Boeken (en een schellekoord) over textiel en kleding
Mode heeft iets fascinerends en in elk geval iets meeslepends. Elke nieuwe mode sleept mensen mee om de ‘voorgeschreven’ kleding te dragen. Maar waar komen al die modes vandaan? Daar is al veel studie naar verricht. Ik vond een gedegen studie in het boek “Seeing through clothes” waarin de auteur in een baanbrekend onderzoek aantoont dat onze modes vooral worden beïnvloed door de kunst! De wijze waarop kunstenaars het menselijk lichaam en de aankleding daarvan weergeven, beïnvloedt in hoge mate hoe dat wordt nagevolgd door de mode-ontwerpers en de ‘massa’. Ook een Duits boek (Angezogen Ausgezogen) is een studie naar het fenomeen van de kleding (of het ontbreken daarvan).
Ook in onze eigen taal zijn natuurlijk interessante boeken verschenen over de ontwikkelingen in de mode. In 1992 gaf het Nederlands Textielmuseum een hele leuke serie boeken uit “Kijk op kleding”. Het zijn vijf educatieve boekjes, die op treffende wijze de ontwikkelingen binnen de context van de tijd plaatsen. Erg interessant!
(deze boekjes zijn bij mijn weten nergens anders nog tweedehands te koop)
Over de collage met geborduurde kledingstijlen: deze afbeeldingen komen van een schellekoord wat in 1965 door mijn grootmoeder is gemaakt!
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
4 gedachten over “Boeken (en een schellekoord) over textiel en kleding”
Wat leuk dat dit borduurwerk van je grootmoeder bewaard is gebleven.
En vooral dat het eronder is geborduurd “grootmoeder 1965”.
Het merklapje wat mijn moeder ooit maakte voor de opleiding tot coupeuse is verdwenen.
De beschuldigende vinger werd naar ons spelende kinderen geheven……
Ik hoop nog steeds dat het toch ooit tevoorschijn komt.
O wat jammer dat het merklapje van je moeder weg is. Ik kan me voorstellen dat elk merklapje wat je nu ziet een herinnering is aan dat je dat lapje graag weer wilt hebben. Is het echt weg uit de familie? Dat zou wel jammer zijn.
En het staat waarschijnlijk ook niet meer ergens op een foto, anders kon je het namaken.
Misschien toch een idee om eens te proberen wat na te maken, van wat nog in je herinnering is. Dat geeft ergens toch ook een gevoel van die spijt te kunnen afsluiten. Patronen en voorbeelden zijn er nu in overvloed. Het is maar een idee hoor!
Ja Margriet, daar heb ik al eens aan gedacht.
Ik herinner me een terra-kleurige stof, vrij grof weefsel…bijna jute.
En verschillende randen, zelfs Hongaarse randen.
Niet alleen kruissteek maar ook stiksteek en ik dacht spansteek.
Maar stilletjes hoop ik dat het op zolder nog ergens uit een doos komt als we daar ooit eens gaan opruimen.
Dan heb ik dat lapje wat door mijn moeders handen is gegaan…voelt net even anders.
Ja Ine, dat is ook zo. En ik denk dat nog veel meer vrouwen-van-nu met weemoed terugdenken aan de lapjes en werkstukken van onze moeders. Vroeger werd er wel eens te makkelijk wat weggedaan maar nu zien we er meer-weer de waarde van in.
Wie weet vind je toch nog wat terug! En anders: een Hongaarse rand namaken is ook wel erg leuk!