een boekje en mijn camera.
En met wat ik nog meer nodig zou kunnen hebben.
Hoi Margriet,
Wat een enerverende week heb je, zomaar ineens! Al je leuke plannen in duigen! Ik kan me voorstellen dat je even tijd nodig hebt om te betijen.
Verbazingwekkend dat je nog de tegenwoordigheid van geest had om een paar prachtige foto’s te maken. Dat zit er bij jou echt ingebakken! En wat een geluk dat je niet midden op de rijbaan stilviel.
Ik dacht dat je juist heel rustige achterburen hebt…. 😉 Is die herrie vanwege werkzaamheden of “gewoon” het hedendaagse tuingereedschap van de mensen om je heen? Al die motormaaiers en elektrische heggenscharen en bladblazers, ik moet er niks van hebben, gewoon met de hand is het veel meer “zen”… (net als handwerken, trouwens).
Groeten van Digna