Er ging een tas met boeken mee op vakantie, en een tas met oude kranten en een tas met handwerk. Allemaal vanuit de gedachte dat ik daar ‘zeeën van tijd’ voor zou hebben. Veel te optimistisch ingeschat natuurlijk! De werkelijkheid was dat we de èchte zee wilden zien en daar de meeste ’tijd’ doorbrachten. En dat ik liever èchte besjes wilde zien, in plaats van ze te borduren. Er kwam alleen een breiwerkje uit m’n tas en de borduurwerkjes bleven grotendeels liggen. Deze boekenleggers had ik ook mee, in verschillende staten van gereedheid. Ongeveer 25 jaar geleden maakte dochterlief er een paar, nadat ze de eerste beginselen van het kruissteek-borduren goed had geleerd. Nu kon ze verder met borduren op aida-ondergrond en om haar daarin te stimuleren liet ik haar boekenleggers maken. Zo’n klein projectje gaf veel voldoening, en het waren ideale cadeautjes voor oma’s en tantes.
Het zakje met nog een paar stukjes band erin kwam ik weer tegen en nam ik mee op vakantie. Ook nu zijn het weer ideale cadeautjes, niet meer voor oma’s maar misschien wel voor vriendinnen. Als je dit band nog nooit hebt gezien, is het misschien leuk om hier eens kennis van te nemen. Het is verkrijgbaar in verschillende breedtes en kleurranden en een klein motiefje borduurt heerlijk weg. Alleen niet op vakantie….
Ik ben de vakantiespullen aan het opruimen en dit zakje leg ik onder de salontafel. Dat komt binnenkort wel weer aan de beurt als ik zin heb in een klein tussendoor-borduurwerkje.