Breien in de trein

Vanmorgen ging ik eens met de trein naar m’n moeder. Kon ik weer even een paar pennetjes breien. “Wat is het waard?” kopten de kranten. Het ging over de topontmoeting tussen twee regeringsleiders. Wat zal er terecht komen van de goede bedoelingen en de vriendelijk gemaakte afspraken? Gaat een onderdrukt volk een betere toekomst tegemoet?

We blijven wensen en hopen en vertrouwen dat er voor vele onderdrukte en vervolgde mensen verlichting gaat komen. Ik vond m’n breiwerkje ineens zo oninteressant. Ik legde het neer en keek uit het raampje. Het was toch wel een historische gebeurtenis, die top. En dan staan die kerels daar elkaars handen te schudden, terwijl de camera’s klikken. Ik klikte ook maar eens. Mijmerend.

En daarna was het gemijmer en het gereis weer voorbij en volgde een drukke dag. Breiwerkje blijft gewoon liggen tot de volgende keer.