Broderie d’Art of gewoon goudkarton

Als tiener had ik een vakantiebaantje bij een fabriek die metallic karton maakte. Wat duurden de dagen lang om op dat kantoor te zitten en me niet thuis te voelen tussen al die rokende secretaressen. Ik was nog maar zestien en had geen trek in een sigaret maar ik had wel iets anders gevonden wat de lange werkdagen letterlijk glans gaf: de afval-container! Daar lagen grote stukken zilverkleurig en goudkleurig karton. Het waren afvalstroken in verschillende maten en daar mocht ik gerust wat uit meenemen. En de volgende dag weer. En de volgende dag ook weer.

Ik stopte al die stukken glanzend karton in m’n fietstas en thuis wist ik me er prima mee te vermaken. Ik ging het archief van mijn vader opnieuw inrichten, maakte met de perforator gaatjes en gebruikte de stukken karton als tabbladen. Ik amuseerde me prima en sindsdien heb ik altijd liefde voor metallic gehad.

Eergister was mijn lief zo lief om met mij naar de tentoonstelling Broderie d’Art in het Bussemakershuis in Borne te gaan. Daar was te zien hoe goudborduurwerk altijd al een rol heeft gespeeld in kleding en toebehoren bij ceremoniële en officiële gelegenheden. Al van voor de jaartelling werden van China tot Europa de verfijnde en specialistische technieken doorgegeven aan nieuwe generaties. En wereldwijd is goudborduurwerk een bewijs van de rang en stand van de bezitter.

Op dat laatste kan ik makkelijk een uitzondering maken: ik bezit geen goud om mijn man vandaag mee te feliciteren met zijn verjaardag, maar ik heb wat anders verzonnen. Ik ga op zoek naar wat resten van dat goudkarton wat ik altijd bewaarde en waar ik al vaak stukken van gebruikte. Ik ga er een cirkel van knippen, met de perforator een gaatje maken, koordje erdoor en dan mijn oorkonde aanbieden: gefeliciteerd!