Op kerstavond keken veel mensen naar de parelmoerwolken, een mooi verschijnsel waarbij de lucht prachtig kleurde. Wij hoefden alleen maar naar de hoek van onze straat te lopen, om een mooi uitzicht te hebben. Maar we wisten dat het gauw voorbij zou zijn, het uitzicht vanaf dat plekje waar we altijd de containers plaatsen. In januari begonnen ze daar te bouwen. Twintig jaar had het terrein onbebouwd gelegen, en hadden we daar alle overlast van gehad die je maar kunt bedenken. Van vrachtwagen-parkeerplaats (waarbij de motoren urenlang bleven ronken) tot en met vuurwerkverkoop (waardoor ik aan het eind van het jaar niet meer m’n huis uit durfde). En nu werden eindelijk de huizen gebouwd die ze twintig jaar geleden al hadden aangekondigd. Even afzien nog, nog even een jaartje bouwherrie….

Vorige week hing ik daar eens een borduurwerk op (’s avonds, toen de bouwlieden weg waren). Dit geborduurde huis had ik al eens eerder laten zien op m’n blog en vorige maand kreeg ik naar aanleiding van dit blogje de vraag of ik ook weet waar dit patroon vandaan komt, want iemand wilde het graag ook eens borduren. Ik krijg vaak vragen over oude blogjes, en de afgelopen periode lukte het me niet meer om al die vragen gelijk te beantwoorde. Er bleef ook wel eens wat liggen. Niet verwonderlijk, want ik merk dat ik moe ben. Moe van alle drukte. Vanmorgen om zes uur opgestaan om tot zeven uur even een rustig uurtje te hebben. Bouwherrie valt niet mee. Ook dus nog maar een bloemetje voor mezelf opgehangen aan dat hek…

Als iemand weet waar het huis-patroon uitkomt, laat het gerust weten. Maar ik ben niet zo snel meer met antwoorden, ik schuif ook veel voor me uit nu. Eérst vakantie voorbereiden! Lijkt me heerlijk om vanaf een berg weer een beetje vrij de wereld in te kijken, in plaats van naar die bouwdrukte op de hoek van de straat. Ik wil graag weer eens wat parelmoerwolken zien…

Vandaag doe ik m’n laatste bestellingen op de post. En nog één klein borduurpakketje plaats ik in m’n shop, voor wie het leuk vindt om een vlindertje te borduren. Vandaag doe ik m’n shop dicht voor een maand.

Dit borduurpakketje is ook wel illustratief voor de spullen die in mijn shop terecht zijn gekomen. In mijn zoektocht naar handwerkboeken en tijdschriften en patronen kom ik vaak ook wel het één en ander tegen wat al klaar is (oud handwerk) of wat nog gemaakt kan worden (zoals dit oude borduurpakketje). En die neem ik dan ook wel eens mee en komen in m’n shop terecht. Maar het is niet m’n eerste invalshoek geweest. Ook is het zo dat mensen die graag bijvoorbeeld een vlindertje willen borduren, keuze genoeg hebben in wat er nù allemaal wordt aangeboden. Toch hebben die oude dingen ook hun charme. Veel mensen hebben er goede herinneringen aan omdat ze vroeger al eens zo’n pakketje hebben gemaakt of gezien. Of er zijn andere redenen waarom je graag wilt dat zo’n vlindertje via de post naar je toevliegt. Maar ik wou dus gewoon eens uitleggen waarom mijn categorie ‘borduurpakketjes’ minder groot is dan de handwerkboeken.

Hoe dan ook: na vandaag blijven al die vlinders op de postzegels nog een maandje liggen, tot juli.

Wat neem je mee op reis? Ik neem altijd verschillende tasjes mee, want ik vind het handig om voor handwerkjes en flesje water en papieren en zo aparte tasjes te gebruiken. Als ik dan bijvoorbeeld op dek (of ergens anders) wat wilt haken, dan hoef ik alleen maar het haaktasje te pakken, samen met het ‘belangrijke papieren’ tasje. Zo voorkom ik dat het een rommeltje wordt.

Vandaag is het 1 juni, begin van een nieuwe maand. Ik ga in juni drie weken weg en tijdens die periode ga ik niet ‘life’ bloggen, zoals ik al jarenlang gewend ben. Het lijkt me fijn om tijdens deze vakantie niet na te denken over een dagelijks blogje. Wèl ga ik natuurlijk en hopelijk mooie foto’s maken, van handwerk in de natuur. Die foto’s zal ik dan laten zien als ik weer terug ben.

Gister liet ik een paar oude foto’s zien van een vorige vakantie, en zo kwam ik ook deze tassen-foto’s weer tegen. Ik heb nog veel meer foto’s die ik nog niet eerder heb laten zien op mijn blog. Ook al blog ik dagelijks, tòch blijven er vaak nog foto’s liggen die ik niet gebruikte, omdat er een volgende dag dan al weer wat anders was. Nu heb ik besloten om deze hele maand juni elke dag een foto te gebruiken die ik al eerder maakte. Er verschijnt dus wèl elke dag een blogje!

Deze foto maakte ik op één van de mooiste plekjes waar ik ooit geweest ben. We reden er met de auto naar toe. En als je daar dan bent: wow! Dan spring je uit de auto, gauw m’n tasje met fototoestel om m’n schouder en kijken! Daarvoor vind ik die tasjes echt ideaal! Je wilt op zulke momenten niet hoeven rommelen met je mobiel of iets anders, maar je wilt gelijk weg kunnen.

Gister mailde iemand mij: “Blijf inspireren!” Bedankt voor die reactie en ook voor vele andere aardige reacties. Ik vind het leuk om te weten dat ik anderen inspireer. Met het gebruik van kleine tasjes, of met andere dingen. Ik ga er graag mee door! Ook tijdens de maand juni, maar daar ga ik dan deze periode wat oude foto’s bij gebruiken die ik nog heb liggen.

Drie jaar geleden maakten we een prachtige reis naar de Faroër Islanden. We hadden een zeer veraf gelegen huisje gehuurd en gingen met de auto dertig uur op een boot om er te komen. Het was een belevenis waar ik nog vaak aan heb teruggedacht. Het was de eerste zomer nadat m’n schoonmoeder was overleden, en het was goed om na een periode van rouw een heel eind weg te gaan.
Nu is het de eerste zomer nadat mijn eigen moeder is overleden. En we voelen weer het verlangen om ver weg te gaan. Het is een heel intensieve periode geweest. Al een tijdje merk ik dat ik moe ben en veel zin heb om op vakantie te gaan.

Ik heb zin om even helemaal weg te zijn. Naar mooie plekjes met verre uitzichten! Slapen in de vrije natuur en geen last hebben van herrie en stress. M’n lappendekens ophangen op ongewone plekken. Zo ver mogelijk wèg!

We zijn ons aan het voorbereiden om over een week naar Noorwegen te gaan voor een roadtrip. Op zoek naar nieuwe vergezichten en nieuwe muurtjes om m’n handwerk over te hangen. En weet je waar we gaan slapen? Bovenop het dak van onze auto!

Als je nog iets wilt bestellen: dit is het laatste weekend dat mijn shop nog open is. Daarna ben ik de hele maand juni dicht.

Al heel lang leerden jonge meisjes alfabetten borduren, want die vaardigheid hadden ze later nodig om hun linnengoed te merken. De oefenlapjes werden later gewaardeerd om hun uitstraling, en daarna kwam er een hele ontwikkeling op gang waarbij alfabetten op velerlei wijzen werden versierd en vormgegeven. Ook losse letters en monogrammen kregen velerlei vormen en variaties en zijn mooi om te maken en om te zien. Voor de laatste dag van mei verzamelde ik een stapeltje Alfabet-boeken en tijdschriften en losse patronen. In de vele borduurtijdschriften die ik in m’n shop heb staan, zijn ook volop alfabetten te vinden, maar deze tijdschriften en boeken gaan er specifiek over. Er zit een Amerikaans Alphabet Patch tussen, en een Duits Lehrmuster. Er zitten boeken tussen van bekende schrijfsters, zoals het boek Letterdoeken (José Sterrenburg) en het fijne Letter Borduurboek (van Jutta Lammèr) en het kleine boekje Alfabet in kruissteek (Lis Paludan). Het mooiste boek (vind ik zelf) is het Acébedaires van Mango en het mooiste tijdschrift de Burda met vele alfabetten in kruissteek. Het Letterboekje van Margriet (uit 1980) heb ik zelf vroeger nog gebruikt (maar dat borduurwerk kon ik zo gauw niet vinden, maar wèl een ander alfabet wat ik in die tijd borduurde, in donkerrood. Het is me nog altijd dierbaar).

Van alle mogelijkheden om iets te borduren zijn alfabetten misschien wel het meest bekend. Een geborduurd alfabet is altijd mooi om te zien! Het geeft ook iets ‘afs’. In de maand mei heb ik allerlei boeken in m’n shop geplaatst en dit is nu voorlopig de laatste serie boeken die ik in m’n shop zet. Na m’n vakantie weer verder! Want na die XYZ is er ook altijd weer een ABC.

Soms kunnen oude boeken ook helpen om onze moeders (of oma’s) beter te begrijpen. Of om de tìjd waarin zij leefden beter te begrijpen. Mijn moeder verstond de kunst van het leerbewerken en heeft verschillende mooie dingen voor zichzelf en voor ons gemaakt. En als ik dan de jaartallen zie waarin deze oude boekjes verschenen, dan begrijp ik meer hoe dat in haar tijd volop in de aandacht stond. Net als hout was leer een belangrijk materiaal waar je zuinig mee was, en waar je mooie dingen mee en van kon maken. De oude boekjes die ik nu in m’n shop plaats zijn uit de dertiger jaren: Leerwerk, Eenvoudige Leerbewerking, en Eenvoudige Leerarbeid in Werkstukken.

De andere boeken zijn van later datum en naar deze boeken wordt nu ook weer door sommigen gezocht. Want met Stukjes en Beetjes Leer kun je nog steeds leuke dingen maken. Ik heb het vroeger ook gedaan: van een gekregen zak met restjes maakte ik boekenleggers en sleutelhangers, maar er is natuurlijk nog veel meer mogelijk. Een boekje helpt, om Geschenken van Leer te maken, of om gewoon fijn bezig te zijn met Leer en Leatherwork.

Fijne dag!

Da’s het voorrecht van een popje of knuffeltje: die kan gewoon ergens liggen luieren! Op een berg snoeiafval of waar je hem maar neerzet of legt: staat altijd gezellig!
Maar het voorrecht van een echt mèns is dan weer: wij kunnen zèlf doen en maken wat we willen! Nou ja, niet altijd natuurlijk. Want nu had ik het plan opgevat om even lekker in m’n tuintje die berg snoeiafval op te ruimen, maar de bladblazers-maffia ging weer bezig en dan is het minder fijn buiten. Dan wacht ik liever tot het wat rustiger is.

Maar toch: het is een voorrecht (van een mens) om iets te kunnen maken, en veel mensen vinden voldoening in het maken van poppen of knuffelbeestjes. Ik kreeg net een vraag van iemand die al eerder wat poppenboeken bij me kocht. Om haar nog wat meer keus te geven zet ik nog wat boeken over deze hobby in m’n shop. Knuffelbeestjes zelf breien en haken en het boek De mooiste poppen maken zijn van de zelfde Duitse auteur. Het boek Grappige poppen en beesten bevat heel veel patronen. Het boek Poppen zelf maken is mooi uitgewerkt en met levensechte resultaten. Het boek 40 vrolijke poppen biedt ook veel inspiratie.
En als zo’n popje of knuffelbeestje dan af is: ergens neerzetten of leggen of er een kind mee laten spelen. Of zèlf misschien!

De heg moest nog gesnoeid, want morgenochtend wordt de groene container geleegd. En dan moet die container natuurlijk wel eerst vòl zijn. Dus verzamelden we moed om na het avondeten de heg nog te snoeien. Hoe verzamel je eigenlijk moed? Door eerst even wat rond te dwalen in de tuin. De klaprozen zijn nu op hun mooist. Elke keer klapt er zo’n enorme knop open en staan die oranje flappen te wuiven en te wiegen in de wind. Na een dag vallen die blaadjes dan op de grond. Op de grond had ik wat schijven boomstammen liggen, die waren achter de gerooide buxus vandaan gekomen. Schimmels zijn bezig ze op te ruimen, maar ik wilde de zon ook een kans geven om ze te drogen. En toen vielen die klaproosblaadjes op die boomschijven. Een stilleven! Ik hielp het toeval een beetje in hoe die blaadjes kwamen te liggen. En daarna kon ik de heg gaan snoeien.

Het regent en het openbaar vervoer staakt. Wie thuis kan werken, doet dat vandaag. Wie weet blijft er dan wat tijd over om nog wat te haken of te breien!
Ik zocht acht boeken bij elkaar die ik nog niet eerder in m’n shop had. En daar zit van alles bij wat breien en haken geliefd en beroemd heeft gemaakt. De Rowan-modellen van o.a. topontwerper Kaffe Fassett, een tijdschrift-gids om de mooiste Kabel- en Ajourmotieven te breien (van deze tijdschriften heb ik nog meer in m’n shop). Een heel fraaie gids van Phildar, die vroeger al geliefd was vanwege de vele bijeengebrachte haaksteken, en die in onze tijd weer nieuwe mooie overzichtswerken uitbrengt. Dan kun je nog babyslofjes haken of breien, en als je dit boekje doorbladert ben je verbaasd hoeveel mogelijkheden daarvoor zijn. De onvolprezen en favoriete Noorse modellen zijn al tijden populair, 3 Suisses gaf er ooit eens een leuk boekje van uit. Net zo geliefd zijn de boeken van Mon Tricot, die vroeger iedereen had maar nu zeldzaam zijn geworden. Tenslotte nog het boek Trendy huisdecoraties, en dat brengt ons weer terug in eigen tijd.

En in eigen tijd wordt er dus ook gestaakt. Maar: met breien en haken hoef je niet te staken!

Bij een bestelling van wat tijdschriften had iemand erbij geschreven dat ze op zoek was naar het borduurpatroon van het schellekoord met eikeltjes en eekhoorntje. Dat zou in de tweede helft van de zestiger jaren in de Ariadne hebben gestaan, schreef ze erbij. De tijdschriften wilde ze ophalen, en toen we daarvoor een afspraak maakten mailde ik dat ik de stapels Ariadnes wel zou klaarleggen. Terwijl ik dan thee zette, mocht zij die Ariadnes wel doorbladeren. En zo kwamen twee vrouwen bij me op bezoek. De één ging gelijk bladeren, en met de ander raakte ik aan de praat. Er stond thee op tafel, en een paar flinke stapels Ariadnes.

Tot onze verrassing was het al na een korte tijd: bingo! Patroon gevonden! Het bleek in de tweehonderdtweeënvijftigste Ariadne te staan, van december 1967. Daar was ik verrast over, want ik had gedacht dat het patroon nog veel ouder zou zijn. Maar Ariadne had besloten om tegemoet te komen aan veelvuldige verzoeken (schreven ze in de inleiding) om dit patroon nog een keer te publiceren. Dus het zal inderdaad nog wel veel ouder zijn, en het zou kunnen dat mijn grootmoeder het vroeger ook nog heeft geborduurd.

Nu wilde ik daar wel een blogje over schrijven, want ik denk dat vast nog meer borduurliefhebbers goede herinneringen hebben aan dit schellekoord, en die oude Ariadne misschien wel willen kopen. Maar ik had nog geen foto van het schellekoord, en in die Ariadne stond er ook geen. Vanmiddag ging ik naar m’n zus. “Mag ik je schellekoord van het eekhoorntje/eendje/eikeltjes even fotograferen? Ik hing het bij haar aan de schutting. Dat levert meestal geen goede foto’s op, maar je moet toch wàt met dat lange ding? Het leverde me nog wel twee roosjes op!

Weer thuis maakte ik een collage van de schellekoord-foto’s. In dezelfde volgorde als het patroon. Zo, nu weten andere zoekers ook waar dit patroon nog te vinden is!

De kalenders van de Haandarbejdets Fremme zijn tijdloos. Gelukkig is bij deze oude kalenders  (of agenda’s) het schrijfgedeelte niet gebruikt zodat alle aandacht voor de mooie Deense borduurwerken is. Gerda Bengtsson gaf heel mooi de essentie van geneeskrachtige kruiden weer (Kalender 1977) en van bloeiende takken (Agenda 1983). Deze agenda’s werden ook onder Nederlandse handwerkliefhebbers geliefd, omdat Ariadne deze kalenders verspreidde. Het is leuk om nu ook een andere kalender van de Haandarbejdets Fremme te laten zien, met ontwerpen van een architect. In de kalender van 1990 is te zien hoe hij 12 keer het Deense landschap weergaf. Ook hier weer: door het weglaten van details is een krachtig ontwerp neergezet.

Hm… het lijkt me mooi om nog eens door het Deense landschap te rijden…..

Kussentje op de rivierdijk. Ik kwam aanlopen en zag daar de Salvia’s bloeien. Die had ik heel lang niet meer in het wild gezien. Ik genoot van het momentje.
Daarna liep ik door, met m’n kussentje onder de arm en kwam òp de dijk: nòg mooier!
Heerlijk even genieten en ontspannen na een medische afspraak. En op zondag: allemáál genieten van de rust! Fijne zondag!

(het kussentje is te koop, voor wie het ook mee wil nemen naar mooie plekjes)

Een Nederlands, een Engels en een Amerikaans boek, boordevol grote en kleine borduurprojecten. De foto’s zijn mooi gestyled, de patronen duidelijk weergegeven, en de ideeën buitelen over elkaar heen. Er zijn patronen voor alfabetten, geometrische en folkloristische motieven, bloemen, vruchten, dieren, samplers en herinnerings-lapjes waarop belangrijke gebeurtenissen kunnen worden vermeld. Alles kan met de borduurnaald en het één is nog mooier dan het ander. Met zo’n boek in huis (en wat borduurbenodigdheden) heb je altijd een idee en een patroon bij de hand.
Creatief met Kruissteek / The Cross Stitcher’s Bible Project Book / Times to Remember in Cross-stitch.

Vanmorgen lag dit kleedje nog op een marktkraam. Nadat ik het gekocht had legde ik het even neer, want ik wilde ook nog een plantje afrekenen. (Rommel)markten zijn in het hele land hetzelfde: druk, gezellig en steeds beter gesorteerd. Je weet nooit wat je tegenkomt maar meestal ga je wel blij naar huis.

Toevallig had ik juist een mailtje gelezen van iemand die schreef over het borduren op jute. Vroeger was er speciaal handwerk-jute waarop borduurwerk heel fraai uit kan komen. Zo’n kleed als dit had ik nog niet eerder gezien.

En nog meer toeval vandaag: gister genoot ik van de gele lissen langs een sloot (maar niet geplukt natuurlijk), maar vandaag mocht ik ze wèl plukken in de tuin van een vriendin bij wie ik de plantjes watergeef. Dat is ‘beloning in natura’. Het kleed legde ik op een antiek tafeltje. Later komt het kleed wel in m’n shop, eerst nog even zelf genieten van dit hoekje!

In 1878 werd het vak Handwerken een verplicht vak op de lagere scholen. Meisjes konden zo een vaardigheid leren die hun hele leven van pas zou komen. De wet droeg de schoolhoofden op om een leerplan samen te stellen, maar in 1895 hadden nog lang niet alle scholen aan die verplichting voldaan. Er verscheen een uitgewerkt leerplan waarbij het onderricht in breien, haken, naaien, mazen en stoppen over zes leerjaren werd verdeeld. Nu kon de eeuw van het handwerkonderwijs pas ècht goed beginnen! Dit uitgewerkte Leerplan voor het Onderwijs in de Nuttige Handwerken voor Meisjes plaats ik in m’n shop. En dat vind ik ook wel mooi, dat ik daar een zeldzaam exemplaar van heb kunnen vinden!

In die 20e eeuw verschenen vele edities van het leerboek van De Nuttige Handwerken (van Van Heijst e.a.) en die zijn nu weer geliefd. Er worden in onze tijd allerlei tentoonstellingen georganiseerd waarbij proeflapjes en werkstukjes van het vroegere onderwijs te zien zijn en er is ook weer belangstelling voor die vroegere boekjes. Ze zijn vroeger in meerdere uitvoeringen verschenen. En nu heb ik het mooiste exemplaar wat ik tot nu toe heb gehad, en dat plaats ik nu ook in m’n shop. Het is denk ik de meest complete uitgave, waarin àl die nuttige werkstukjes van vroeger instaan. Halsafwerkingen, speelbroekjes, schortjes, omslagen van notitieblokjes, gebreide popjes, rokjes met reliëf, mutsjes in tunische haaksteek en nog veel meer. Dit exemplaar is uit 1965, toen het handwerkonderwijs misschien wel op haar hoogtepunt was.

En nu is er vorig jaar opnieuw een boek verschenen met de titel Nuttige Handwerken. De ondertitel is: Vreugde en Verdriet. De auteur wilde weten of er ook anderen waren die nog herinneringen hebben bewaard aan het vroegere handwerkonderwijs. Ze sprak met dames op leeftijd, die daar graag over wilden vertellen. Van de tastbare herinneringen – de proeflapjes – werden mooie foto’s gemaakt, en van de gesproken herinneringen werden goed leesbare en herkenbare verhalen en gemaakt. De ondertitel is een samenvatting van wat veel vrouwen zeiden: vroeger hadden ze een hékel aan het vak, wat heel streng werd gegeven. Maar wat hebben ze er later veel plezier van gehad dat ze konden naaien en handwerken!

Een eeuw handwerkonderwijs: Opgang, Hoogtepunt en Terugblik in drie uitgaven en in één blogje!

Het begon me zwaar te vallen, al die ritten naar de verre tandarts. Op ‘latere leeftijd’ kreeg ik een beugel en van te voren was me gezegd dat het een lang traject zou zijn. En dat is het ook. Vorig jaar begon ik ertegenop te zien om wéér die rit te maken. Toen verzonnen we daar wat op. Voortaan zou mijn man elke keer mee gaan. Dan kunnen we na afloop samen wandelen. En zo zijn deze tandarts-dagen nu ook een beetje een fééstje geworden.
Vanmorgen had ik weer een afspraak, en na afloop reden we naar Bergharen. Hier volgden we de gele-paaltjes route van Gelders Landschap.

Dit paaltje stond bij de picknicktafel waar we een tijdje zaten. Ik zat wat te spelen met de sleutelhanger die ik aan m’n rugzak had gehangen. Deze sleutelhanger had ik vorige week op een braderie had gekocht. We zien de laatste tijd vaak leuke dingetjes gemaakt van tafelzeil, en ik nam me voor om daar ook eens wat van te maken. Dat voornemen heb ik allang laten varen, want het is ook leuk om iets te kopen wat een ander al maakte. Op markten worden vaak leuke dingetjes te koop aangeboden en je moet nou ook weer niet àl te vaak denken ‘dat kan ik ook wel’. Het is ook leuk om de mensen achter zo’n kraampje wat klandizie te gunnen. Bij deze mijn stimulans: gewoon iets kopen!

Veel gele bloemen langs deze gele-paaltjes route! Langs de Wetering bloeiden volop gele lissen.
Ik wens iedereen die regelmatig medische afspraken moet nakomen ook veel mooie en ontspannende wandelingen toe na afloop van een afspraak.

Assisi-borduurwerk is genoemd naar de Italiaanse stad waar het is ontwikkeld. Niet het motief zelf wordt geborduurd, maar alleen de omtrek daarvan en  de achtergrond wordt opgevuld.
Ik heb een paar oude enveloptasjes en vond deze terug op de laatste pagina van dit zeldzame boek met Broderies d’Assisi. Het boek is voor m’n shop, maar de tasjes blijven in m’n eigen verzameling.
Er zijn een paar mooie youtube-filmpjes om je in goed gezelschap te weten als je bezig bent of gaat met Assisi-borduurwerk.
En via deze link kom je terecht op een website van de Acadamy of punto Assisi. Daarop staan foto’s van verbazingwekkende voorbeelden van Assisi-borduurwerk. En heel vaak zie je de kwastjes op de hoeken, in dezelfde kleur als waarmee is geborduurd. Deze kwastjes zijn ook kenmerkend voor deze stijl.

Ik ben deze meimaand in het ritme gekomen van ’s morgens een blogje over wat boeken, en ’s avonds nog een blogje over wat anders. Ik heb nog veel liggen wat ik ook nog wil laten zien en wat ik in m’n shop wil plaatsen: elke dag wat! In juni ga ik het weer anders doen maar dat zien we dan wel weer.

Zijn er nog mensen die wat willen ophalen bij mij? In april kreeg ik die vraag een paar keer. Ik was die maand veel weg en gaf aan dat het me beter uit zou komen als mensen in mei zouden willen komen. Deze maand heb ik ook een paar keer bezoek ontvangen van mensen die wat wilden ophalen en dat is altijd gezellig. Nu het eind van de mei-maand in zicht komt wil ik bij deze zeggen: Volgende week maandag (27 mei) is voor mij de laatste dag dat het uitkomt als je iets wilt ophalen. Misschien komen er wel meerderen tegelijk en maken we er een gezellig dagje van!

Over de foto: op Facebook moest ik ook weer ‘in het ritme’ komen want ik had een tijdje niet gepost. Daarom moest ik even een nieuwe omslagfoto plaatsen (de vorige foto was nog van de winter). M’n kussentje ligt altijd op die omslagfoto’s, dus vandaar dat die hier ook weer even op de foto is te zien.