Een rugzak mee, wat spulletjes erin, en dan wandelen en kijken of je onderweg nog iets tegenkomt. Ook dit jaar vond ik dat heerlijk om te doen.
En dan na afloop van de wandeling: de foto’s uitzoeken, en de beste publiceren op m’n blog. Met wat tekst over wat mij bezighoudt en wat ik wil delen. Ook dat vind ik nog steeds fijn om te doen.
Maar dat hele gebeuren van foto’s maken en stukjes schrijven is natuurlijk alleen maar leuk omdat ik weet dat anderen mijn blogjes lezen en waarderen. Ook dit jaar kreeg ik heel hartelijke en warme reacties van bloglezeressen. Heel hartelijk dank daarvoor! Ik heb jullie reacties zeer op prijs gesteld (zònder kan ik eigenlijk niet). Ook al heb ik lang niet altijd terug-gereageerd: weet dat ik blij was met al jullie mooie reacties!
Op mijn blog is een kussentje het symbool geworden voor: even rust. Meestal liet ik op zondag een kussentje zien. Nu ook wel toepasselijk, aan het eind van het gekke en intensieve jaar.