Dame aan het venster

In een oud fotomapje (dit keer uit 2017) kom ik een foto tegen die ik nooit gebruikte, en die ook eigenlijk wel een beetje raar is. Natuurlijk heb ik in de loop der jaren van alles uitgeprobeerd en soms maakte ik foto’s die ik bij nader inzien te gek vond. Bij deze foto weet ik het gelijk weer: we hadden zo’n enorm grote Ikea-roos, die tien jaar geleden bij veel mensen in de kamer hing. De onze moest maar eens weg, na al een paar jaar naar zolder te zijn verbannnen. Eerst nog eens kijken of ik er wat mee kan, dacht ik, en zo hing ik er een geborduurde Vermeer-dame voor.

Vanmorgen ben ik zelf ook een ‘dame aan het venster’, want de volle maan is bezig om aan de noord-west-kant van de hemel naar de horizon te zakken. En dat kan ik precies vanuit mijn keukenraam zien, dus het komende uur zorg ik dat ik in de keuken ben en dan kijk ik telkens even naar buiten. Gisteravond fietste ik door de maanverlichte stad terug na het bijwonen van een Bach-cantate, en toen stond die volle maan precies boven ons. Van de volle november-maan geniet ik altijd nog meer dan de andere maanden-maan, omdat ik het elk jaar zo bijzonder vind dat deze zo mooi zichtbaar is zowel aan het begin als aan het eind van de nacht.

Wat is er eigenlijk met die geborduurde dame gebeurd? Dat zou ik moeten opzoeken. Maar na m’n vorige blogje met een paar foto’s die ik niet gebruikte nadat ik ze had gemaakt, kreeg ik een reactie van een bloglezeres. Ze stuurde mij een foto van het tafelkleed wat zij destijds besteld had, en wat ze nu weer terugzag op die oude foto met perenmand. Dat vond ik natuurlijk leuk om te zien. Wie weet krijg ik nu ook wel een foto van dit borduurwerk, wat allang bij iemand anders terecht is gekomen.

En niet vergeten nog even uit het ‘venster’ te kijken hè? Zakkende maan na heldere nacht is mooi!