Wanneer en waar precies zijn de eerste tapijten werden gemaakt? Waren het de oude Egyptenaren, de Chinezen of de Maya’s? Geweven tapijten waren zachter dan dierenhuiden en de eerste vloerbedekkingen zullen waarschijnlijk nog geen artistieke pretentie hebben gehad, maar later groeide de kunst van het tapijten maken uit tot het maken van Perzische tapijten van uitzonderlijke schoonheid. De complexiteit van het weven, de fijnzinnigheid van de ontwerpen en de immer boeiende patronen zorgen ervoor dat tapijten tot de meest geliefde 
objecten uit het Oosten behoren. De rijke historie van de geschiedenis van de het Perzische tapijt wordt beschreven in een boek, wat ik vandaag maar even meenam toen ik op bezoek ging bij m’n moeder. “Wat heb je nou weer bij je?” vroeg ze, waardoor ik me begon te realiseren dat ik misschien wel vaker onverwachte dingen bij me heb. “Alleen maar een boek” zei ik, dat wil ik hier even fotograferen in een passende omgeving. En toen ik dat deed zag ik dat één van de hoofdstukken uit dit boek ook zo heet: “een passende omgeving”.
Tapijten hebben mijns inziens nog een andere eigenschap: je gaat er van houden! Als je lang tegen een bepaald vloerkleed hebt aangekeken, dan hoort het bij het huis en zit het in je geheugen gegrift. Ik hou van m’n moeder, maar ik hou ook van haar spullen. Gewoon mooi. Ik heb er al zoveel jaren tegenaan gekeken en vind het altijd weer fijn om in m’n ouderlijk huis even rond te kijken. Gelukkig staat alles nog zoals het altijd al stond. Maar af en toe wil ze toch wel eens wat veranderen en daarom had ze gevraagd of ik kwam helpen om wat boeken op te ruimen. En dat schoot vandaag totáál niet op! We haalden een boekenplank leeg, bekeken alle boeken, gingen erover praten, en daarna zette ik alles weer terug zoals het stond en gingen we thee drinken. Het zal wel een keer moeten gebeuren, maar ik hoop dat alles nog even kan blijven staan zoals het staat.
En ligt.
Wil je reageren?