Boeken over manden van riet en pitriet

M’n hele leven ben ik al dol op manden. M’n moeder had een mandje op de teakhouten wandkast staan. Dat was denk ik van rotan. Ik volgde met m’n ogen de sierlijke vormen en toen zal de basis voor m’n mandjes-liefde wel gelegd zijn. Later kreeg ik een mandje van m’n oma, wat zij had meegenomen uit Ghana. Voor mij was het een wereldwondertje: dat ze dàt kunnen maken! Ik heb het mandje altijd bewaard. Toen het huis van m’n schoonmoeder moest worden opgeruimd nam ik haar stofdoekenmandje mee. Later kocht ik er nog vijf, want als je eenmaal van de vorm van stofdoekenmandjes gaat houden, dan wel je er nog meer. Als iemand mandjes wegdeed, dan zei ik: “Geef maar hier!”. En op rommelmarkten moet ik altijd even snuffelen tussen de mandjes. Ik was het er dan nooit mee eens dat die daar zomaar voor een habbekrats lagen (en na afloop van de dag in de container verdwenen). Als je toch eens ziet hoe mooi die zijn gemaakt! Maar ja, daar wordt niet altijd naar gekeken.

Maar wèl als je een boekje over mandjes opendoet: Mandewerk! Dan zie je wel hoe mooi dat echte oude handwerk is, wat overal op de wereld beoefend wordt, en ook in ons land. Zonder manden kon je toch geen huishouden hebben? Ook de andere boekjes over de verwerking van Pitriet en touw (en nog wat raffia, want anders kwam de foto niet vol) laten zien hoe belangrijk en sierlijk deze materialen zijn geweest in onze huizen vroeger.

Mandjes maken is óók ‘handwerk’ (alleen dan niet met stof). Deze boeken nu in m’n aanbiedingen-hoek, en met 50 % korting zijn ze dus nu halve prijs.