Kwetsbare boeken of tijdschriften kregen altijd een extra bescherming van cellofaan wanneer ik ze op de post deed. Toen het een tijdje geleden lang en veel regende, kreeg ik een reactie van iemand die een oude Ariadne had besteld. “Ik vreesde dat m’n Ariadne net zo drijfnat zou zijn als de kletsnatte en verscheurde verpakking”, schreef ze. “Kennelijk had de postbode de envelop in een plas laten vallen want hij was helemaal nat. Maar toen ik de envelop verder openscheurde, zag ik dat de Ariadne niet nat was geworden, doordat er een extra bescherming om zat.”
Dus dat ging gelukkig goed. Het gaat niet altijd zo dramatisch (hoewel ik meer meldingen kreeg van natte post en ik zelf ook een drijfnatte rouwkaart ontving, wat ik niet echt prettig vond). Maar ik wordt er wel door bevestigd dat het goed is om door te blijven gaan met soms een extra stukje cellofaan.
Alleen zijn de rollen die ik altijd kocht allang op. En bijkopen kan al maandenlang niet meer. Mijn oplossing is dat ik nu plastik insteekhoezen gebruik. Dat staat iets minder professioneel, maar is wel heel functioneel. En ik denk dat niemand er meer van opkijkt dat we het gewoon doen met wat we hebben.
Trouwens, dat dacht ik ook bij het oude tafelkleed van vroeger thuis. Toen ik de oude eettafel meenam, wilde ik dat plastik kleed er ook gelijk bij. Ik moet het nog eens navragen bij m’n zus maar het zou best veertig jaar oud kunnen zijn. Ik vind het wel weer gezellig staan!
Wil je reageren?