Dat heeft vast niemand: een berg houtsnippers die al een week in de kamer liggen te drogen. “Wanneer ruim je dat nou eens op?” vraagt mijn echtgenoot elke dag. “Nog even, zeg ik, ze zijn bijna droog.” “Wat wil je er dan mee?” is me ook al eens gevraagd. “Nou, het is vast een perfecte achtergrond voor m’n borduurwerkjes.”
En inderdaad: ik ben er helemaal tevreden mee. Houtsnippers van onze eigen boom! Het zijn beukeboom-houtsnippers. Ik veegde gauw een hele lading in een doos, toen onze boom vorige week werd gekapt. “Daar kan ik vast nog wel iets mee.”
Ik heb drie toepasselijke schilderijtjes bij elkaar gezocht. Het eerste: een herfstboeket in kruissteekjes, heel mooi geborduurd. Een prachtig schilderijtje!
Het tweede: eveneens prachtig, nu geborduurd in platsteek.
En het laatste: in tapisserie. Heel geschikt om uit het lijstje te halen en te verwerken in een tas.
De andere twee schilderijtjes zijn juist mooi om zo te laten, want ze zijn goed ingelijst.
Dat is handig: mijn gegevens blijven staan. Ik vond het lastig steeds mijn naam e.d. te moeten invullen als ik een bericht wilde sturen. Dat weerhield me ervan om vaak te reageren.
Oh ja, dat herken ik! We willen soms wel reageren, maar als het te omslachtig wordt dan wordt de drempel net weer te hoog. Maar nu: welkom om heel vaak te reageren! Ik geniet van je reacties!
En voor anderen die dit ook lezen: ik ken Mieke omdat er van ons allebei vorig jaar een quilt werd gepubliceerd in het tijdschrift Quiltnieuws. Onze quilts (met een verhaal) stonden naast elkaar. En daarna nam Mieke contact met mij op. We hebben elkaar nog niet ontmoet, maar dat gaat vast nog een keer komen. Dit is dus een voorbeeld van de leuke contacten die je ‘via internet’ kunt krijgen! En waar we van genieten!
Als tas of kussen zou het niet misstaan, toch heeft dat laatste schilderij nou juist een heel apart lijstje…! 🙂
Over wat je schreef over het lijstje: Ja, dat is nou precies telkens wat ik óók denk. Die oude borduurwerkjes zijn heel leuk om los te halen uit het lijstje en voor iets anders te gebruiken. Maar als je dat dan overweegt, dan denk je weer: “Maar eigenlijk is het lijstje er best leuk bij! Zonde om het eraf te halen.”
Maar dat is natuurlijk voor de koper om te besluiten.
En wat ik hierboven over Mieke schreef, geldt ook voor jou, Laura! Ik geniet van je reacties.
Voor anderen: Laura is één van mijn eerste volgers van mijn blog en we hebben ook wel eens wat gemaild met elkaar en op grond daarvan voel je dan aan: we zouden elkaar best wel eens willen ontmoeten. Op één of andere dag komt dat er vast nog wel eens van!
Je bent wel erg creatief om alles op de foto te zetten. Maar…dat tulpenkussen is nog steeds mijn favoriet, weet je wel, die niet wordt verkocht… 🙁
Hoi Ineke, tja….. de beste manier om een eigen-gemaakt kussen te hebben is….. het zelf maken!
🙂
Zaagsel……om iets in te verpakken?
Of om ergens ín te “pakken”.
Ik vraag me af zou je het niet als vulling voor een speldenkussen kunnen gebruiken??
Ik zou het na moeten vragen, maar in mijn herinnering had mijn moeder een speldenkussen bij haar naaimachine gevuld met zaagsel. Daarvan bleven de spelden scherp.
Zou dat waar kunnen zijn?
Kun je dadelijk ook zakjes zaagsel in je shop zetten….want wij hebben er natuurlijk helemaal niet aan gedacht om dat op te vegen!
Hallo Ine, Je hebt m’n idee geraden! Ik ben helemaal verrast! Inderdaad was het mijn gedachte om met het zaagsel speldenkussens te vullen. Ik heb ook een sterke herinnering aan een speldenkussentje van m’n moeder (en ook nog één van m’n grootmoeder), die met zaagsel gevuld was. En ik was altijd van plan om dat nog eens zelf uit te proberen. Dit was m’n kans!
En zo leuk dat je het plan opperde om zakjes zaagsel in m’n shop te zetten! Dat idee had ik ook!
Maar het is wel lachen natuurlijk: zakjes záágsel verkopen! Hoe verzinnen we het?
Wordt vervolgd.
Vanmorgen met mijn moeder de boodschappen gedaan.
En inderdaad bij de naaimachine ligt nóg steeds dat oude zware speldenkussen.
Het is nogal groezelig geworden….maar ja wat wil je na zeker 40-50 jaren trouwe dienst.
Ook nu zit het vol met knopspelden, naalden (mét draad van het laatste klusje) en zelfs een veiligheidsspeld steekt erin 🙂
Altijd bewaren, zo’n oud speldenkussen! Ik vind ze pláátjes: die oude speldenkussens van hardwerkende-handwerkende moeders die zòveel diensten hebben verleend aan hun gezin. Die speldenkussens zijn prachtig!