Ceintuurweefsels van de Wayuu Indianen

Weefsters in Nederland (en daarbuiten) kennen vast de naam van Mirja Wark, de gedreven kunsthandweefster uit Finsterwolde. Zij woonde enkele jaren in andere landen waar rijke weefculturen nog steeds in stand werden gehouden en verdiepte zich daarin. Tijdens haar reizen verzamelde ze weefsels en ander handwerk en begon een overzicht te maken van patronen, technieken, kleuren en materialen. Begin jaren negentig woonde ze in Venezuela en genoot daar de gastvrijheid van de Indianen uit de Gualjira, het noordwestelijke gebied van Venezuela en Colombia. Ze werd allereerst gefascineerd door de mooie kleuren, patronen en ook de complexe technieken van de weefsels van deze Indianen. Hoe meer ze zich erin verdiepte, hoe groter haar waardering werd voor de kennis die deze mensen in vele generaties hebben opgebouwd. Maar ook drong het door dat deze mensen langzaam maar zeker die kennis aan het verliezen zijn. De kleedgewoonten veranderen en de moderne tijd beïnvloed het levensritme in negatieve zin. De tijd waarin handwerk traditiegetrouw zo’n grote plaats had, is aan het verdwijnen. Ze wilde een contributie maken aan het behoud van deze specifieke traditie, of in ieder geval een document maken waarin de technieken zijn vastgelegd. En zo kwam ze op het idee om een boek te maken, waarin al die technieken beschreven konden worden. De prachtige foto’s maken het mede tot een waardevol document.

Een paar weken geleden ‘vond’ ik dit boek en was er stil van. Sommige boeken ràken me, en dit boek ook. Dus ik besloot er een apart blogje over te schrijven. Bovenstaande informatie haalde ik van de website van Mirja, Golden Haand, (van harte aanbevolen om daar ook eens een kijkje op te nemen!), maar hoorde ik ook van haarzelf.  Begin dit jaar ontmoette ik haar op de handwerkbeurs in Zwolle, waar ze onvermoeibaar bezig was om nieuw handwerksters enthousiast te maken voor het rijke ambacht van het weven. En vooral het culturele weven! Weven is cultuur! En het is verrijkend om kennis te nemen van wat er in andere culturen werd en wordt gemaakt, met de middelen die zìj hebben.

De Si’ira is de naam van de versierde gordel, die als lendendoek door mannen wordt gedragen. De rechtopstaande getouwen waarop dat gebeurt zijn weliswaar eenvoudig, maar de textieltechnieken waarmee de gordel wordt geweven zijn hoogontwikkeld. Met eindeloos geduld worden ketting en inslag gemanipuleerd om zo de kleurige en boeiende en evenwichtige ontwerpen te kunnen maken.

Het regende keihard, toen ik dit boek ergens in het land was tegengekomen. We wilden gaan wandelen, maar besloten onze auto langs de rivier te parkeren en te blijven zitten totdat het droog was. En zo zat ik in het midden van het land een uur lang verdiept in dit boek te lezen. Ik ben er blij mee dat ik dit mooie boek in m’n shop kan plaatsen (op net zo’n regenachtige dag). En het is met veel waardering voor Mirja Wark, die dit grote werk heeft gedaan om het prachtige handwerk van een groep Indianen onder de aandacht te brengen van een groter publiek. En daarmee heeft zij nòg iets bijzonders gedaan: zij heeft deze mensen zèlf ook hun gevoel van eigenwaarde gegeven. Wat zij maakten, mag door de wereld gezien worden.