Borduurwerkje Hümmel

In een periode dat ik wel eens wat moest verzinnen met m’n kinderen om een vrije middag in te vullen, nam ik ze eens mee naar een groot bos. Ik had een bolletje groene wol en een paar stompe naalden meegenomen. Grote bomen, lopen op koninklijke bosgrond, goudgele blaadjes die naar beneden dwarrelen: ik wilde dat ze er oog voor kregen en net zo enthousiast werden als ik. “Zullen we een slinger maken?” vroeg ik en gaf ze naald en drie meter garen. En daarmee gingen we rijgen. We regen honderden blaadjes aan elkaar en toen gingen we dansen. We vliegerden met onze slingers achter ons aan en deden tikkertje en verstoppertje en het was een gouden middag. Diep verscholen in de kroondomeinen voelden we ons de koning te rijk met onze slingers en toen gingen we weer terug naar huis en waren we weer gewone mensen. De slingers hingen een tijdje aan het plafond en toen we daar genoeg van hadden legde ik ze bovenop een kast.

En je begrijpt: een slinger met zoveel goede herinneringen….. Die lag daar dus wel een tijdje. Maar nu: tijd om ze weg te doen! Zie je de gaatjes in sommige blaadjes nog? Al die jaren scheurden die gaatjes niet uit. Geweldig idee dus: slingers rijgen van bladeren. Ik zou het zo weer willen doen!

(Het patroon van het borduurwerkje van Hümmel heeft in een oud borduurblad gestaan en het kant-en-klare schilderijtje is bij mij te koop.)