In een klein schuurtje, afkomstig uit de Achterhoek, staan twee weefgetouwen opgesteld, waarmee keuterboertjes vroeger wat konden bijverdienen. Ze konden van de landbouw alleen niet rondkomen en daarom bewerkten en weefden ze vlas voor de kooplui in de buurt. Nu worden deze weefgetouwen gebruikt om er kleurige doeken op te weven, bestemd voor de verkoop in de museumwinkel. We kochten er één toen we een paar dagen geleden onze trouwdag vierden met een dagje uit. Het leek me wel een toepasselijk kado voor onszelf: een onverslijtbare droogdoek!. En deze doek gebruik ik vanmorgen als ondergrond voor wat weefboeken. En ook om te laten zien hoe mooi die doek is natuurlijk….
Weven met een naald was een paar duizend jaar geleden een vorm van borduren op hoog niveau. De techniek werd vooral in Scandinavië, Turkije en de Balkanstaten populair. Daar wordt het ook op decoratieve wandkleden toegepast. Het boek Weven met naald en draad is geschreven nadat de auteur vele jaren voorbeelden van deze speciale vorm van weven in musea heeft bestudeerd. Daarna schreef ze deze praktische werkwijze om het na te kunnen doen.
Het boek Weef met plezier behoeft geen aanbeveling. Het is één van de meest bekende boeken uit de Ariadne-handwerkboekenreeks. Een degelijk standaardwerk. En ook het boekje Eenvoudig weven is een bekende klassieker.
Een weefbreinaald is een slim instrument om het weven op weer een hele andere manier te beoefenen. Misschien heeft iemand nog zo’n handige naald en is ze op zoek naar de bijbehorende handleiding voor het gebruik van weefbreinaalden.
De grote weefnaald op de foto is niet hetzelfde als een weefbreinaald; ik plaats hem los in m’n shop.
En het is deze week mooi weer om buiten te zijn met stof en verf, als je daarvan 
houdt. Bij mij gaat het helaas niet: zojuist werd vlak in de buurt begonnen met de tiende verbouwing in dit seizoen. Iedereen laat maar grote machines komen alsof het normaal is om daarmee de hele zomer te vullen. Misschien dat juist daarom die oude technieken mij zo aanspreken: met apparaten en middelen die de menselijke maat niet al te zeer overstijgen mooie dingen maken.
De schrijfster van het boekje Knoop en Kleur deed onderzoek naar de oude Plangi & Tritiek-techniek in Azië. Ze laat in dit boekje zien hoe je decoratieve stoffen kunt verven door ze eerst te knopen, te binden, te vouwen of te naaien. Verwant hieraan is de bekende Tie & Dye techniek die in het boekje Plooien Binden Verven wordt beschreven.
Margriet, ik kocht ook een mooie droogdoek van Knitted.
Linnen met een gebreide punt.Ik breng hem mee als ik het boek ophaal. Fijne dag,Niesje.
Het zijn fijne doeken hè? Ik wil de jouwe met een gebreide punt graag zien!
Jij ook fijne dag!
Hallo Margriet, waar is dat museumwinkeltje? Ik weef ook en vindt dit wel erg leuk!
Groetjes, Margreet
Hallo Margreet, de musuemwinkel en ook het kleine huisje waarin de weefgetouwen staan opgesteld staan in het Openluchtmuseum in Arnhem. Daar was ik een week geleden geweest en dat levert een stroom aan blogjes op, aan de hand van foto’s die ik daar maakte.
Deze geweven doeken gemaakt door mensen die wat verder van de arbeidsmarkt af staan. Zij krijgen een weef-opleiding. Bij een vorig bezoek zag ik hen aan het werk. Heel bijzonder om te zien hoe zo’n oud ambacht opnieuw wordt beoefend en doorgegeven.