De waslijn op Schiermonnikoog

Strokenquilt aan waslijn op Schiermonnikoog

Ik zou het allemaal willen beschrijven met een overvloedige woordenwaterval. Bijvoorbeeld: Op maandagmorgen parkeerden wij onze auto op de bovenste laag van de parkeergarage van Lauwersoog. Zo konden we vanaf de wegvarende boot de rode auto steeds kleiner zien worden. Aan de andere kant (van de boot en van de Waddenzee) zagen we de witte watertoren van Schiermonnikoog juist steeds groter worden. Bij helder weer zie je deze toren al vanaf het vasteland liggen en ook op het eiland zelf is het een ver boven alles uitstekend oriëntatie-punt. Het is niet dezelfde toren als de vuurtoren, maar voor ons heeft hij toch het effect van een baken: Dáár vlakbij ligt het gehuurde huisje. We wisten het allemaal nog precies van de vorige keer: vanaf de boot stap je zò op de bus en die brengt je binnen een kwartier naar het Karrepad. Elke buschauffeur daar weet wat het Karrepad is: een rustig weggetje tussen dorp en duinen in. En dáár zien we dan het huisje al liggen, met een stoere vikingnaam bovenop een duin. Heerlijke herkenning, en voor mij ook: “Gelukkig, de waslijn is er nog!” Ik hou van waslijnen bij vakantiehuisjes in de duinen. Want ik kan er zo heerlijk een meegenomen quilt aan ophangen. Dit keer nam ik er slechts één mee: mijn strokenquilt die ik deze zomer maakte van resten stof. Elke stof heeft z’n herinnering. Net als alles in het leven: elke ontmoeting, elke belevenis, elke vakantie. Voor mij is deze strokenquilt de eerste herinnering aan een fantastische midweek op Schiermonnikoog. Er komen er vast meer. Maar eerst even de was doen, die ik dan helaas niet meer op kan hangen aan zo’n mooi lijntje….

(PS Hier en hier liet ik deze quilt eerder al zien. Om deze links te plaatsen, moest ik zelf die blogjes ook even opzoeken en nalezen. Wat frappant dat ik toen schreef dat ik deze quilt vast had klaarliggen voor een hopelijk rustige vakantie. Daar had ik niet eens meer aan gedacht toen ik besloot deze quilt mee te nemen. En ja: hier was de rust die ik zocht!!)

4 gedachten over “De waslijn op Schiermonnikoog”

  1. Over waslijnen gesproken…dat is inderdaad leuk. In Friesland wordt er veel gebruik van gemaakt, indertijd ook door mij. De was waait vaak snel droog. Onze honden reageerden altijd op de was aan de lijn bij het wandelen, al die wapperende overalls boezemden hen ontzag in. Nu ik in Brabant woon zie ik het niet meer zo veel. Aardig is dan wel om te ontdekken dat er een mooi fotoboek is gemaakt over waslijnen, een verzameling van beelden van waslijnen uit heel de wereld. Bij detantevantjorven.blogspot.nl/2011/11/waslijntjesboek.html is er over verteld en de website tendedero.nl/en/clotheslines-the-binding-factor/ biedt de mogelijkheid het boek te bestellen. Ook kun je daar nog foto’s van waslijnen naar toe sturen en op uw website zijn heel wat te zien….

    1. Hallo Hilda, Wat leuk om over dat boek te lezen! Bedankt voor de twee links! Ik ga zeker nog wat doen met je tips; hartelijk dank!

  2. Jaloers op dat eiland.
    Daar wil ik ook eens een keer naartoe.

    waslijnen zijn inderdaad erg mooi (en ook rustgevend). als het waait, kan ik niet anders dan iets wassen, gewoon om het daarna zien te wapperen!

    1. Hallo Brigitte, Zou ik zeker doen, ook een keer naar dat eiland!
      Dat van dat rustgevend klopt. Ik hing die lappendeken telkens weer op aan het lijntje (ook al was hij allang gefotografeerd en ook droog). Maar het was zo’n mooi gezicht om vanuit het keukenraampje tijdens het eten koken naar te kijken. Wiegen en wapperen in de eiland-wind! Ja, ik zie jou daar ook nog wel eens naar toe gaan!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.