De storm van vandaag gaat bij de top tien van de zwaarste stormen sinds 1900 behoren.
’s Morgens vroeg viel het nog mee. Ik was gaan lopen naar het middelste gebouw op deze foto, in plaats van op de fiets wat ik meestal doe. Het gebouw grenst aan een park. In de ochtend ging de wind een aantal uren hevig tekeer. We hoorden meerdere zware klappen. Een grote boom van meer dan honderd jaar oud viel om.
In de gapende boomwond hing ik het sjaaltje wat ik vandaag droeg. Het is een aparte foto, maar ik had hem natuurlijk liever niet willen maken. Zo triest als bomen omwaaien. En vrachtauto’s. En gebouwen. En mensen. Zoveel schade, zoveel verdriet. Zelfs doden om te betreuren. Nu ben ik even aan het appen met m’n zus. Bij haar waaide de schutting om. Ze is er laconiek onder want dat is niks vergeleken met de schade en het leed elders. Over de hele wereld waait en laait het natuurgeweld. En nu hadden wij in Nederland deze zeer zware storm.
Ik liep weer naar huis. En ik zag nog veel meer omgewaaide bomen en beschadigde gebouwen. Wat heftig!