Op een tropisch warme dag ging ik weer naar de tandarts. De assistente pakte een knijptang en kneep alle brackets van m’n tanden. Daarna plaatste ze een soort binnenbeugel, zodat de met moeite bereikte goede stand van m’n gebit nu behouden blijft.
Na afloop van de behandeling stonden alle assistenten van de kliniek mij bij de balie op te wachten en keken mij lachend aan. Ze wilden graag dat ik ook lachte! Zodat ze m’n gebit-zonder-toegevoegd-ijzer konden zien. Dat was een mooi moment!
En daarna ging ik met mijn lief naar de rivier. Het was zeer warm. In mijn tas had ik iets meegenomen om het moment te vieren. CHIPS!
Van die lekkere vieze foute chips, die zo heerlijk tussen je tanden gaan plakken. En die ik daarom ruim twee jaar niet had gegeten. Ik at de halve zak leeg en na afloop was ik er misselijk van. De warmte, de spanning, al die vette troep ……. Maar het was héérlijk! Nog nooit was chips zò lekker!
Het kleedje van Beiers bont maakte het af. Het kleedje is nieuw en ik plaats het in m’n shop. Voor de beleving van een top-picknick of misschien wat meer gewone picknicks. Omdat het heerlijk is om het soms ècht even bont te maken!
En ook al die elastieken in m’n mond zijn weg. Die waren altijd zo keurig om de brackets heen geslingerd. Een oude techniek toch eigenlijk…..