Borduurwerk Postkoets

De postkoets komt aan bij ’t Gulden Paert. Ondènkbaar dat daar een briefje hangt met ‘gesloten’! De paarden moeten rusten of misschien ververst als de koets nog verder moet rijden. De reizigers vinden na een lange reis onderdak in de herberg. De koetsier en de andere mensen krijgen te eten. De gastvrouw loopt al naar buiten om de mensen van de postkoets te verwelkomen. En de kinderen van het dorp en hun hondjes rennen naar voren om een glimp op te vangen van de deftig gekleede dames en heren.

Zo ging het eind 19e eeuw. Het tafereel werd vastgelegd in borduursteken door de bekende Mies Bloch.
In 2020 kijken we er met dubbele vervreemding naar. Ten eerste was dit tafereel al ouderwets, op het moment dat dit patroon in de zestiger jaren werd gepubliceerd. En ten tweede leven is nu alles nòg meer anders. Nu moeten reizigers maar zien hoe ze het redden, want de horeca is nog dicht. En dan die mooie kleding: ondènkbaar dat je daar een mondkapje bij zou dragen.

Beide afbeeldingen van dit postkoets-tafereel zijn bewaard door borduursters die ze vroeger uit tijdschrift Margriet haalden. Misschien hebben ze dit ook geborduurd, of misschien waren ze dat alleen maar van plan. De verschillen zijn interessant: de één knipte alleen het plaatje uit en de ander bewaarde de beide pagina’s in hun geheel. Al dit soort knipsels die ik in de afgelopen jaren tegenkwam heb ik bewaard en de komende tijd laat ik die zien. Ze voegen extra informatie toe aan dezelfde patronen die ook later zijn gepubliceerd in het Mies Bloch Kruissteekboek.
Sinds enkele jaren bied ik de patronen uit dit boek ook los te koop aan, en ook het patroon van de Postkoets staat in m’n shop.