Breien met restjes handgesponnen schapenwol

De sneeuw is bijna weg: in m’n tuin is er nog net een klein stukje wit groot genoeg om m’n sjaal op te leggen. Zo’n lekkere stoere sjaal van handgesponnen schapewol. In m’n tienertijd breide ik m’n eigen truien van schapewol (de wol kreeg ik van m’n schoonmoeder, die zelf spinde), en de restjes bewaarde ik tientallen jaren. En toen kreeg ik vorig jaar zin om die restjes op te maken en er een sjaal van te breien. Ik breide tijdens een korte vakantie op Schiermonnikoog alle restjes aan elkaar. Het resultaat was wel mooi, maar eigenlijk veel te stijf om je nek. En dus wilde ik er nu liever een warm wollen dekentje van maken. Dan wil ik meerdere van deze brede banen aan elkaar zetten. Maar nu heb ik al meer dan een jaar echt nèrgens van die restjes schapewol gevonden. Ik had gedacht dat ik die allang ergens zou zijn tegengekomen. Zie je wel: bewaren is nog niet zo’n gek idee: als je iets zelf bewaart komt het altijd wel weer van pas en als je naar iets op zoek bent kom je het soms nergens meer tegen. M’n trui uit m’n tienertijd bewaarde ik ook al veertig jaar. Deze trui heb ik deze winter tevoorschijn gehaald en draag ik met dit koude weer elke dag. M’n lievelingstrui: blij dat ik hem bewaard heb! Niks fijner dan een eigengebreide trui van handgesponnen schapewol. In het linkerhoekje zie je een driehoekje van leer: dat had ik toen zelf bedacht en vond ik heel stoer.
Heeft iemand nog wat handgesponnen restjes wol? Liefst in deze kleuren. Dan kan ik verder met m’n wollen dekentje.