Bouwsteentjes

De diepvries moest ontdooid want de deur was per ongeluk op een kiertje open blijven staan. Zo kwamen de ‘bouwsteentjes’ weer tevoorschijn, die ik drie jaar geleden had meegenomen. Ze waren voor m’n moeder, om een beetje aan te sterken. Mierzoet zijn ze, en ze vond ze dan ook niet lekker. Ik stopte ze in m’n eigen diepvries, om er nog eens een foto van te maken en daar lagen ze dus nu al een paar jaar in.

Gister kwam ik thuis met een stapeltje gebaksschoteltjes van m’n zus. Het was bij haar altijd de zoete inval en ze had altijd voor iedereen eigengebakken lekkere dingen (waar ze dan zo min mogelijk suiker in deed).  Ze was van plan om die schoteltjes nog even mee te nemen naar een vakantiehuisje, waar ze nog een paar weken gaat wonen. Maar ze gaf ze toch maar aan mij mee. Nadat we ze gister nog één keer hadden gebruikt.

Nu moet ik eigenlijk de meegenomen spullen opruimen, maar ik wil ook eerst wat achter de computer, want daar was ik gister niet aan toegekomen. Iemand had gevraagd of ik nog gebreide kleedjes had. Die zie je veel minder dan gehaakte kleedjes. Vroeger zijn er veel van die mooie kleedjes gemaakt. Ach, vroeger….. ik ben op de leeftijd dat het ‘vroeger’ me volop interesseert. Vooral het ‘vroeger’ van de familie. De tante die ik gister ontmoette vertelde nog wat over vroeger, en dat is zò verhelderend! Om onszelf (in het heden) beter te begrijpen, en ook om meer zicht te hebben op hoe we waren als kind. Heel waardevol, zulke ontmoetingen! Het zijn eigenlijk ook ‘bouwstenen’ om onszelf verder op te bouwen!

Na het ontdooien van de diepvries mochten de kleine gebakjes niet meer terug in het vriesvak. Dus nu ga ik een kopje koffie voor mezelf zetten, één zo’n suikerbommetje eten (de rest doe ik denk ik maar weg) en nog een beetje nadenken over gister en over vroeger. En daarna verder met m’n mail. Dan kan ik schrijven dat ik nog een mooi klein gebreid kleedje heb.