Tijdens de eerste twee koude weken van april borduurde ik dit vogeltje. Gisteravond maakte ik het laatste stukje van de brede rand. En nu ligt het hier vanmorgen op het Perzische kleedje wat vroeger van m’n moeder was en nu van mij is. Vroeger stonden hier op haar verjaardag de gebaksschoteltjes op en kwamen we allemaal op bezoek in het ouderlijk huis.
Het beeld van de moedervogel die haar kleine vogelkindjes beschermt spreekt me wel aan. Buiten is het koud, maar onder moeders vleugels is het warm en veilig. Zo kijk ik ook – met dankbaarheid – terug op al die jaren dat mijn moeder ons warmte en veiligheid bood. Ook toen we groot genoeg waren en zelf konden vliegen.