Bruggen bouwen (4)

En na drie voorgaande blogjes kom ik dan nu bij een gedachte die ik ook graag nog wil verwoorden. We hadden gister een prachtige middag, waarop we konden genieten van het winterse en Hollandse landschap en op de vrije zaterdagmiddag tijd hadden om te fotograferen en te wandelen op historische plekken langs een rivier. Ik vind het mooi om jullie daar ook wat foto’s van te laten zien.
’s Avonds thuis las ik dat er een nieuwe hype is gekomen in handwerkland: De Anonieme Sjaal. Iemand had het idee om een sjaal te haken, hem netjes in te pakken en met een briefje erbij voor een vinder achter te laten. Ze maakte een facebook-pagina aan, en binnen twee dagen waren er 2000 leden van die facebook-pagina. Dat las ik gisteravond, en toen ik vanmorgen nog eens keek, waren het er al 4000! Maar het idee lijkt me niet erg praktisch. Ik las al een post van iemand die het ook had uitgeprobeerd: Sjaal gehaakt, pakje gemaakt, briefje erbij, ergens neerleggen en dan weglopen. Een tijdje later ging ze eens kijken of het pakje al was meegenomen. Ze vond het opengescheurde pakpapier in de struiken en de sjaal voor oud vuil weggegooid ernaast. Dat werkt dus niet, denk ik dan.

Toch is het succes van vierduizend leden binnen een paar dagen wel opmerkelijk. Mensen zijn erg enthousiast. Ze willen zo graag iets doen voor een ander. We willen graag bruggen bouwen! En daarbij onze haak- en brei-hobby gebruiken. Ik heb dat zelf ook. En daarom had ik een paar maanden geleden mijn tasjes-idee gelanceerd. Ik schreef er een gastblog over bij degene die het project van de gehaakte deken populair maakte. En ik diende het idee in bij het tijdschrift Flow. Ik had het idee allemaal goed omschreven en gefotografeerd en uitgewerkt. Maar vierduizend reacties in een paar dagen tijd? Nee, dat niet. Dat vind ik ook wel jammer. Is facebook in onze tijd de enige manier om op grote schaal initiatieven uit te werken?

Ik vind m´n gehaakte-tasjes idee nog steeds leuk en bruikbaar. Het idee is: haak een tasje van je  restjes. En geef het aan iemand die een bemoediging kan gebruiken. Of geef je restjes en een haaknaald aan iemand van wie je denkt dat ze graag zou willen leren haken, om daardoor uit een depressie of isolement te komen. Haken en breien is ontspannend, maar het geeft ook aansluiting bij een community-gevoel. En dat is waar veel mensen naar verlangen. Ik denk dat het nieuwe idee om zomaar ergens gratis sjaals neer te leggen op een parkeerplaats of een openbare plek toch niet zo goed werkt. En ik hoop dus dat mijn (eerdere) idee misschien nog wat wordt opgemerkt. Hier en hier en hier lees je er meer over.

Ter afsluiting nog even terug naar m’n eerste foto: een rode gehaakte sjaal. Hij is me dierbaar want ik haakte hem al lang geleden. En ik zou niet graag zien dat hij door iemand achteloos in de struiken wordt gegooid, die mijn goedbedoelde kado niet op prijs zou stellen. Ik denk dat als je een sjaal aan iemand kado wilt geven, dat je dat dan toch beter persoonlijk kan doen. En dat een gehaakt tasje misschien iets praktischer is dan een hele sjaal.
En dan het thema ‘bruggen bouwen’. Nederland is er altijd goed in geweest: we hebben prachtige bruggen over onze rivieren! En het is mooi dat we in onze tijd ook graag bruggen willen bouwen naar mensen die een opsteker kunnen gebruiken. Dus laten we dat vooral ook doen! Ik hoop dat mijn tasjes-idee daar nog wat aan kan bijdragen.