Aan kleuren valt zo veel te ontdekken dat het mogelijk is je hele leven er aan te wijden. Er zijn verschillende kunstenaars, die dat deden.
Johannes Itten was een Zwitserse kunstschilder en docent, die vooral bekend is geworden vanwege zijn theoretisch werk in verband met het Bauhaus en vanwege zijn kleurenleer. Hij doceerde in de eerste helft van de vorige eeuw en had grote invloed. Hij onderscheidde zeven kleurcontrasten:
Het kleur-tegen-kleur contrast: alle zuivere verzadigde kleuren, rood-geel-blauw is het sterkst
Het licht-donker contrast: zwart-wit is het sterkst.
Het warm-koud contrast: rood-oranje tegen blauw-groen.
Het complementair contrast: rood-groen of geel-paars of oranje-blauw. Complementaire paren versterken de kleur het meest.
Het simultaan contrast: het verschijnsel dat een willekeurige kleur de complementaire kleur als het ware oproept. Zo neemt grijs binnen oranje schijnbaar een blauwe tint aan.
Het kwaliteitscontrast: verzadigd tegenover onverzadigd. Door menging met wit, zwart of grijs.
Het kwantiteitscontrast: veel van een kleur tegenover weinig van een andere kleur.
Het boek Kleurenleer is een verkorte uitgave – zonder de reprodukties van de schilderijen – van het boek ‘Kunst der Farbe’.
Een betere foto om dit boek (wat ook voor handwerkliefhebbers interessant kan zijn) aan te koppelen, kon ik niet bedenken. Vorige week waren we in het Drents Museum en daar zag ik deze beroemde Rietveldstoel. Kleur en contrast in optima forma!
Even een korte opmerking: de stoel is ontworpen door de van huis uit meubelmaker (en latere architect) Gerrit Rietveld en net als de schilder Piet Mondriaan lid van De Stijl. Daarom ook de overeenkomst in primaire kleuren.
Itten had andere ideeën over kleuren dan De Stijl. Hij was veel meer met de gevoelens bezig die kleuren oproepen.
Bedankt voor je deskundige en aanvullende reactie! Zeer gewaardeerd.