Boeket droogbloemen van Mies Bloch

Deze week stuurde ik het geborduurde schilderij met afbeelding van een boeket droogbloemen naar iemand op. Voordat ik dat deed maakte ik nog gebruik van de gelegenheid om daar twee velletjes uit oude Margriet-tijdschriften op te leggen. Want ik herinnerde me mijn voornemen om zoveel mogelijk van deze afbeeldingen te laten zien op mijn blog. Nu dus de droogbloemen! Het patroon van deze droogbloemen behoort tot de meest gebruikte patronen van de Mies-Bloch-produkties.

De linker afbeelding is wel vaker bewaard door handwerkende vrouwen. Op de foto hierboven zie je dat er een tekst onder staat. Die neem ik hier over, want dit is dan een soort archief-blogje, vanwege de culturele waarde van dit bekende ontwerp.

’t Is al jaren geleden, dat Mies Bloch dit droogbloemenboeket voor Margriet samenstelde. Trouwe lezeressen zullen zich dat nog wel herinneren. Het boeket staat er echter nog heel fleurig bij, zoals je mag verwachten van droogbloemen en een handwerk in kruisjes. Daarom brengen we dit telpatroon op veler verzoek na al die tijd nòg eens. De ondergrond is een warmrood of terrakleurig handwerklinnen, dat ongeveer 11 draadjes per cm. heeft. Bloemen en bloempot, waarvan elk steekje over drie draadjes gebordurud is, meten ongeveer 65 bij 78 cm. Dat is vrij groot, maar heeft als voordeel dat het borduren weinig van de ogen vergt. Wie een kleiner en fijner handwerk wil, kan het boeket over twee draadjes borduren. De afmeting van het geborduurde gedeelte wordt dan ongeveer 43 bij 53 cm. Een telpatroon hoeft nu eens nìet besteld te worden, dat zit in deze Margriet!” (dat is het telpatroon wat ik op de onderste foto laat zien.)

Vermoedelijk is dan de rechter pagina de afbeelding die vele jaren eerder was gepubliceerd. Er staat helaas geen jaartal op, maar er staat wel informatie op de achterkant. Ook die neem ik over. “Alle benodigde materialen voor het borduurwerk ‘Droogboeket’ zijn compleet als Handwerkpakket, voorzien van ons uittelpatroon. Dit is in tal van handwerkzaken of op de handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land verkrijgbaar tegen een bedrag van f 27,95.”

Die ‘handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land’ waren vermoedelijk de V&D’s, die in de zestiger en zeventiger jaren goed uitgerust waren met vooral borduurbenodigdheden, waar Cécile Dreesmann zich voor had ingezet.
Dit handwerkpakket was dus volop verkrijgbaar, en heel veel vrouwen hebben deze droogbloemen geborduurd. De dochter van Mies Bloch vertelde enige jaren geleden tegen mij dat ze eens met haar moeder wandelde. Het was avond, en de meeste gordijnen waren open. In veel huizen konden ze vanaf de straat de geborduurde droogbloemen zien hangen. “Ik heb heel Nederland aan het borduren gekregen”, zei Mies. Bijzonder dat haar dochter dit aan mij doorgaf.

De telpatronen van zoveel typisch Hollandse tafereeltjes zijn ook erg populair onder Japanners, en het schilderij met de bruine ondergrond mocht ik deze week opsturen naar iemand met een Japanse naam. Maar ook stuur ik af en toe een patroon op naar Nederlandse borduursters die de charme van dit ontwerp zien. Toch heb je ook goede kans dat je nog eens zo’n geborduurd schilderij tegenkomt in een tweedehands verkoop, want er zijn er vroeger héél veel van gemaakt.

Nog even terug naar de twee velletjes met rode en oranje ondergrond. Valt je hier iets aan op?