Borduren = spelen

Het meeste werk van zo’n klein borduurwerkje is: een lapje, een patroontje en een paar kleurtjes bij elkaar zoeken. Als je dat gedaan hebt, en alle drie variabelen passen bij elkaar, dan is het borduren zelf niet veel werk meer. Toch kwam ik er vorige week niet aan toe, toen ik een paar dagen weg was. Teveel andere leuke dingen. De drie ingrediënten boekje/lapje/draadjes zaten nog in een tasje maar gister besloot ik het sterretje alsnog te borduren.

Nu nog een foto, en dat is ook vaak even tijd nemen om keuzes te maken. Aan de ene kant is het: een paar dingen bij elkaar pakken die er nèt toevallig liggen. Zoals de grote bladeren van de vingerplant, die in mijn gekregen bos bloemen zitten. Aan de andere kant is het ook weer even puzzelen en nadenken: hoe komt de compositie het beste tot z’n recht? Met de punten van de bladeren bòven of ònder het borduurwerkje?

Het borduurwerkje komt uit het boekje Speelse motiefjes in kruissteek en die titel geeft het goed weer: borduren (en foto’s maken) = spelen!