Tijdens een open dag kon ik een keer (lang geleden) rondlopen in de tuin bij een landgoed. Dat had nogal veel indruk op me gemaakt. Een paar dagen geleden moest (mocht!) ik op datzelfde landgoed de oprijlaan oprijden om iemand op te halen. En als extraatje kreeg ik nog een keer een rondleiding. “Ik ben hier als eens eerder geweest hoor!” zei ik nog. En het viel me op dat ik bij elke bocht nog precies wist wat er daarna komen ging. Wat verrassend om te merken dat je bij zo’n eerste bezoek alles gelijk zo in je opneemt. Op het laatst wist ik: En nou komt ook nog de hoge Sequoia-boom. Ja, die stond er nog! Ik liep er gelijk op af, want ik hou van Sequoia’s. Ze zijn indrukwekkend en hoog en mooi!
Er lagen nog wat kegels op het hoge gras onder de boom en daar nam ik wat van mee. Deze zomer vond ik ook wat kegels die nog helemaal dicht waren, bij een andere boom. Die zijn nog steeds niet open gegaan en dat zal dus ook wel niet meer gebeuren. Maar die dichte kegels vind ik ook mooi.
En hoe vinden jullie m’n borduurwerkje worden? Het wordt een dicht op elkaar geborduurd symmetrisch figuur en ik vind het leuk om telkens tijdens het borduren de symmetrie te bewaren. Dat helpt trouwens ook om te controleren of het wel goed gaat. Toen ik deze foto nam, zag ik dat er één steekje ontbreekt. Zien jullie waar?
7 gedachten over “Borduurwerkje met sequoia-kegels”
Rechts onderin mis in een steekje 😉
Klopt!
Na vijf minuten al gezien!
Ik zie er ook eentje…
Het “bolletje” boven: in het verlengde van de 3 open kruisjes rechts.
In de andere bolletjes zijn het overal 2 kruisjes…daar maar 1.
Bolletje zeg ik…het lijken ook wel een soort dennenappeltjes.
Oh wat goed gezien! Die had ik zelf nog niet gezien!
Wat handig is dit zeg, zo’n grondige controle van bloglezeressen voordat ik weer verder ga borduren!
Bedankt!
Ik moest goed kijken maar ik denk: bij de bovenste kegel de middelste streep rechts. Snap je het nog?
Haha, ik had niet gezien dat er al reacties waren. Nu ga ik controleren of ik het goed had.
Ja, je had het goed!
Ook wel grappig dat je soms zelf niet ziet wanneer je met een borduurwerk bezig bent, dat er een steekje ontbreekt. Pas als je een foto neemt, zie je het.