Tradities en rituelen rond feestdagen zijn per definitie onveranderlijk (elk jaar vier je iets op dezelfde manier), maar in de praktijk verandert er juist heel veel. Soms is een traditie het onderwerp van heftige discussies en soms gaat het gewoon glijdend. Gewoonten zijn vroeger in bepaalde streken en landen ontstaan en waaiden soms over naar andere regio’s. Soms werd de betekenis dan overgeleverd en soms niet. Leuk voor latere historici om uit te zoeken hoe iets ook weer zat maar anderen interesseert dat niet en vieren gewoon hun eigen feestje. Het geven van een pop van speculaas was vroeger een betekenisvol symbool maar later kwam het in het Sinterklaasfeest terecht en nu kun je die poppen gewoon overal kopen en ze opeten zonder erbij na te denken of die pop ook nog enige betekenis heeft.

Met een beetje fantasie kun je in deze geborduurde mannen en vrouwen ook speculaaspoppen zien. De lap is geborduurd in 1969 en dat was de tijd dat opleidingen nog gedegen onderwijs gaven in het gebruik van verschillende steken. In deze geslaagde lap zijn heel mooi allerlei siersteken te zien in de typische kleuren van die tijd. Nu op en top retro!

En hoe vieren ze in België Sinterklaas? Een dagje later dan bij ons, en daar zijn historische plausibele redenen voor. Maar maakt niet uit, ik wou het onderwerp gewoon even op ‘België’ brengen. Ik heb veel Belgische bloglezeressen en ik krijg ook vaak bestellingen uit ons zuiderlijk buurland. De portokosten zijn helaas best hoog en af en toe doet zich de gelegenheid voor om een bestelling te doen waarbij wat minder porto kan worden berekend. Dat is als ik een weekendje naar België ga. Dan neem ik de bestellingen mee en doe ze dáár op de post: stuk goedkoper!

Hierbij de aankondiging: Woon je in België en wil je iets bestellen maar schrik je terug voor de hoge porto? Je kunt nu iets bestellen en dan doe ik dit weekend daar op de post. Je krijgt dan een mailtje over de aangepaste porto. Een paar bestellingen liggen al klaar om a.s. weekend mee te nemen, want bij een paar bestellingen had ik al teruggemaild dat ik binnenkort deze gelegenheid weer heb.

Mooi geborduurd hè: deze ‘speculaaspoppen’ en het ‘paardje van sinterklaas’?

Vlak voor Sinterklaas zijn we we bezig met grote chocoladeletters.
Maar niet alleen nu, maar altijd al zijn letters leuk!
Het borduren van letterdoeken is al eeuwen geleden begonnen. José Sterrenburg schreef er een boek over en dit mooie boek wordt misschien net op 5 december bezorgd, als je het zou willen bestellen.
Maar ook al is het een dagje later: dat maakt niet uit, want zoals gezegd: letters zijn altìjd leuk!
En bij een eeuwenoude traditie steekt het niet zo op een dagje!

’s Ochtends:
Vanmorgen valt het me zwaar om weer naar de tandarts te gaan.
Ik vind het moeilijk om om te schakelen na een heel intensief weekend. Er was zoveel wat bij me ‘binnenkwam’. Wat me bezighoudt. Wat te maken heeft met het opruimen van mijn ouderlijk huis.
Ik vind het moeilijk om nu weer vroeg weg te gaan. Me klaar te maken. Geen zin in de tijdsdruk, maar die is er wel. Ik zie er tegenop om dat eind weer te rijden, maar gelukkig gaat m’n man mee en hoef ik niet alleen. Vanmorgen krijg ik de laatste nieuwe beugeldraad. Ik mag er blij om zijn, het eind van het lange beugel-traject begint in zicht te komen.
Terwijl ik nog even wat (van me af) schrijf voordat ik weg moet, realiseer ik me ook dat ik dankbaar ben voor zoveel steun. Er zijn zoveel lieve dingen tegen me gezegd. Ik hoef me niet te laten overweldigen, ook al is het soms veel wat er op me afkomt. Ik mag toch blijven stralen, net als die laatste goudsbloemen.
En nu moet ik weg!

’s Avonds:
Daar stond ik dan weer op maandagmorgen, nog even langs de Waal. Ik was wat gehaast weggegaan en had geen speciaal handwerk meegenomen. Er lag nog wel een geweven kleed in de auto. Nu lijkt het net of ik vreemde vogels aan het zoeken ben langs de rivier. Maar die waren er niet en toen ben ik bij de tandarts naar binnengegaan. Helaas viel het tegen en ging die laatste beugeldraad nog niet door. Maar dan weten jullie weer even hoe ik eruitzie…

Een oud kussen uit mijn eigen familie. Het is een beetje versleten en de stijl is wat ouderwets. Maar toch is het me dierbaar.
Ik heb het vast van m’n familie: elkaar verhalen vertellen. Dit weekend trek ik weer veel met m’n familie op (die is me ook dierbaar!) en vertellen we elkaar verhalen over spullen uit ons ouderlijk huis.

Na al dat geblog over mijlpalen en zo laat ik nu dit kussen zien. Een kussen als uitrust-metafoor. Maar niemand van mijn broers en zussen wist meer door wie het nou was gemaakt, onze grootmoeder of de mòeder van die grootmoeder. We kunnen het niet meer vragen.

Ik vier drie (haha!) mijlpalen tegelijk!
4000 blogjes
5000 artikelen
en vandaag 5 jaar geblogd!

Sterretjes geborduurd.

De ontwerpen van Gerda Bentgsson zijn wereldberoemd geworden. Mede door haar boeken kreeg het Deense handwerkgilde ‘Haandarbejdets Fremme’ ook buiten Denemarken grote bekendheid en populariteit. Haar ontwerpen werden geliefd omdat ze zo natuurgetrouw zijn. Ze had eerst botanica gestudeerd en een complete botanische bibliotheek aangelegd. Voordat ze haar kruissteek-ontwerpen maakte, had ze elke plant eerst grondig bestudeerd, gedroogd, nagetekend en dàn pas omgezet in een borduurpatroon. Hier heb ik eerder over haar werkwijze en planten-patronen geblogd.

Veel boeken van deze geliefde ontwerpster heb ik al in mijn shop gehad. Voor nummer TW5001 wilde ik een bijzonder boek en dat is Gerda Bengtsson’s Book of Danish Stitchery. Dit geeft een overzicht van veel van haar werk. Een mooi boek!

Voor nummer TW5000 wilde ik iets bijzonders en dat is deze oude schoolkaart.
Hij is van mijn tante geweest. Zij was handwerklerares, en gecommitteerde in een examencommissie op een middelbare school. Zij hield enorm veel van handwerken en heeft die handwerkliefde op mij overgedragen. Ik heb mooie herinneringen aan haar aanwijzingen toen ik nog jong was. Ik herinner me dat ik een ingewikkeld alfabet met gotische letters aan het borduren was (toen was ik nog best jong) en dat zij op bezoek kwam en aandachtig toekeek. Eerst kwam er een compliment en daarna kwam er een aanwijzing hoe ik het alfabet zou kunnen afwerken met siersteken. Dat was voor mij destijds helemaal nieuw en ik zag er wel een beetje tegenop om de vertrouwde kruissteek los te laten maar ik ben blij dat ik haar aanwijzingen opvolgde. Haar vriendelijke aanmodiging hielp me vooruit.

Later begreep ik dat ze een goede kijk op de didaktiek had. Ze vond het jammer dat ze zelf geen kinderen had, maar ze hielp andere kinderen door een mooie ‘didaktiek van het handwerken’ te schrijven. Dat was in de zestiger jaren, de tijd dat er van alles gebeurde op handwerkgebied. M’n tante zocht naar manieren om het oude handwerkonderwijs niet helemaal op te geven, maar om wel aan te sluiten bij de veranderde tijd.

Deze schoolplaat kreeg ik van haar. Een jaar of vijftien geleden had hij een ereplaatsje bij mij op zolder. Ik had een kamer helemaal leeggeruimd om er een handwerktentoonstelling in te houden. Mijn tante was de eregast en mocht het lint doorknippen. M’n handwerkvriendin kwam ook en zei: “Zal ik de krant een seintje geven?” Ze vonden het leuk. Die krant durfde ik nog niet. Maar ik ben wèl verder gegaan! En inmiddels durf ik véél meer dan toen!
Ik durf al 4000 stukjes over handwerk te schrijven en die ook nog op internet te publiceren.
Ik durf al 5000 handwerk-gerelateerde artikelen in m’n shop aan te prijzen.
En nu durf ik ook deze mooie oude schoolkaart los te laten. Ik heb hem gekoesterd, maar nu is hij nummer TW5000.

5000 artikelen in mijn shop geplaatst!

Vijf jaar geleden begonnen.
Vijfduizend dingen door m’n handen laten gaan.
Vijfduizend keer een foto en een beschrijving en een prijs en een link.

Veel hè?
En het eind is nog lang niet in zicht.

Hier zie je het merklapje op een andere blogfoto, voordat ik er wat aan knutselde.

Wat is de kracht van een borduurwerk?
Van alles.
Een borduurwerk straalt iets uit. Het ‘leeft’ meer dan een ingelijst plaatje.
Er zitten herinneringen aan. Aan de persoon die het heeft gemaakt (met veel geduld en met heel veel steekjes). Of aan een gebeurtenis of een periode.
Borduren is expressie. Een borduurwerk hoeft niet persé ‘natuurgetrouw’ te zijn. Een artistiek geometrisch borduurwerk is ook interessant.
Een borduurwerk verlevendigt je huis.
Maar je kunt een borduurwerk ook hergebruiken en op die manier genieten van het ‘hand’werk wat iemand anders deed.
Een borduurwerk is het mooist met een bijpassende lijst. Zoals op deze collage is te zien.
Maar je kunt borduurwerken ook loshalen uit de lijst en ze een mooie passepartout geven en ze opnieuw inlijsten. Daardoor kunnen ze groter worden, en nog meer uitstraling krijgen. Ik ken iemand die dat doet, ze koopt bij mij af en toe een schilderij en laat ze dan opnieuw inlijsten. Sommige borduurwerken zijn dat nog wel waard.

Wat is de kracht van een borduurwerk?
Op mijn shop weet ik het antwoord wel: ze maken m’n handeltje aantrekkelijk. Als ik alleen maar boeken had, was het veel saaier toch?
Het is leuk om af en toe te laten zien wat er allemaal gemaakt is in het verleden.
Véél!
Deze borduurwerken staan allemaal nog in m’n shop. Een andere keer laat ik zien wat er inmiddels allemaal verkocht is, maar nu niet. Het is welletjes zo!

Spelen met handwerkjes! Al 4000 blogjes!

Vorige week passeerde ik de mijlpaal van dat mooie ronde getal, en ging ik zelf ook eens wat terugscrollen. Ik was eigenlijk wel een beetje onder de indruk van dat enorme aantal blogjes wat nu al op mijn website staat. Ze zijn per maand geordend en ik krijg soms reacties dat mensen een tijdlang oude blogjes lezen. Sommigen kijken eens in de week en lezen dan terug wat ik in die week heb geschreven en anderen amuseren zich gewoon een tijdje met een ontdekkingstocht langs al die foto’s. En ja, het is best wel veel!

Ik hield ervan om soms een handwerkje mee te nemen als ik ergens naar toe ging. Vooral het Openluchtmuseum is een goede plek om een handwerkje mooi tot z’n recht te laten komen. Zoals dit geborduurde oost-Europese kleedje tegen een lemen muur en een oude deur. Zo’n muur heb ik thuis niet en als ik dan zo’n oud boerderijtje zie dan ben ik blij dat ik wat in m’n rugzak heb. Deze foto is van een half jaar geleden en ik zie nu dat ik er zelfs aan had gedacht om een touwtje mee te nemen. Hoe langer ik blogde, hoe meer ik met een foto-oog naar de omgeving keek en er soms op anticipeerde om wat mee te nemen.

Een mooie reactie die ik eens kreeg was: “Het regent en het is somber maar dat deert me niks want ik zit nu al uren op jou blog te lezen!”
Ik ben blij dat er belangstelling is voor m’n foto’s en verhalen.
Er is nog veel meer moois om te laten zien maar 4000 blogjes was toch nog wel even een terugblik-blogje waard.

Soms kwam ik zomaar een leuk handwerk tegen, bijvoorbeeld op vakantie. Dan vond ik het leuk om daar een foto van op m’n blog te plaatsen, want ik blogde elke dag en het liefst over iets over waar ik net op dat moment mee bezig was en wilde laten zien. Bij thuiskomst waren er dan weer andere dingen en bleef dat handwerk soms liggen. En ook bij andere gelegenheden gebeurde het wel dat ik wèl over iets blogde, maar het handwerk nog niet in m’n shop plaatste. Ik heb nu wat oude handwerken opgezocht en die alsnog in m’n shop geplaatst.

En soms kreeg ik een mailtje met een vraag naar aanleiding van een oud blogje van wel een paar jaar geleden. “Ik heb dat en dat op je blog gezien, wil je dat ook verkopen?” Vooral als er herkenning was zoals “dat had mijn oma vroeger ook” is de aarzeling om zoiets te vragen niet zo groot, want er zijn vaak goede herinneringen verbonden aan zo’n handwerk. Dus misschien had vroeger iemand bijvoorbeeld zo’n wandkleed van kip en hanen boven de commode hangen. En misschien vind die persoon het leuk om een soortgelijk wandkleed nu weer in m’n shop te vinden.

Als iemand al eerder iets gezien heeft op m’n blog wat nog niet te koop staat, vraag er gerust om!

De Kluut heeft een opvallend zwart-wit verenkleed, lange poten en een opgewipte snavel. Daarmee zeeft hij door het slik om kleine slakjes, wormpjes en garnaaltjes te vinden. Een mooie vogel! En Nederland heeft nog veel meer mooie vogels: eksters, uilen, groenlingen, zwaluwen, reigers, ijsvogels, spechten, kiekendieven, kwikstaarten, kraaien, vinken, eksters, boomklevers en putters. In allerlei weergaven zijn vogels mooi om te zien: op een foto, geschilderd, of geborduurd. En ook op postzegels. Een paar jaar geleden werden deze postzegels uitgegeven en die gebruik ik nu al een tijdje. Vijf postzegels (een half velletje) voor een bestelling die tussen 350 gram en 2 kilo weegt, en vier postzegels voor een bestelling met een gewicht onder de 350 gram. De porto is best hoog en een kleine compensatie is dan als er mooie postzegels op je pakketje zitten.

Dus ik probeer voor iedereen zoveel mogelijk mooie postzegels te plakken,
maar van de meeste mooie borduurwerken heb ik er maar één te koop, zoals deze fraaie Kluut!
Deze mooi geborduurde vogel (TW4999) plaats ik in m’n shop en mocht iemand hem bestellen, dan plak ik zorgvuldig-achtergehouden kluut-postzegels op de envelop. Gewoon omdat het zo geinig is dat dat kàn!

Aan het middelste tijdschrift heb ik zelf zulke goede herinneringen! Voor mij was het ook zo’n ‘O ja’-moment toen ik dat tijdschrift weer vond. Gelijk even doorbladeren naar dat éne patroon wat ik destijds gebruikte om voor m’n nichtje een trui te breien. Ik wilde brèien, in die tijd, alsmaar breien! Ik zorgde ervoor dat ik altijd wat op de pennen had staan voor in de trein naar m’n werk. Mooie herinneringen, altijd een breiwerk in m’n tas.

Daarom kan ik goed begrijpen dat anderen ook gericht op zoek zijn naar dat éne tijdschrift van vroeger waar een patroon in stond wat zijzelf of hun moeder gebruikten. Ik kreeg vaak mailtjes met toelichtingen waarom dat ene patroon belangrijk was, en soms was er een dankbaar mailtje als ze een bepaald tijdschrift in m’n shop hadden gevonden. Dat maakte het leuk om met die oude tijdschriften bezig te zijn. In het begin dacht ik wel eens dat ik een beetje raar was om met die oude tijdschriften bezig te gaan, maar dat hoef ik nu niet meer te denken. Wèl probeer ik me te beperken en niet allerlei onbekende tijdschriften in m’n shop te plaatsen. Maar wel dus deze tijdschriften van Margriet. Want hoe groter de oplage was van een bepaald tijdschrift, hoe meer vrouwen er herinneringen aan hebben.
Wat ik trouwens wel apart  vind is dat ik deze Breishowen van Margriet nog niet eerder was tegengekomen. Dan zullen ze dus toch wel vaak weggegooid zijn vroeger, waarschijnlijk omdat ze geen stevige voorkant hadden en dus eerder verfrommeld raakten.

En nu is mijn shop dus ook een soort Margriet Show geworden! Het doet me plezier dat ik zo vaak reacties kreeg van mensen dat ze het leuk vonden om m’n shop door te scrollen. Nu dus deze drie er ook nog even bij!

Oude dingen weer opnieuw gebruiken.
Handwerkboeken opzoeken en te koop aanbieden.
Foto’s maken van oude en nieuwe spulletjes.
Dat heb ik al (bijna) vijf jaar gedaan!
En nu zeg ik: “Love you” voor al jullie belangstelling!
Deze week maak ik een serie blogjes waarin ik wat aan het terugblikken en toelichten ben.

Dit rag-hart heb ik wel eens laten zien op m’n blog en kwam ik weer tegen toen ik laatst de schuur opruimde. In de zomer had ik het wel eens aan de schutting hangen dus vandaar dat het in de schuur terecht kwam. Kan ik er iemand blij mee maken? De laatste tijd heb ik vaak pakketjes verstuurd en nu dacht ik: als iemand het leuk vindt dan sluit ik graag dit hart bij bij een bestelling die tòch al als pakketje moet worden verzonden.

En boeken zoeken bij een bepaald handwerk: dat vond ik ook altijd leuk om te doen. Ik heb een prima-passend boek gevonden bij dit lappen-hart: Beautiful ragwork. Het geeft nog veel meer toepassingen van knopen met resten stof, want dat hoeft heus niet alleen met speciale tapijtwol. Dit boek laat zien welke leuke dingen je kunt maken van oude resten stof.

Nogmaals: Love you! voor al jullie belangstelling! Zonder jullie was er niks aan om hiermee bezig te zijn!

Rode merklapjes stonden de afgelopen jaren volop in de belangstelling van vele handwerksters. Ze zijn heel divers, ze zijn inspirerend om na te maken, en ze zijn leuk om te verzamelen. Op de lapjes werd geoefend met letters en randjes en soms werd de datum en de plaatsnaam ook geborduurd en soms werd die weggelaten. Soms werd de eigennaam geborduurd en soms mocht dat niet (‘dat was ijdel’), en soms de naam van de school.
Op het merklapje op deze foto alleen randjes en grote letters. Misschien werd het meisje ziek en kon ze het lapje niet afmaken. Leuk voor iemands verzameling? Of om het zelf af te maken, waarom ook niet?

Ik ben zelf op zoek naar een merklapje waarop de plaatsnaam “Aalten” is geborduurd. Heeft iemand een tip?
Ik heb een leuk ideetje voor volgend jaar.

Ik had geen gastenboek op m’n blog. Maar ik kreeg wèl heel veel lieve en aardige en spontane reacties!
Met elke reactie was ik blij! Heel hartelijk dank voor al jullie aanmoedigingen en positieve waarderingen!
Een greep uit de reacties die ik ontving:

Beste Margriet,
deze morgen ontving ik het bestelde boekje met de post. Het voldoet helemaal aan mijn verwachtingen. 
Hartelijk dank voor de snelle en onberispelijke service.

Het boekje is aangekomen, ben er erg mee in mijn sas.

Mooie foto Margriet, ook van mij de complimenten voor deze geslaagde foto!

Goedemorgen Margriet,
Prachtig die oude boekjes en zo waardevol. Op zoek naar oude handwerkboekjes kwam ik op je website terecht.

Dank je wel voor je mooie verhalen op tweedehandswerk.

Hoi Margriet, het is binnen hoor . Dank je voor de snelle afhandeling. Vr groet

viavia hoorde ik van uw website , waar ik al heel veel mooie dingen heb gezien ; zowel wat handwerken betreft ,alsook de foto's .

Zal ik dan toch maar volgend jaar een gastenboek doen? Het is toch wel leuk om zoveel mooie reacties te lezen. Ze zitten nu allemaal verstopt in oude mailtjes en het was even zoeken. Misschien was mijn gedachte wel dat het nog èchter was als die reacties spontaan kwamen, zonder dat ik erom vroeg.
Ik vond het bijzonder! Nogmaals bedankt voor al die positieve mailtjes!

We leven niet meer in een ‘maatschappelijke consensus’. En ook niet meer onder de heerschappij van één gemeenschappelijke mode of ideaal of mening over wat mooi is. Onze maatschappij is uiteengevallen in subculturen. En daarin gaan we eclectisch om met het verleden. Dat betekent dat we naar believen feiten en fragmenten uit de geschiedenis opdiepen die ons in het heden goed van pas komen. Ook in de mode. Daarbij past ook dat er òveral onderzoek naar wordt gedaan. Als we iets interessant vinden, dan zijn er altijd wel mensen of musea die grondig onderzoek doen of een tentoonstelling organiseren over een bepaald onderwerp en daar is dan ook veel belangstelling voor.
Opvallend bij deze interesse voor historische onderwerpen is de keuze voor een zekere kleinschaligheid. We hebben voorkeur voor het regionale, voor details uit de cultuurgeschiedenis, voor een benadering die we kunnen begrijpen.

Deze gedachte wordt verwoord in de inleiding van het boek Kashmir sjaals (en ik maakte er een begrijpelijke samenvatting van). Dit boek werd uitgegeven naar aanleiding van een tentoonstelling hierover in 1987. Het Haagse museum speelde daarbij in op de sterke onderstromen in de culturele atmosferen. Daarmee wordt bedoeld dat er aandacht was voor de confrontatie tussen Europa en ‘het Oosten’. De dingen staan niet op zichzelf, maar ze staan in een context. Ook de prachtige Kashmir sjaals die in Europa werden geïmporteerd en later nagemaakt, zijn niet los te zien van de ontwikkelingen in de handel in vroeger tijden.

Deze inleiding helpt mij om een gedachte te verwoorden die ik met mijn handwerkboeken ook al een tijdje hebt. Eerst vond ik alles gewoon ‘leuk’ of ‘mooi’ maar hoe langer ik met al die boeken bezig ben, hoe interessanter ik het vind om de dingen in een context te zien. Daarbij realiseer ik me dat ‘de geschiedenis’ bepaald niet altijd ‘leuk’ was. We kunnen wel bewondering hebben voor de mooie dingen die ze vroeger maakten, maar de maatschappelijke druk en de beperkingen van de omstandigheden waarin dat vroeger werd gemaakt zijn heus niet altijd zo gezellig geweest.

En nog een andere gedachte: sommige boeken zijn leuk genoeg om op mijn blog even in de aandacht te plaatsen. Maar dat kon en kan niet bij ìeder boek. Ik loop toch al een beetje vol met al die blogjes….
En ook: bij sommige boeken plaatste ik een paar foto’s van pagina’s van het betreffende boek in m’n shop. Zoals bij dit boek: om een indruk te geven van hoe interessant die geschiedenis is. Lees zelf maar!

Nog een boek over kantklossen, een boek over macramé, een boek over vilt, een boek over borduren, een boek over breien, een boek over haken, een boek over quilten: Het gáát maar door!
Deze twaalf boeken plaatste ik in m’n shop; voor elk wat wils.
Ook een paar boeken voor de geschiedenis-liefhebber: Stickereien aus dem 19 und 20 Jahrhundert. Dat is een interessant overzicht van de typisch Duitse borduurwerken die in deze eeuwen zijn gemaakt. Het boek A Stitch in Time en De Kadans van de Getouwen zijn eveneens interessante boeken. Over Victorian and Edwardian Needlecraft en over Heren en Knechten en de Nederlandse Textiel. Ze waren in de geschiedenis-maand blijven liggen. Het waren boeken waar ik wel een apart blogje over wilde maken, maar time goes on.
Twee boeken over kantklossen: Traditional Bedfordshire Lace en de Techniek van het kantklossen.
Een boek over macramé: Eigentijds macramé. Met een nogal stomme voorkant (daar wou ik ook nog wel eens een blogje over schrijven, over sommige stomme voorkanten van boeken). De achterkant van dit boek is veel leuker, met een foto van een gemacrameed horlogebandje.
Een boek over vilt: Vilten vriendjes. Ziet er heel aantrekkelijk uit. Zelf maken met de naaldvilttechniek.
Een boek over borduren: Kruissteekpatronen. Dit zijn leuke kleine en aantrekkelijke patroontjes en ik heb de inhoudsopgave helemaal overgetypt. Als hìer niet bijstaat wat je zoekt….
Een boek over breien: Chalet-sokken. Nota bene een boekje uit 1974. We kunnen niet allemaal in een berghut wonen, maar we kunnen onszelf wèl dat comfortabele huiselijke gevoel geven wat bij zo’n berghut hoort. Van dit soort oude boekjes zou ik er wel meer willen hebben!
Een boek over haken: Gezellig haakwerk. Soms zijn die oude haakboekjes een beetje verfrommeld, maar deze helemaal niet! Dit soort boekjes waren het afgelopen jaar heel populair.
Een boek over quilten: Cherished quilts. From baby-quilts to highschool graduation-quilts. Mooi uitgevoerd boek.
En een boek over werken met textiel: hierin korte kennismakingen met technieken zoals bandweven, batikken, zeefdrukken en stipwerk en zo.

Het laatst toegevoegde boek heeft nummertje 4990. Nog tien en dan ben ik bij de 5000 artikelen!

Jip en Janneke zijn zò herkenbaar voor veel mensen! Voor opgroeiende jongens en meisjes, en ook voor hun ouders.
Ook wij hebben vroeger de boekjes voorgelezen en als ik dan zulke borduurwerken tegenkom dan voel ik gelijk iets ‘eigens’.
Ik gebruikte voor mijn blog een keer een foto van deze geborduurde Jip en Janneke toen we naar de diploma-uitreiking van onze zoon gingen. Dat was heel kort na de promotie van onze dochter. “Onze Jip en Janneke zijn allebei klaar met studeren!” juichte ik op m’n blog. Ik vond het leuk om op mijn blog telkens mijn persoonlijke verhalen aan de handwerkfoto’s te koppelen.

Soms kwam ik een borduurwerk tegen wat ik mooi vond en kocht. En later kwam ik dan het patroon tegen.
En soms was het andersom: dan was een patroon al heel lang ‘bekend’, bijvoorbeeld omdat het voorop een tijdschrift stond, en dan kwam ik later een borduurwerk tegen wat iemand had gemaakt.
In beide gevallen vond ik het leuk om de combinatie te kunnen maken.
Bij Jip en Janneke was het zo dat ik eerst de borduurwerken vond en nu pas de patronen. Ze hebben in de Libelle gestaan. Het patroon is niet meer dan een pagina uit dat tijdschrift, maar dat is vast genoeg voor iemand die ze ook wil borduren. Voor iemands èigen ‘Jip en Janneke’!

De mooie borduurwerken plaats ik ook in m’n shop. Hoef je ze alleen maar op te hangen (en dan ben je ook klaar!)