“Borduurwerken van mijn oma”

Af en toe krijg ik per mail de vraag of ik ook borduurwerken inkoop. Heel vaak gaat het dan om borduurwerken die van iemands moeder of oma zijn geweest. Vanmorgen wilde ik een mailtje beantwoorden wat ik kreeg: “Ik heb een viertal borduurwerken van mijn oma. Heeft u advies over wat ik daarmee zou kunnen doen? Het is voor mij niet belangrijk om er geld voor te krijgen. Mijn oma had talent en ik zou leuk vinden als iemand geniet van de kunst die ze heeft gemaakt.”

In mijn antwoord laat ik dan altijd doorklinken dat ik het heel erg waardeer als iemand een goede bestemming zoekt voor die borduurwerken, en dat er daarbij aan mij is gedacht. En ik laat daarbij vaak merken dat ik het ook helemaal begrijp, want ik ben zelf ook al eens door het proces gegaan van het opruimen van het ouderlijk huis en het helpen opruimen van het huis van m’n oma. Dus ik weet uit ervaring hoe je je verbonden kunt voelen met de spullen en handwerken van de vorige generaties, en hoe graag je dan wilt dat iets een goede nieuwe bestemming krijgt.

Maar nadat ik dat gezegd heb, stel ik dan de vraag in mijn antwoord-mailtje: “Maar of ìk die goede bestemming moet zijn…..?” En dan zeg ik dat ik toch liever niet inga op het aanbod dat ik die borduurwerken misschien zou overnemen. Daar zijn verschillende redenen voor, maar daar gaat het nu niet om.

Waar het wèl om gaat, is iets wat ik dan nu eens in een blogje onder woorden wil brengen. En dat is dat ik telkens als antwoord geef: Probeer in de familiekring iemand te vinden die zo’n borduurwerk wil hebben. Vaak heeft de familie al eerder laten weten dat ze ‘geen interesse hebben’ voor die borduurwerkjes, vóórdat er zo’n mailtje aan mij wordt geschreven. En zéker in een periode waarin er een heel huis moet worden opgeruimd, is het best begrijpelijk dat zonen en dochters niet nòg meer mee kunnen nemen. Dus dan wordt er wel eens ‘nee’ gezegd wanneer er gevraagd wordt wie de borduurwerken wil.

En nu is mijn punt als volgt: Probeer dan eens wat wijder te vragen. Bij neven of nichten. Bij kennissen van de moeder of de oma. Is er niet iemand die een mooi aandenken wil? Of als in eerste instantie niemand die borduurwerken wil: zet ze een tijdje weg, en vraag het over een paar maanden nog eens. Wie weet krijg je dan wèl als reactie: “O, wat fijn dat dat borduurwerk er nog is! Altijd als ik op bezoek kwam, dan hing dat daar. Ja, dat zou ik best graag nu een tijdje in m’n eigen huis willen hangen.”

Als illustratie voor dit blogje koos ik een geborduurd schilderij wat mijn schoonmoeder tientallen jaren in haar huis had hangen. Het hing daar àltijd. Niemand wou het destijds, dus ik nam het mee. Het hing bij mijn schoonouders niet op een goed plekje, vond ik, en daarom vond ik het vroeger niet zo mooi uitkomen. En dan denk je al gauw dat het borduurwerk zèlf ook niet zo mooi is. Maar nu, na al die jaren en midden in de planten-trend, kijk ik er weer met frisse ogen tegenaan en ben ik blij dat het niet is weggegaan.

Degene die het mailtje schreef zei: “Het is voor mij niet belangrijk om er geld voor te krijgen.” Vaak speelt dat bij andere mailtjes die ik krijg wèl een rol. Men denkt dan dat het allemaal wel makkelijk verkoopt maar zo simpel is dat niet. En er zit ook veel werk in het inpakken en versturen, en er zijn kosten voor de post en zo. Dus bij die borduurwerken zit niet zoveel verdienste. Des te meer is er wat voor te zeggen om die borduurwerken gewoon in de familie te houden! De waarde zit hem ècht niet in die tien of twintig euro. De waarde zit in de herinnering!

Ik denk dat ik nu – na dit blogje – tòch eens bij mijn eigen familie ga vragen of zij dit borduurwerk van tante Dien misschien willen hebben. Het ìs er nog! En als je het op een goed plekje hangt, is het best een mooi borduurwerk!

De titel van het mailtje wat ik kreeg was: “Borduurwerken van mijn oma”. Die aanhef heb ik overgenomen voor dit blogje. Wie weet googelt er nog eens iemand op, en krijgt ze dit hele verhaal te lezen! Advies is dus: probeer ze in de familie of in de kennissenkring aan te bieden!

3 gedachten over ““Borduurwerken van mijn oma””

  1. Ik ben bezig om dit borduurwerk te maken maar het patroon is erg onduidelijk.
    Is er misschien nog een patroon beschikbaar?

  2. Die is zó mooi, die plantenserie van Permin. Weet niet hoeveel motieven/pakketten er van zijn geweest, maar in elk geval meerdere. Permin had in die tijd (eind jaren 70-begin 80) sowieso mooie plantenontwerpen. En omdat de pakketten toen (net als nu) niet goedkoop waren, ik niet kiezen kon (wilde ze allemaal en dat kon ik als scholier niet betalen), heb ik geen gemaakt. Wel later losse afgemaakte borduursels gevonden, waar ik dan erg blij mee ben. Nu nog bedenken wat ik er mee ga doen: lijstjes maken of toch opnaaien.

  3. Dank je wel voor je advies, Margriet! Ik denk dat we daar echt wat aan hebben als we oude borduurwerken in de familie hebben. Het is de herinnering die deze borduurwerken zo speciaal maakt.

Laat een antwoord achter aan Hennie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.