Een boekje wat eigenlijk geen boekje is omdat het geen losse bladzijden heeft, maar in elkaar wordt gevouwen, heet een Leporello.
Deze leporello met oude borduurpatronen in rood en blauw kocht ik een paar jaar geleden bij Afke, en deze is nog steeds bij haar te koop. Een leuk hebbedingetje, en ook heel handig om op reis te nemen als je iets bij je wilt hebben wat weinig ruimte inneemt en toch veel keuze biedt.
Ik nam het een keer mee op een bootreis. Moest wel oppassen dat het niet in het water waaide, maar het is toch weer veilig teruggekomen.
Nu wilde ik het patroontje van de achterkant eens maken, want dat zat al heel lang in m’n hoofd. Ik wilde de kleuren zo dicht mogelijk benaderen en vond een mooi restje blauw, waarmee ik kon borduren op lichtblauwe ondergrond. Maar nadat ik daarmee begonnen was, sloeg de twijfel toe: zou ik wel genoeg borduurgaren hebben? Ik besloot om dan eerst maar alle plusjes te borduren, en daarna te beoordelen of ik nog genoeg had voor de ruitjes en daarna pas de rand te maken. Eventueel kon ik voor de rand dan nog een ander kleurtje blauw zoeken. Telkens als ik aan een nieuw stuk begon maakte ik de afweging: ik waag het erop!
En nu is het borduurwerkje (al een tijdje) af en heb ik ongeveer één metertje garen over. Nèt uitgekomen dus. Dat geeft voldoening!
Nu heb ik er een boekomslag van gemaakt.
En er staan nog veel meer leuke patroontjes in deze leporello, dus ik neem hem vast nog eens mee.
Wat een leuk idee om er een boekomslag van te maken! En wat heb je het slim aangepakt, om te zien of je zou uitkomen met je garen. Ik begrijp dat je nog meer gaat maken, mooie patroontjes zo te zien.
Bedankt voor je reactie. Ja, een boekomslag wordt denk ik nu m’n favoriete toepassing van een borduurwerkje. Op die manier kun je er vaak tegenaankijken.