Burda was toonaangevend in het doorgeven van oude patronen aan nieuwe generaties. Er zaten wel ontwikkelingen in de patronen die doorgegeven werden. Soms veranderden de stekenpatronen in andere werkwijzen. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de vele haaktechnieken. Telkens probeerde men met andere werkwijzen die fijne, kantachtige effecten te verkrijgen. Het is nu soms verbazingwekkend hoe vindingrijk men daar vroeger in was. In het tijdschrift met de blauwe voorkant worden velerlei kleedjes en kantjes beschreven die gemaakt zijn in filethaakwerk, rondhaakwerk, roosterhaakwerk. Bij de roosterhaakmethode zijn de groepjes bladeren samen afgehaalde dubbele stokjes, die de meestal streng gestyleerde motieven vormen. En zo bleef er telkens wat te variëren!
Burda raadde de gebruikers van hun tijdschriften aan om vooral hoogwaardig kwaliteitsgaren te gebruiken. Dan worden de gehaakte en gebreide kleedjes haast onverwoestbaar en kunnen ze generaties lang mee. Het is leuk om echt oude mooie kleedjes tegen te komen, die soms via het tweedehands-circuit in een andere familie terechtkomen. Maar ik merk ook soms aan reacties dat handwerksters (die daar oog voor hebben) blij zijn met een kleedje uit de èigen familie (‘nog door mijn oma gemaakt’).
Voor nieuwe haaksters en breisters van onze generatie plaats ik deze mooie Burda’s in m’n shop. Het zijn de móóiere tijdschriften van vroeger, met patronen die nu weer gebruikt kunnen worden.
En in volgend blogje nog wat over de ‘geschiedenis’ van het kunstbreien.
Als u die rode burda heb in het Nederlands zou u mij dan een mail kunnen sturen
Dank je
Ik heb weer een Nederlands exemplaar en mail je daarover!