We draaiden gisteravond tegen half tien de snelweg op en dat was een ‘wow’moment: de volle maan die net boven de horizon is gekomen! Prachtig om te zien. Mijn man volgt nog steeds een cursus Boekrestauratie in het westen van het land, en vaak kan ik met hem meerijden. Dan zet hij me af bij m’n familie en kan ik een paar uur spelen met m’n nichtjes en neefje. De oudste meisjes zijn overal in geïnteresseerd. Ik heb eens tegen ze gezegd dat ik elke keer als ik kom, iets van handwerk bij me heb, en daar houden ze me aan. De eerste keren gingen ze gewoon in m’n tas snuffelen en dat mocht ook en dan kwam er altijd wel wat uit wat ik hun wilde laten zien. Meestal neem ik iets mee waar ik zelf net mee bezig ben, en dit keer was dat streekdracht. M’n vloer ligt deze week bezaaid met streekdrachtboeken, en daartussen lag ook een boekje speciaal voor kinderen, en dat had ik meegenomen.
Terwijl wij naar huis reden en genoten van het schouwspel van de opklimmende maan, praatten m’n man en ik bij over de avond en vertelde ik hoe leuk het weer was, met die nichtjes. “Ik heb het hele boekje voorgelezen, zei ik, en toen ik stiekem een stukje wilde overslaan (omdat ik dacht dat ze het te uitgebreid vonden), werd ik gelijk gecorrigeerd. “Ze wilden àlles weten”.
Ik had ook een stapeltje kaarten meegenomen, met afbeeldingen van poppen in streekdracht. Overigens heet het boekje Klederdracht, wat vroeger de gangbare benaming was. Tegenwoordig is de naam meer verschoven naar Streekdracht. De meisjes hielden tijdens het voorlezen die kaarten in handen, en toen het boekje uit was namen we alle kaarten samen door, en praatten over de karakteristieke kenmerken van de dracht, en waar die vroeger werd gedragen.
Het viel mij op dat de meisjes zo geïnteresseerd waren! Het verhaal uit het boekje was ook leuk, over een meisje wat op het schoolfeest graag verkleed wil komen in oud Hollandse kleding, want haar klasgenoten hadden ook hun eigen dracht maar die kwamen uit verre landen. Haar vader had een goed idee: we gaan op bezoek bij tante Lijsje in Marken! En die tante nam haar mee naar het museum en vertelde van alles. Na dat bezoek had die tante nog wat prachtige kleding die ze van zolder ging halen en die kreeg ze en zo was ze de ster op het schoolfeest.
En nu was ik dus als tante dat verhaal aan het voorlezen en merkte ik dat ze het heel interessant vonden. Die kaarten hielpen natuurlijk ook. Juist doordat het poppenkaarten zijn, sprak het extra aan. De zon en ook de maan zijn allang ondergegaan over de rijke tradities van klederdracht en steekdracht, maar er is in aandacht voor ons kledingverleden wèl weer een opleving te zien. En dan is het extra leuk om te merken dat de jongere generatie het best wel leuk vindt, om iets te weten van hoe de mensen er vroeger uitzagen.
En dan rijd je zo in de avondschemering over de snelweg, en kijk je uit over het rustige land, en kun je je een beetje voorstellen hoe de mensen daar vroeger woonden, en elke dag gekleed gingen in de dracht die bij hun streek hoorde.