De verbindende kracht van quilts

Heel indrukwekkend vond ik het om aan aantal van de quilts te zien die An Tichelaar in de Tweede Wereldoorlog gebruikte om de vele vluchtelingen in haar huis onder te laten slapen. Op de quiltroute langs 14 historische kerken in Noord Groningen ligt ook het Openluchtmuseum Het Hoogeland, en daar is een expositie over deze oude Mennonietenquilts. Het quiltfestival duurt slechts drie dagen (vandaag de laatste dag), maar deze expositie in Warffum duurt gelukkig nog tot september. Ik kan iedereen die hierin geïnteresseerd is van harte een bezoek aanraden. Ik had het boek gelezen en dan maakt het zien van deze quilts nog meer indruk. In het boek wordt het verhaal verteld van An Tichelaar, die als jonge predikantsvrouw in een klein dorpje steeds meer betrokken raakt bij het verzet. Ze krijgt vele vluchtelingen onder haar dak maar heeft niet voldoende middelen om hen ’s nachts warm te houden. Ze doet een beroep op een hulpfonds om dekens, maar tot haar verbazing krijgt ze quilts. Die zijn door Mennonieten in Canada gemaakt en een oproep om de nood in Europa te lenigen resulteert in een grote schenking van quilts. Daarbij zijn ook familie-quilts, wat nog meer indruk maakt. De ontberingen en verschrikkingen in de oorlog zijn enorm, en An stopt haar herinneringen net als de quilts later diep weg. Veel later worden die quilts in een kist gevonden door een andere vrouw, en zij zoekt contact. Hierdoor kan An eindelijk pas haar verhaal vertellen, en dat wordt ook verteld in het boek. Een andere verhaallijn in het boek is het verhaal van de vrouw die ze ontdekte. Zij werd ook diep getroffen door deze quilts en de christelijke naastenliefde. Het boek is eerst in het Engels verschenen, later ook in het Nederlands. Ik las het toen het net was uitgegeven en blogde er hier over. Nu kon ik een aantal van deze veel-gebruikte en veel-betekenende quilts zelf zien. Het raakte mij en bewoog mij ertoe om de volgende dag zelf ook een quilt te geven aan mensen die er weer anderen mee helpen.