Eén van de mooiste winterbloeiers is de toverhazelaar. Met een overvloed van gele bloemen minstens weerstaat de struik een maand lang de winterkou en nu zelfs de vorst en sneeuw. De bloemblaadjes krullen op bij mist, regen of kou, om zich te beschermen, maar bevriezen niet. Zodra de zon schijnt zullen ze zich weer ontvouwen. De bloemen zitten heel dicht op de takken. 
Wij hadden er vroeger één in de tuin. “De Hamamelis bloeit!” riep m’n vader dan. En die vreugdevolle uitroep van vroeger echoot dan in m’n hoofd als ik er weer één zie. Ik ging een eindje fietsen, nadat het gesneeuwd had, en kwam deze compositie in wit-en-geel tegen. Mijn vreugdevolle uiting is nu om deze foto’s op mijn blog te laten zien.
Eén van de bekendste botanica die haar tekeningen omzette in kruissteekpatronen is Gerda Bengtsson. Ik heb juist weer een nieuwe (= oude) agenda met haar patronen voor m’n shop. Deze agenda van 1983 is een geliefd verzamelaars-object. De pagina van januari is geen toverhazelaar, maar past hier wel goed bij. Een plant om geen medelijden mee te hebben als de bloemen bedekt zijn onder een laag sneeuw: hij kan er tegen.
Wil je reageren?